Zakotwiczyć światło na Ziemi

Pytania Christinie von Dreien zadawali Anna Ostrzycka i Wojciech Chudziński, przy wsparciu tłumaczki jej książek, Magdaleny Stampfer, która sama jest medium działającym w transie 

Zaraz po narodzinach rozpoczęła się walka o Twoje przeżycie. Czyżby Twoje Wyższe Ja (Dusza) miało wątpliwości co do kontynuowania obecnej inkarnacji i jej powodzenia w osiąganiu celów?

– Nie, nie mia­łam wte­dy żad­nych wąt­pli­wo­ści. Dusza jest w sta­nie spoj­rzeć w przy­szłość i w związ­ku z tym wie, czy to, co sobie wybra­ła, jest moż­li­we. Gdy już zna­leź­li­śmy się w ziem­skim wymia­rze, dzie­je się tak nawet wte­dy, jeśli nie­któ­re szcze­gó­ły nie są prze­wi­dzia­ne, a pew­ne spra­wy oka­zu­ją się bar­dziej skom­pli­ko­wa­ne niż zakła­dał pier­wot­ny plan. Na pozio­mie duszy zawsze jed­nak wie­my, że to, co posta­no­wi­ła ona przed inkar­na­cją, będzie moż­li­we, nawet jeśli nasza codzien­na świa­do­mość nie ma co do tego pewności. 

Czy kontakty z subtelnymi bytami – duchami, do których dochodziło już w Twoim dzieciństwie, nie wywoływały u Ciebie lęku?

– To zawsze zale­ży od rodza­ju sub­tel­nej isto­ty, któ­rą się widzi, a trze­ba powie­dzieć, że jest ich wie­le. Ja widzia­łam isto­ty zawsze wobec mnie życz­li­we i peł­ne miło­ści, ale ist­nie­ją też inne – i z tym dopie­ro musia­łam nauczyć się żyć. 

PRZECZYTAJ TAKŻE

Coś do nas leci?!

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Lista talentów, którymi zostałaś obdarzona, jest długa: jasnowidzenie, telepatia, komunikacja ze zwierzętami, kontakty z „drugą stroną”. Czy łatwo żyje się mając dostęp do takich darów?

– Wyda­je mi się, że łatwiej sobie z tym pora­dzić, jeśli od począt­ku masz tego świa­do­mość. Acz­kol­wiek i tak nie jest łatwo, gdyż wie­lu ludzi ci nie wie­rzy, bo jesteś dziec­kiem, i zaczy­nasz rozu­mieć, że o nie­któ­rych spra­wach po pro­stu nie możesz niko­mu powie­dzieć. Przy­naj­mniej w moim przy­pad­ku tak było. Zawsze widzia­łam i postrze­ga­łam rze­czy, któ­re dla innych były nie­wi­docz­ne lub nie­od­czu­wal­ne. Nie­wy­klu­czo­ne, że u innych dzie­ci bywa ina­czej, ponie­waż zale­ży to tak­że od rodzi­ny i oto­cze­nia. Z pew­no­ścią posia­da­nie takich cech nie zawsze jest łatwe i sta­no­wi wyzwa­nie pod wzglę­dem ener­ge­tycz­nym, ponie­waż wszyst­ko prze­twa­rzam całym swo­im ukła­dem ner­wo­wym. Ale bywa też pięk­nie. Po pro­stu tutaj – w tym wymia­rze – ist­nie­je i jed­no, i drugie. 

Podobno Twoja siostra bliźniaczka, która zmarła jako niemowlę, towarzyszy Ci jako istota subtelna na każdym kroku.

– Ele­na towa­rzy­szy­ła mi dłu­go, aż do doro­sło­ści, i była dla mnie bar­dzo waż­na. Wresz­cie nad­szedł moment, w któ­rym jej zada­nie wobec mnie – w tej for­mie – zosta­ło wyko­na­ne. Więc uda­ła się w dal­szą dro­gę w świe­cie subtelnym. 

W jaki sposób objawia się u Ciebie ta niezwykła wiedza, którą dysponujesz? To dostęp do jakichś „kosmicznych źródeł danych”? W jaki sposób czerpiesz z nich informacje?

– Zale­ży, o jaką wie­dzę cho­dzi, bo moż­li­wo­ści są róż­ne. Bar­dzo czę­sto jest to np. wie­dza duszy. Wte­dy po pro­stu coś wiem, ponie­waż moja dusza te wia­do­mo­ści posia­da. Ist­nie­je też zasób infor­ma­cji, któ­re może­my pozy­skać w bez­po­śred­nim kon­tak­cie z wła­snym zespo­łem ducho­wym. Jed­nak w moim przy­pad­ku to raczej coś, co świa­do­mie przy­nio­słam do tego życia. Nato­miast nie sto­su­ję chan­ne­lin­gu – i dla­te­go nie jestem medium. 

W książce Bernadette von Dreien, Twojej mamy, pt. „Wizja dobra”, wspominasz o swoich pięciu inkarnacjach, w tym jednej na Atlantydzie. Czy pamięć tych żywotów towarzyszy Ci w tym życiu?

– Wszyst­ko, co przy­no­si­my z poprzed­nich inkar­na­cji, obja­wia się w pew­nych obsza­rach obec­ne­go życia. Może to być jakaś wie­dza, albo coś, co jesz­cze trze­ba uwol­nić i uzdro­wić. Mam pew­ne wspo­mnie­nia z poprzed­nich inkar­na­cji i cza­sem czu­ję je w obec­nym życiu, ale nie sku­piam się na nich za bar­dzo. O wie­le waż­niej­sze jest bycie tu i teraz, czy­li aktu­al­ne życie.

Jeżeli w wieczności „wszystko jest już teraz w Bogu” (w Źródle nie występuje dualizm polegający na odrębności poznającego i poznawanego), to z czego wynika tak wielka chęć wielu istot duchowych, do doświadczania właśnie dualizmu? Inkarnowania się? Dlaczego ta kondycja wydaje się duszom tak atrakcyjna?

– My, jako dusza, mamy w sobie iskrę Bożą, ale nawet w świe­cie ducho­wym nie jeste­śmy cał­ko­wi­cie oświe­ce­ni. Każ­da dusza nie­ustan­nie się uczy. Dla­te­go nie­któ­re z nich czu­ją, że doświad­cze­nia na Zie­mi będą waż­ne dla ich roz­wo­ju ducho­we­go. Inkar­no­wa­nie to rów­nież doświad­cze­nie, któ­re moż­na uznać za wyzwa­nie, gdyż osta­tecz­nie cho­dzi o wnie­sie­nie boskiej miło­ści, któ­ra w nas jest, w mate­rię i w bycie czło­wie­kiem. Obec­nie wie­le roz­wi­nię­tych dusz inkar­nu­je rów­nież, aby pomóc innym w tym szcze­gól­nym czasie.