Wielka Medytacja NŚ 2022 (S)POKÓJ (1)

30 grudnia 2022 r. godz. 22.00−22.30 (czasu polskiego) zapraszamy Czytelników w kraju i zagranicą na to szczególne spotkanie medytacyjne, będące manifestacją rzeczywistości (transmisja online)

Po raz pierw­szy reali­zu­je­my wspól­ny pro­jekt NŚ i Paw­ła Byczu­ka, któ­ry na kana­le YouTu­be co tydzień pro­wa­dzi Wiel­ką Medy­ta­cję Obfi­to­ści i Trans­for­ma­cji, słu­żą­cą w zamy­śle glo­bal­ne­mu rozwojowi.

Mamy nadzie­ję, że nasze połą­czo­ne dzia­ła­nie zwie­lo­krot­ni efek­ty znacz­nie bar­dziej niż wyni­ka­ło­by to z pro­ste­go doda­wa­nia. Taka medy­ta­cja anga­żu­ją­ca do świa­do­me­go współ­dzia­ła­nia znacz­ne gro­no ludzi, podob­nie czu­ją­cych i myślą­cych, może mieć ogrom­ną siłę. Wywo­łu­je bowiem efekt sprzę­że­nia zwrot­ne­go oraz synergii.

PRZECZYTAJ TAKŻE

WOLNOŚĆ – Wielka Medytacja NŚ 2024

Zapytałam Stwórcę: – Dlaczego zapominamy?

A zatem tym razem mogą Pań­stwo medy­to­wać, jak daw­niej, w zaci­szu domo­we­go azy­lu czy w gro­nie zgra­nych przy­ja­ciół lub też wziąć w niej udział w for­mie kie­ro­wa­nej przez Paw­ła. Dla nie­któ­rych osób może stać się to dodat­ko­wą zachę­tą – zwłasz­cza począt­ku­ją­cych – bo poczu­ją się pew­niej w tak stwo­rzo­nej wspól­no­cie, wie­dząc, że ktoś spra­wu­je pie­czę nad prze­bie­giem tego pro­ce­su, pro­wa­dzi ich.

Dłu­go zasta­na­wia­li­śmy się nad tego­rocz­nym hasłem. Wie­le jest bowiem tema­tów war­tych pil­ne­go prze­pra­co­wa­nia. Przed nami trud­ne wybo­ry, a do tego potrze­ba wyzwo­le­nia wewnętrz­nej mocy, poten­cja­łu, a przede wszyst­kim spo­ko­ju, co pozwo­li roz­bu­do­wać w nas potrzeb­ne war­to­ści, by potem ema­no­wać nimi na otoczenie.

Oczy­wi­ście, jak co roku, z nie­cier­pli­wo­ścią cze­ka­my na Pań­stwa rela­cje z medy­ta­cji – w for­mie opi­su ewen­tu­al­nie uzu­peł­nio­ne­go o ilustracje
e‑mail: naczelna@​nieznany.​pl
lub pocz­tą: Redak­cja NIEZNANY ŚWIAT, ul. Kie­lec­ka 28 lok. 2, 02–530 Warszawa

Na pierw­szy plan tej dłu­giej listy wysu­nę­ło się hasło (S)POKÓJ, o któ­rym wspo­mnia­łam nie­daw­no w felie­to­nie Każ­dy ma swo­ją ścież­kę. Kil­ko­ro z Pań­stwa pod­po­wia­da­ło nam podob­ny temat. Pani Edy­ta Kora­lew­ska pro­po­no­wa­ła hasło: Jestem w miło­ści i poko­ju ze wszyst­ki­mi isto­ta­mi. Janusz Łysz­kie­wicz suge­ro­wał, by zuchwa­le spró­bo­wać medy­ta­cji dla poko­ju, bazu­jąc na instruk­cji two­rze­nia rze­czy­wi­sto­ści, opi­sa­nej w książ­ce N.D. Wal­scha Roz­mo­wy z Bogiem (do listu pana Janu­sza nie­ba­wem powró­ci­my). Medy­ta­cje POKOJU zasu­ge­ro­wał też Woj­ciech Bar­tus. A nasza sta­ła Czy­tel­nicz­ka, Boże­na Kowal­ska, napi­sa­ła przy tej oka­zji: Wie­rzę w potę­gę ludz­kie­go umy­słu. Myślę, ze gdy­by uda­ło się zebrać dużą gru­pę ludzi i jed­no­cze­śnie wysłać w eter kon­kret­ne prze­sła­nie, to mogło­by ono wywo­łać zamie­rzo­ny efekt.

Jak więc, widać ten wewnętrz­ny SPOKÓJ i zewnętrz­ny POKÓJ są więk­szo­ści z nas wręcz nie­zbęd­ne do har­mo­nij­ne­go, szczę­śli­we­go ist­nie­nia. I choć DLA POKOJU medy­to­wa­li­śmy już wcze­śniej (w 2000 r. hasło Medy­ta­cji na Nowe Tysiąc­le­cie brzmia­ło DOBRO I POKÓJ, w 2004 – ŚWIATŁO POKOJU, a w mar­cu br., po ata­ku Rosji na Ukra­inę przez mie­siąc pro­po­no­wa­li­śmy MEDYTACJĘ POKOJU), powra­ca­my do pró­by osią­gnie­cia tego sta­nu wewnątrz nas, by móc nim ema­no­wać na oto­cze­nie – bliż­sze i dalsze.

