Wiara, czy wiedza rozumu

Wie­rzę czy nie wie­rzę w ist­nie­nie Boga. Ist­nie­nie tej posta­ci nie powin­no być roz­pa­try­wa­ne na płasz­czyź­nie wia­ry, tyl­ko wie­dzy, rozu­mu, logi­ki i instynk­tu. Nie­do­rób­ką twór­czą było­by to, gdy­by nie ist­nia­ła taka sfe­ra, któ­rą jako naczel­ny kie­ru­je ktoś, kogo na Zie­mi nazy­wa się bogiem.

Świat mate­rii z całą jego oży­wio­ną rze­czy­wi­sto­ścią jest naj­niż­szym WYDZIAŁEM fir­my, zakła­du, insty­tu­cji jakim jest WSZECHŚWIAT. Ponad stre­fą mate­rial­ną – pro­duk­cyj­ną, któ­ra dla przej­rzy­sto­ści powin­na mieć osob­ną nazwę, (ja upar­cie pro­po­nu­ję zasto­so­wa­nie okre­śle­nia KOSMOS), ist­nie­ją wyż­sze jej wydzia­ły kie­row­ni­cze – pro­jek­to­we, kon­struk­cyj­ne i eks­pe­dy­cyj­ne, w któ­rych pro­jek­tu­je się, two­rzy i eks­pe­diu­je nie­orga­nicz­ne, orga­nicz­ne i na wyż­szym pozio­mie rozum­ne byty, z całą ich sfe­rą psy­cho­lo­gicz­ną i etycz­ną, wspar­tą mecha­ni­zmem ste­ru­ją­cym, jakim jest Dobór Natu­ral­ny – Ewo­lu­cja. Całym tym zakła­dem pro­duk­cyj­nym jakim jest, okre­śla­nym jako Wszech­świat, ste­ru­je komór­ka nad­rzęd­na, na któ­rej cze­le stoi – sto­su­jąc ter­mi­no­lo­gię ziem­ską – dyrek­tor, czy pre­zes (bóg), mają­cy pod sobą odpo­wied­nią ilość zastęp­ców od róż­nych spraw, kie­ru­ją­cych róż­ny­mi wydzia­ła­mi, z jakich skła­da się fabry­ka – czy­li Wszech­świat. Oczy­wi­ście wszyst­ko jest pod­po­rząd­ko­wa­ne temu, by spraw­nie i bez­a­wa­ryj­nie dzia­ła­ła część pro­duk­cyj­na, naj­istot­niej­sza jako obszar mate­rii (Kosmos). Sche­mat dzia­ła­nia wszyst­kich ziem­skich fabryk i insty­tu­cji wzo­ro­wa­ny jest na fabry­ce mat­ce, fabry­ce mate­rii jaką jest WSZECHŚWIAT!!!

PRZECZYTAJ TAKŻE

Listopadowa zaduma

Psychoterapia a poszukiwanie nowych lądów

Jerzy Kałuc­ki

A więc kolej­ny nie­zwy­kle istot­ny temat do roz­wa­żań posze­rzo­ny za rów­no przez reli­gię, filo­zo­fię, jak i naukę innych dys­cy­plin. Czy o Bogu (Stwór­cy, Uni­wer­sum) może­my mówić jedy­nie w kate­go­riach wia­ry, doświad­cze­nia intu­icyj­no-men­tal­ne­go, czy też na dro­dze pozna­nia rozu­mem, co suge­ru­je Jerzy Kałucki?

Nie­któ­rzy powie­dzą: Ja wie­rzę w Siłę Wyż­szą, bo jej wie­lo­krot­nie doświad­czy­łem, a więc ponie­kąd wiem. A uzy­ska­łem tę wie­dzę na dro­dze pozna­nia poprzez doświad­cze­nie. Czy to dosta­tecz­ny argu­ment z punk­tu widze­nia pana Jerzego?

Kto inny odpo­wie: Nie wie­rzę, bo to nie­ra­cjo­nal­ne, jak i kon­cep­cja luszu. Po pro­stu z chci­wo­ści, głu­po­ty, nie­do­war­to­ścio­wa­nia czło­wie­ka wadli­wie ukie­run­ko­wu­je swo­ją wol­ną wolę i grzęź­nie w mecha­ni­zmach matrixa.

Przed­sta­wio­na tu wizja Wszech­świa­ta i jego mate­rial­nej czę­ści, Kosmo­su – jest stric­te mecha­ni­cy­stycz­na. Zagu­bił się gdzieś czy­sty, pier­wot­ny Duch, przy­sło­wio­we tchnie­nie Boga…

Gdzie jest Praw­da? Co nią jest? Czy może­my jej tyl­ko doświad­czać, a może jeste­śmy zdol­ni ją tak­że ogar­nąć rozumem?

Z moje­go punk­tu widze­nia, zarów­no ci, co a prio­ri mówią, iż wie­rzą lub nie wie­rzą w ist­nie­nie Stwór­cy, bazu­ją na wie­rze w ist­nie­nie lub nie ist­nie­nie. Na aktu­al­nym pozio­mie nasze­go pozna­nia nie mamy apa­ra­tu badaw­cze­go, aby objąć to rozu­mem, tzw. racjo­nal­nym pozna­niem. Musi­my jedy­nie bazo­wać na doświad­cze­niu i wyni­ka­ją­cych stąd prze­ka­zach. Podob­nie jed­ni tkwią w matri­xie, inni z nim wal­czą, a jesz­cze inni po pro­stu pró­bu­ją z nie­go wyjść jak z za cia­sne­go pomieszczenia.

Anna Ostrzyc­ka