Wojna w Kosmosie: nowy wyścig do gwiazd

Tuż po serii światowych kryzysów, obserwujemy wzmożony pęd mocarstw ku przestrzeni kosmicznej. Swoje sondy na Księżyc wysłały Rosja i Indie, a chińska oraz amerykańska agencja kosmiczna zapowiadają śmiałe przedsięwzięcia. Co to wszystko oznacza i czego jest (niepokojącą) zapowiedzią?

10 sierp­nia 2023 r., za pomo­cą rakie­ty Sojuz 2.1b., Rosja­nie wynie­śli w prze­strzeń kosmicz­ną son­dę Łuna-25, doko­nu­jąc tym samym pró­by bez­za­ło­go­we­go powro­tu na Księ­życ po prze­rwie trwa­ją­cej bli­sko pół wie­ku. 16 sierp­nia sta­tek osią­gnął orbi­tę wokół Księ­ży­ca. 19 sierp­nia jed­nak, agen­cja kosmicz­na Rosko­smos ogło­si­ła sytu­ację nie­nor­mal­ną zwią­za­ną z lądow­ni­kiem, a już następ­ne­go dnia potwier­dzi­ła, że son­da… roz­bi­ła się o powierzch­nię Srebr­ne­go Globu.

Rosyj­ski pro­gram bez­za­ło­go­wych lotów na Księ­życ roz­po­czął się w 1958 r. i został wstrzy­ma­ny po 18 latach. Był dosyć inten­syw­ny, bo na swo­im kon­cie zapi­sał kil­ka pio­nier­skich osią­gnięć, w tym m.in. pierw­sze mięk­kie lądo­wa­nie na powierzch­ni Księ­ży­ca (Łuna‑9, 3 lute­go 1966 r.), czy umiesz­cze­nie na jego orbi­cie pierw­sze­go sztucz­ne­go sate­li­ty (Łuna-10, 3 kwiet­nia 1966 r.).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda

Indie – wschodzące mocarstwo kosmiczne?

Mniej wię­cej w tym samym prze­dzia­le cza­so­wym co Rosja, bo 23 sierp­nia 2023 r., w ramach misji Chandrayaan‑3, na powierzch­ni nasze­go natu­ral­ne­go sate­li­ty z powo­dze­niem wylą­do­wał indyj­ski lądow­nik o nazwie Vikram. Było to sen­sa­cyj­nym wyda­rze­niem, jako że Indie dołą­czy­ły do eli­tar­ne­go gro­na państw, któ­re tego doko­na­ły. Dotąd zro­bi­ły to Sta­ny Zjed­no­czo­ne, Rosja i Chiny.

Misja wystar­to­wa­ła 14 lip­ca 2023 r, kie­dy to sys­tem nośny Launch Vehic­le Mark-III ode­rwał się od Zie­mi i wyru­szył z Cen­trum Kosmicz­ne­go Satish Dha­wan w Sri­ha­ri­ko­ta. Na Księ­życ wraz z lądow­ni­kiem dotarł też łazik Pra­gy­an. Te same kon­struk­cje bra­ły już udział we wcze­śniej­szej misji Chandrayaan‑2, któ­rej start odbył się 22 lip­ca 2019 r., ale podob­nie jak w przy­pad­ku Łuny-25, zarów­no lądow­nik jak i łazik ule­gły rozbiciu.

Z Sagres w kosmos i dalej

Aby zro­zu­mieć przy­czy­ny, dla któ­rych ludzie chcą domi­no­wać w prze­strze­ni kosmicz­nej, nale­ży cof­nąć się do zara­nia histo­rii pod­bo­ju kosmo­su (ter­min pod­bój jest tu oczy­wi­ście moc­no prze­sa­dzo­ny). W pew­nym ide­olo­gicz­nym sen­sie się­ga­my do… epo­ki odkryć geo­gra­ficz­nych, któ­ra to epo­ka mia­ła począ­tek w pierw­szej poło­wie XV stu­le­cia w Sagres u wybrze­ży Por­tu­ga­lii. Za spra­wą Hen­ry­ka Żegla­rza powsta­ła tam szko­ła uwa­ża­na za pierw­szą aka­de­mię mor­ską świa­ta, w któ­rej śmiał­ko­wie uczy­li się nawi­ga­cji i sztu­ki żeglar­skiej, po to, aby omi­nąć Ara­bów blo­ku­ją­cych lądo­we szla­ki han­dlo­we. Uzy­ska­no w ten spo­sób dostęp do nowej dome­ny, jaką był oce­an i wyty­cza­no mor­skie szla­ki han­dlo­we do Chin, czy Indii. Uzy­ska­no prze­wa­gę nad wro­ga­mi z ościen­nych królestw.

Świat nie­wie­le się zmie­nił od tam­tych cza­sów. ten sam cel do dziś przy­świe­ca inte­re­som mocarstw. By utrzy­mać dotych­cza­so­wy ład i układ sił, bądź też wywróć go i usta­no­wić nową rów­no­wa­gę, potrze­ba domi­na­cji w kwe­stii glo­bal­ne­go prze­pły­wu surow­ców i towa­rów. Koniecz­ne jest zatem stra­te­gicz­ne pano­wa­nie – naj­pierw na morzach i w powie­trzu, by następ­nie usta­lać roz­kład sił i ład na lądach. Idąc dalej widzi­my, że obec­nie pod­sta­wo­we ele­men­ty pro­wa­dzo­nych dziś wojen – wymia­na infor­ma­cji, wywiad, nawi­ga­cja, pre­cy­zyj­ne namie­rza­nie, łącz­ność itp. – usta­na­wia­ne są i kon­tro­lo­wa­ne z orbi­ty okołoziemskiej.