Wszystko, wszędzie, naraz

W oscarowym wyścigu film ten znokautował rywali. Jurorów urzekła opowieść o poszukiwaniu przeznaczenia w kwantowym wieloświecie oraz o tym, że najgorsza wersja siebie może posiadać ukryte talenty. Ale czy jest to rzeczywiście dzieło awangardowe i wizjonerskie?

Rzad­ko zda­rza się, by tytuł tak per­fek­cyj­nie opi­sy­wał to, cze­go świad­ka­mi będą widzo­wie. Choć w odbiór na wstę­pie wska­zu­je na pomie­sza­nie z poplą­ta­niem, pro­duk­cja zosta­ła nomi­no­wa­na aż w 11 kate­go­riach do nagro­dy Ame­ry­kań­skiej Aka­de­mii Wie­dzy i Sztu­ki Fil­mo­wej, zwy­cię­ża­jąc w sied­miu, w tym jako naj­lep­szy film wśród nominowanych.

Czy napraw­dę mamy do czy­nie­nia z arcy­dzie­łem, któ­re – doty­ka­jąc tema­tów nie­zna­no­świa­to­wych – powin­no stać się abso­lut­nym must see (jak mawia­ją Ame­ry­ka­nie), czy­li czymś, co trze­ba zobaczyć?

PRZECZYTAJ TAKŻE

Chrystus z Czarnobyla

Osiołek w wielkim świecie