W podróży do świętej ziemi Bharatu

Kiedy Europa pogrąża się w zimowym mroku, w Andhra Pradeś, w strefie zwrotnikowej, zaczyna się jednocześnie wiosna i lato. Czerwona gleba jest miękka i ciepła – rozkwitająca po deszczach monsunowych – mieni się jak perski dywan od kwiatów, motyli i ożywionego ptactwa. Celem naszej podróży jest Aśrama założona wokół indyjskiej świętej Sri Ammy Karunamayi, która we wrześniu b.r. przyjedzie do Polski

Jedzie­my do Andh­ra Pra­deś – gór­skie­go, dzi­kie­go regio­nu nazy­wa­ne­go Zie­mią Świę­tą Bha­ra­tu (nazwa Indii w san­skry­cie). Ostat­ni odci­nek dro­gi wie­dzie przez odlud­ny pła­sko­wyż, w stro­nę rosną­ce­go z każ­dym kilo­me­trem łań­cu­cha gór­skie­go, przy­po­mi­na­ją­ce­go ciel­sko smo­ka. Pasmo to cią­gnie się przez cały stan. Na połu­dniu, u pod­nó­ża Aru­na­cha­li – naj­święt­szej góry Indii, pod koniec XIX w. osie­dlił się Bha­ga­wan Rama­na Maha­ri­shi (1879−1950). Bha­ga­wan ozna­cza naj­wyż­szy oso­bo­wy aspekt Abso­lu­tu. Cel naszej podró­ży – aśra­ma – leży 200 km na pół­noc, w pobli­żu nie­wiel­kiej wio­ski Pan­cha­la­ko­na, w dys­tryk­cie Nel­lo­re, w pobli­żu sta­rej świą­ty­ni Wisz­nu Nara­sim­hy.

Kul­tu­ra indyj­ska ogni­sku­je się w aśra­mach, któ­re peł­nią funk­cje reli­gij­ne, oświa­to­we, kul­tu­ral­ne, fun­du­ją szpi­ta­le i orga­ni­zu­ją spo­łecz­ność. Wie­dza wypły­wa ze źró­dła ducha, nie z inte­lek­tu. Źró­dłem świa­ta mate­rial­ne­go jest ducho­wość. Świat mate­rial­ny jest efek­tem skry­sta­li­zo­wa­nia świa­ta ducho­we­go. Dusza rzą­dzi cia­łem, nie na odwrót, jak ogra­ni­cze­ni per­cep­cją pię­ciu zmy­słów, zwy­kli­śmy myśleć na Zacho­dzie. Dla­te­go do aśra­mu jeź­dzi­my po sze­ro­ko rozu­mia­ne uzdro­wie­nie. Naj­lep­szą medy­cy­ną jest medy­ta­cja, a leka­rzem świę­ty. Oso­ba świę­ta jest czczo­na jako swa­ru­pa – uoso­bie­nie boga. Świę­tość jest wzo­rem dla ludzi świec­kich, świę­ta reli­gij­ne są odwzo­ro­wy­wa­ne w uro­czy­sto­ściach rodzin­nych. Uzdro­wie­ni, będzie­my się sta­rać odtwo­rzyć wła­ści­wy porzą­dek rze­czy w zabu­rzo­nym sys­te­mie, pozo­sta­jąc w łącz­no­ści z Mistrzem, przez któ­re­go pły­nie łaska. Przy­jeż­dża­ją oni rów­nie chęt­nie na Zachód, ema­nu­jąc miło­ści­wym świa­tłem na każ­de­go, bez wzglę­du na reli­gię. Spo­tka­nie świę­tej oso­by jest naj­więk­szą życio­wą łaską.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Uświęcone stópki, czyli o czym mówią kamienie

Tajemnice snów (cz. 1)

Narodziny Duchowe

Amma Karu­na­mayi uro­dzi­ła się w 1958 r. w Gudur, 9 dnia Nawa­ra­tri, któ­re­mu patro­nu­je Sara­swa­ti – uoso­bie­nie i patron­ka sztu­ki oraz muzy­ki, nazy­wa­na żywą Wedą. Była pią­tym, naj­młod­szym dziec­kiem w sta­rym, bra­miń­skim rodzie z Ban­ga­lo­re. Rama­na Maha­ri­shi zapo­wie­dział jej rodzi­com przyj­ście na świat boskiej dziew­czyn­ki.