Wstrząsy religijne jako część przemian

Szybkimi krokami wkraczamy w główną fazę przemian na naszej planecie. Będziemy oglądać, jak wali się stary porządek, wręcz fundamenty cywilizacji. Zasadniczym celem jest konfrontacja człowieka z prawdą o tym, co z siebie uczynił, a czego na razie w ogóle nie dostrzega. Ważną częścią procesu będzie też cios w myślenie religijne, w jego znanej na Ziemi postaci

Zasad­ni­czy mecha­nizm tego prze­war­to­ścio­wa­nia, a raczej roz­pa­du dotych­cza­so­we­go kano­nu, zdra­dza już to, co obec­nie dzie­je się z Kościo­łem, cho­ciaż całość wyma­ga nowe­go spoj­rze­nia, cał­kiem inne­go od powie­la­ne­go przez media i do któ­re­go odno­szą się wypo­wie­dzi kościel­nych hie­rar­chów. Pamię­tam, że jesz­cze parę lat temu, gdy pisa­łem czy mówi­łem w wywia­dach o nad­cho­dzą­cej zapa­ści chrze­ści­jań­stwa, wie­le osób nie potra­fi­ło sobie tego w ogó­le wyobra­zić. Nie raz czy­ta­łem komen­ta­rze w duchu, że: Kościół prze­żył dwa tysią­ce lat, nawet Refor­ma­cję, więc i teraz nic mu nie zagro­zi. Inny­mi sło­wy, że jest wieczny…

Natra­fia­my tu na głęb­szy feno­men, a mia­no­wi­cie, że praw­dzi­we przy­czy­ny upad­ku nie­zu­peł­nie są tym, co ludzie sobie wyobra­ża­ją. W dru­gim tomie mojej nowej książ­ki Dla­cze­go reli­gie muszą ustą­pić miej­sca wyż­szej ducho­wo­ści? jest roz­dział napi­sa­ny na pod­sta­wie usta­leń pew­nej naukow­czy­ni, któ­ra dro­bia­zgo­wo wyka­za­ła, że skan­da­le sek­su­al­ne i w ogó­le zabu­rzo­na sek­su­al­ność przed­sta­wi­cie­li kle­ru (co wie­lu koja­rzy z dorob­kiem Jana Paw­ła II, tzn. insty­tu­cjo­na­li­za­cję zabu­rzo­nych zacho­wań sek­su­al­nych), wca­le nie jest wyna­laz­kiem XX w., ani tym bar­dziej jego oso­by. Mia­ło to miej­sce zawsze, od same­go począt­ku ist­nie­nia Kościo­ła, przy czym wcze­śniej ist­nia­ły krwa­we prak­ty­ki, w któ­rych tle cza­iła się sek­su­al­ność. Mam na myśli np. maso­we kastro­wa­nie chłop­ców na potrze­by chó­rów kościel­nych, co wyni­ka­ło z naka­zów teo­lo­gicz­nych (opi­sa­łem to w pio­nier­skich i uni­ka­to­wych książ­kach Anty­du­cho­wość i Antyduchowość‑2). Wte­dy nie stwa­rza­ło to real­ne­go zagro­że­nia dla wia­ry­god­no­ści Kościo­ła – tak­że i teraz nie samo ujaw­nia­nie praw­dy zała­mie kanon reli­gii. Na pod­sta­wie tej ana­li­zy histo­rii wąt­pli­we wyda­je się zało­że­nie, że takie 

PRZECZYTAJ TAKŻE

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Coś do nas leci?!

nieludzkie praktyki

mogą, same w sobie, sta­no­wić zagro­że­nie dla dal­sze­go ist­nie­nia insty­tu­cji Kościoła.

Praw­da o jego upad­ku jest inna, niż powszech­nie przyj­mo­wa­ne zało­że­nia – i nie­co trud­niej­sza. Trze­ba bowiem uświa­do­mić sobie psy­cho­lo­gicz­ne fun­da­men­ty reli­gij­no­ści, o któ­rych w ogó­le się nie mówi, dla­te­go były dotych­czas nie­zbyt czy­tel­ne. Pod­po­wie­dzią jest obo­wią­zu­ją­ce we wszyst­kich struk­tu­rach reli­gij­nych pra­wo uświę­ce­nia tra­dy­cją, czy­li trak­to­wa­nia tyl­ko rze­czy­wi­sto­ści archa­icz­nej jako prze­ma­wia­ją­cej do dusz wyznaw­ców, co de fac­to wska­zu­je nam psy­cho­lo­gię nie­świa­do­mo­ści zbio­ro­wej – opar­tą na arche­ty­pach i innych sym­bo­lach pierwotnych.

Inny­mi sło­wy, ludzi do kościo­łów cią­gnę­ło poczu­cie przy­na­leż­no­ści do gru­py rzą­dzo­nej przez nie­świa­do­mość archa­icz­ną – myśle­nie sym­bo­licz­ne i magicz­ne. Prze­cięt­ny czło­wiek nie jest bowiem w sta­nie zako­rze­nić się w rze­czy­wi­sto­ści ina­czej, niż przez to, co Erich Neu­mann nazwał zanu­rze­niem w nie­świa­do­mych par­ty­cy­pa­cjach.