Unde malum? Człowiek i Wszechświat według wiedzy ojca Pio

Unde malum? (łac. Skąd zło?) – na to pyta­nie ludz­kość szu­ka odpo­wie­dzi od zara­nia dzie­jów. Chrze­ści­ja­nie prze­cież wie­rzą, że świat został stwo­rzo­ny przez dosko­na­łe­go i dobre­go Boga. Skąd więc zło przy­bie­ra­ją­ce cza­sem for­my i roz­mia­ry wykra­cza­ją­ce poza ludz­kie pojmowanie?

Ojciec Pio sły­nął z tego, że jesz­cze za życia kon­tak­to­wał się ducho­wo z róż­ny­mi oso­ba­mi, co kon­ty­nu­ował po śmier­ci, wspie­ra­jąc i udzie­la­jąc prze­ka­zów. Cze­goś takie­go doświad­czał mój wspa­nia­ły wuj – kapu­cyn, ojciec Ksa­we­ry. Za każ­dym razem kon­takt ten potwier­dzał cha­rak­te­ry­stycz­ny zapach fiołków.

Mnie przy­padł zaszczyt doświad­cze­nia nie­zmier­nie krót­kie­go, niczym muśnię­cie, dozna­nia tego typu.

Pre­zen­to­wa­ne w publi­ka­cji poszu­ki­wa­nia i doświad­cze­nia ducho­we, któ­re były udzia­łem pani Kry­sty­ny z Nowej Huty, a następ­nie tak­że Wie­sła­wa Matu­cha, wyda­wa­ły się inte­re­su­ją­ce, skła­nia­ją­ce do reflek­sji. Z cza­sem jed­nak to, co obro­sło dal­szy ciąg prze­ka­zów, a mia­no­wi­cie struk­tu­ry orga­ni­za­cyj­no-biz­ne­so­we, rodzi wąt­pli­wo­ści, czy aby na pew­no jest to wła­ści­wa dro­ga roz­wo­ju ducho­we­go i reali­za­cji oso­bi­stej wiary.

Pod­da­je­my to pod oso­bi­sty osąd Czy­tel­ni­ków. Poru­szy­li­śmy temat uzna­jąc, iż mamy do czy­nie­nia ze zja­wi­skiem istot­nym, zaha­cza­ją­cym o waż­ne pro­ble­my ducho­wo­ści, ale też pod pew­ny­mi wzglę­da­mi niepokojącym.

Anna Ostrzycka redaktor naczelna „NŚ”

Chcia­ła­bym zwró­cić uwa­gę Czy­tel­ni­ków na pew­ne prze­ka­zy, udzie­la­ją­ce (przy­naj­mniej czę­ścio­wo) odpo­wie­dzi na to pyta­nie. Moż­na je zna­leźć na YouTu­be, w star­szej serii fil­mów Wie­dza Ojca Pio lub aktu­al­nej Sys­tem miło­ści. Ojciec Pio na kana­le Wie­sław Matuch. Peł­ny życio­rys pana Wie­sła­wa znaj­du­je się nato­miast na jego stro­nie wie​dza​oj​ca​pio​.pl.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Szpital martwych dusz

Nawiedzone szpitale na świecie

Uro­dzo­ny w 1958 r. w Kol­bu­szo­wej, odkry­wał swe powo­ła­nie zarów­no dzię­ki misty­kom, naukow­com, jak i zwy­kłym ludziom. Wstą­piw­szy do zako­nu jezu­itów, poznał bra­ta Ludwi­ka, z któ­rym roz­ma­wiał o wie­lu zagad­nie­niach, tak­że o hin­du­izmie czy rein­kar­na­cji. To od nie­go dowie­dział się o pani Kry­sty­nie z Nowej Huty – medium, któ­re od 1957 r. otrzy­my­wa­ło prze­ka­zy od bytu poda­ją­ce­go się za ojca Pio. Co waż­ne, w tam­tym okre­sie póź­niej­szy świę­ty wciąż żył! Po jego śmier­ci w 1968 r. komu­ni­ka­ty spły­wa­ły nadal, aż do zgo­nu same­go medium w 2015.

Wie­sław Matuch uczest­ni­czył w tym ponad 30 lat – zada­jąc pyta­nia zarów­no listow­nie, jak i w roz­mo­wach bez­po­śred­nich. W sean­sach bra­ły też udział inne byty, poda­ją­ce się za świę­tych lub anio­łów. Co naj­cie­kaw­sze, podob­ne roz­mo­wy pro­wa­dzi­ło rze­ko­mo wie­lu duchow­nych, w tym naj­wyż­si hie­rar­cho­wie Kościo­ła kato­lic­kie­go w Pol­sce, ale ujaw­nić treść tych komu­ni­ka­tów odwa­ży­li się jedy­nie Wie­sław Matuch i Sła­wo­mir Piwo­war­czyk. Inni mil­czą, gdyż boją się ostra­cy­zmu. Zresz­tą sam Matuch, będąc jesz­cze w zako­nie, spa­lił część kore­spon­den­cji z prze­ka­za­mi, bojąc się, że gdy dosta­nie się ona w ręce prze­ło­żo­nych, cze­ka­ją go kło­po­ty. Osta­tecz­nie zrzu­cił habit w wie­ku 24 lat i zało­żył rodzinę.