W myśl zasa­dy: gdy chcesz coś zmie­nić, zacznij od sie­bie – roz­pocz­nij­my od budo­wa­nia (S)POKOJU w sobie. Odda­ję więc głos Paw­ło­wi Byczu­ko­wi, któ­ry wpro­wa­dzi nas w ten ocze­ki­wa­ny stan.

Anna Ostrzyc­ka

(S)pokój znajdziemy w sobie

Codzien­nie bom­bar­du­ją nas nie­zli­czo­ne ilo­ści bodź­ców. Wśród nich dużą część sta­no­wią infor­ma­cje dys­try­bu­owa­ne przez media. Przy­ku­wa­ją uwa­gę wywo­łu­jąc emo­cje. Im bar­dziej sen­sa­cyj­ne – tym lepiej, bo pod­bi­ja­ją słup­ki oglą­dal­no­ści i słu­chal­no­ści. A to prze­kła­da się na stru­mie­nie pie­nię­dzy od rekla­mo­daw­ców. Nie ma zna­cze­nia, czy infor­ma­cje te są praw­dzi­we, czy nie. Waż­ne, aby wywo­łać odpo­wied­nią reak­cję: głód dal­szych donie­sień w kwe­stiach, któ­re moc­no poruszyły.

Świat nie spi­sku­je prze­ciw­ko Tobie, mnie, ani komu­kol­wiek. Raczej spi­sku­je z Tobą w celu wykre­owa­nia rze­czy­wi­sto­ści odpo­wia­da­ją­cej Two­je­mu myśle­niu i odczuciom

Joe Gal­len­ber­ger

Wie­lu kon­su­men­tów takich wia­do­mo­ści zda­je sobie spra­wę, że tak to dzia­ła, a mimo to dają się wcią­gnąć w tę grę. Wów­czas uwa­ga sku­pia się na zewnętrz­nych zagro­że­niach wykre­owa­nych w mediach, a podą­ża­ją­ca za nią ener­gia zasi­la je. W ten spo­sób przy­czy­nia­my się do reali­za­cji kre­owa­nych odgór­nie scenariuszy.

Moż­na zary­zy­ko­wać stwier­dze­nie, że każ­dy z nas doświad­czył kie­dyś samo­speł­nia­ją­cej się wizji przy­szło­ści, choć zazwy­czaj umy­ka to naszej percepcji.

Zasta­nów­my się. Czy kie­dy­kol­wiek zda­rzy­ło Ci się w sil­nej emo­cji stra­chu, zło­ści lub agre­sji two­rzyć sce­na­riusz zda­rzeń zwią­za­ny z tym, co dopro­wa­dzi­ło Cię do tego sta­nu? Zazwy­czaj takie wizje sku­pia­ją się na tym, co może pójść źle. Po jakimś cza­sie nato­miast, wszyst­ko lub pra­wie wszyst­ko reali­zu­je się zgod­nie z wykre­owa­nym wcze­śniej pla­nem.

Tak dzia­ła mani­fe­sta­cja, a sło­wo plan jest jak naj­bar­dziej uza­sad­nio­ne. Choć z naszej per­spek­ty­wy wyra­zi­li­śmy jedy­nie wła­sne oba­wy zwią­za­ne z sytu­acją, któ­ra wywo­ła­ła sil­ną reak­cję emo­cjo­nal­ną, to w rze­czy­wi­sto­ści stwo­rzy­li­śmy wła­śnie pewien plan i tchnę­li­śmy w nie­go moc kre­acji ukry­tą w towa­rzy­szą­cych nam wów­czas emocjach.

Sko­ro każ­dy z nas ma taką moc kre­acji, to co się sta­nie, kie­dy duża gru­pa ludzi odczu­wa­ją­cych tę samą sil­ną emo­cję, sku­pi uwa­gę na tym samym scenariuszu?

Umiejętne zarządzanie nią to potężne narzędzie do kreowania rzeczywistości!

To czar­ny sce­na­riusz i łatwo mu ulec, lecz nie jest on jedy­ny. Każ­dy z nas ma bowiem spo­sób na to, aby go unik­nąć. Pamię­taj­my, że roz­gryw­ka toczy się o naszą uwa­gę i idą­cą za nią ener­gię. Obie kie­ro­wa­ne są na to, co dzie­je się na zewnątrz. W efek­cie, więk­szość ludzi obec­nie żyje waż­ny­mi wyda­rze­nia­mi zacho­dzą­cy­mi na świe­cie, w kra­ju lub bli­skim oto­cze­niu, mar­twiąc się o przy­szłość. To spra­wia, że w ich wnę­trzu domi­nu­je lęk. Co wię­cej, per­ma­nent­ne sku­pie­nie uwa­gi na zewnątrz powo­du­je, że per­spek­ty­wa pozo­sta­nia same­mu ze sobą, z wła­snym wnę­trzem, budzi czę­sto przerażenie.

A rzeczywistość jest manifestacją naszych odczuć, emocji i myśli…

Sko­ro tak jest, war­to z tego sko­rzy­stać. Nie cho­dzi tu o napra­wę świa­ta. Nie tędy dro­ga. Zacho­dzą­ce na Zie­mi pro­ce­sy słu­żą nasze­mu roz­wo­jo­wi poprzez doświad­cze­nie. Jed­ni wybie­ra­ją życie tam, gdzie te warun­ki są trud­niej­sze i jest więk­sza szan­sa na zdo­by­cie potrzeb­nych im doświad­czeń, inni zaś inkar­nu­ją w miej­scach, w któ­rych będą dosko­na­lić się w inny spo­sób. Nawet jeśli prze­moc oraz nie­spra­wie­dli­wość budzi w nas skraj­ne emo­cje, jest to część pro­ce­su. A my, nie zna­jąc sze­ro­kie­go kon­tek­stu i mając jedy­nie doświad­cze­nie życia trój­wy­mia­ro­we­go, zysku­je­my dość ogra­ni­czo­ne wyobra­że­nie na temat tego, w jaki spo­sób moż­na poło­żyć kres tym wszyst­kim niegodziwościom.

Do kreowania (S)POKOJU możemy jedynie użyć wzorców, które znamy i rozumiemy.

Tym samym nie wznie­sie­my się ponad nie i nie znaj­dzie­my wła­ści­we­go roz­wią­za­nia, bo dzia­ła­my z pozio­mu inte­lek­tu. Ponad­to, kon­cen­tru­jąc się na napra­wia­niu świa­ta, poprzez sku­pie­nie się na pro­ble­mie, doda­my ener­gii temu, co chce­my napra­wić. W ten spo­sób znacz­nie osła­bio­ny zosta­nie poten­cjal­ny rezul­tat. Ist­nie­je duża szan­sa, że efekt będzie wręcz odwrot­ny do zamie­rzo­ne­go. Ponad­to, gru­pa ludzi sku­pio­na na kre­owa­niu np. poko­ju, będzie two­rzyć nie­spój­ną wizję, bo każ­dy ma inne wyobra­że­nie na jego temat. Efekt? Może nastą­pić wzmoc­nie­nie tego, co jest, czy­li wojny.

Pamię­ta­jąc o tym, że rze­czy­wi­stość, w któ­rej funk­cjo­nu­je­my, odpo­wia­da na to kim jeste­śmy, jaką mamy posta­wę wobec sie­bie i życia, co myśli­my i czu­je­my, war­to zwró­cić się do wnę­trza i uzy­skać wewnętrz­ny spo­kój. Za mot­to niech posłu­ży cytat z Lao Tze:

Spokojnemu umysłowi poddaje się cały Wszechświat

Ode­bra­nie naszej uwa­gi wszyst­kie­mu, co na zewnątrz, szcze­gól­nie temu, co o nią usil­nie zabie­ga, aby wyzwa­lać nasze emo­cje (zazwy­czaj nega­tyw­ne), to pierw­szy krok. Uzy­ska­ną w ten spo­sób ener­gię i sku­pie­nie może­my skie­ro­wać na sie­bie, na swo­je wnę­trze. To będzie nie­zwy­kły dar dla nas samych, któ­ry uła­twi naszą wła­sną trans­for­ma­cję. War­to zro­bić to bez ocze­ki­wań i z miło­ścią – czy­ni­my to prze­cież dla siebie.

Sku­pie­nie na wła­snym wnę­trzu i zasi­le­nie tego sku­pie­nia ener­gią Czy­stej Bez­wa­run­ko­wej Miło­ści pozwo­li uzy­skać SPOKÓJ, o któ­rym mówił Lao Tze. Stąd już tyl­ko krok do ema­na­cji tego kim jeste­śmy, jakie jest nasze wnę­trze. Sku­pia­jąc się na wła­snym wnę­trzu, natu­ral­nie będzie­my dążyć do jak naj­sil­niej­sze­go efek­tu, naj­peł­niej­szej przemiany.

Uzy­ska­ny spo­kój pozwo­li spoj­rzeć na wszyst­ko z innej per­spek­ty­wy, a jego ema­na­cja oraz wibra­cja, w któ­rej prze­by­wa­my, będą mia­ły sze­ro­kie oddzia­ły­wa­nie. War­to więc zadbać, aby taki stan utrzy­my­wać jak naj­dłu­żej i przy­wo­ły­wać go jak naj­czę­ściej. A osta­tecz­nie, wewnętrz­ny ład znaj­dzie odzwier­cie­dle­nie w naszym otoczeniu.

Paweł Byczuk

Ogól­ne wpro­wa­dze­nie do Medy­ta­cji i Transformacji,
do wcze­śniej­sze­go zapo­zna­nia się dla zain­te­re­so­wa­nych metodą.