Twórcza wizualizacja i Reiki – to ma sens (cz. I)

O energii niosącej zdrowie, twórczej wizualizacji i ścieżce życia z Krystyną Włodarczyk-Królicką, mistrzynią Reiki, wykładowczynią Studium Edukacji Ekologicznej oraz Akademii Terapii Naturalnych we Wrocławiu rozmawia Anna Ostrzycka 

Kładzie Pani nacisk na znaczenie relaksacji i medytacji w rozwoju duchowym człowieka, a także dla jego zdrowia – jako niosących spokój wewnętrzny. A tego spokoju i wewnętrznej równowagi jakże nam obecnie potrzeba. Czy są to metody (działania) dla każdego zwykłego człowieka, czy jedynie dla wybranych?

– Relaks to stan fizycz­ne­go i psy­chicz­ne­go roz­luź­nie­nia. Jak powszech­nie wia­do­mo, jest on nie­zwy­kle korzyst­ny dla zdro­wia nasze­go cia­ła. Nasi­la­ją się bowiem wów­czas czyn­no­ści ukła­du przy­współ­czul­ne­go (para­sym­pa­tycz­ne­go), nale­żą­ce­go do auto­no­micz­ne­go ukła­du ner­wo­we­go, któ­ry dzia­ła na orga­nizm hamu­ją­co. W sta­nie relak­su nastę­pu­je więc: spa­dek ciśnie­nia tęt­ni­cze­go, zwol­nie­nie czyn­no­ści ser­ca, sprzy­ja­ją­ce tra­wie­niu roz­sze­rze­nie naczyń prze­wo­du pokar­mo­we­go, pobu­dze­nie pery­stal­ty­ki jelit i wie­le podob­nych reak­cji korzyst­nych dla nasze­go zdro­wia. A więc zacho­dzą zja­wi­ska prze­ciw­ne do tych, któ­re wystę­pu­ją wte­dy, gdy pra­cą orga­ni­zmu kie­ru­je układ współ­czul­ny, pobu­dza­ją­cy – domi­nu­ją­cy np. w cza­sie stre­su. Gdy się relak­su­je­my, czu­je­my się dosko­na­le. Każ­dy z nas prze­czu­wa to instynk­tow­nie i cho­ciaż cza­sa­mi nie nazy­wa­my tego dzia­ła­nia relak­sa­cją, to jed­nak bar­dzo chęt­nie będąc nad morzem uda­je­my się na pla­żę, aby obej­rzeć zachód słoń­ca. Sia­da­my na pia­sku i wpa­trze­ni w mor­skie fale, chło­nie­my ciszę oraz magię gasną­ce­go pięk­na. Wra­ca­jąc do domu nie­sie­my tę ciszę w sobie, mając poczu­cie har­mo­nii i prze­ży­cia tak pięk­nej chwi­li, że choć nie umie­my jej nazwać, wie­my, iż będzie­my za nią tęsknić.

Nasi pra­przod­ko­wie po upo­lo­wa­niu zwie­rzy­ny sia­da­li przed gro­tą, któ­ra była ich miesz­ka­niem i zapa­la­li ogni­sko. Wpa­trze­ni w migo­czą­cy pło­mień odzy­ski­wa­li rów­no­wa­gę wewnętrz­ną po stre­sie polo­wa­nia i dopie­ro wte­dy uda­wa­li się na spo­czy­nek. Z tych ata­wi­stycz­nych zacho­wań, przy­sło­wio­we­mu Kowal­skie­mu pozo­stał zwy­czaj włą­cza­nia tele­wi­zo­ra po powro­cie z pra­cy do domu i ryt­micz­na zmia­na pro­gra­mów, powo­du­ją­ca migo­ta­nie świa­tła ekra­nu. Bez­re­flek­syj­ne patrze­nie na zmie­nia­ją­ce się obra­zy, wie­lu przy­no­si uspo­ko­je­nie nagro­ma­dzo­nych w cią­gu dnia emo­cji. Relak­su­je­my się wte­dy w spo­sób natu­ral­ny, spon­ta­nicz­ny, pod­świa­do­mie czu­jąc, że takie dzia­ła­nie przy­no­si nam korzy­ści fizycz­ne (roz­luź­nie­nie mię­śni, obni­że­nie napię­cia ner­wo­we­go), a tak­że psy­chicz­ne – wzmoc­nie­nie pozy­tyw­ne­go nasta­wie­nia do życia, polep­sze­nie samo­po­czu­cia i powrót dobre­go humoru.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czuję połączenie i koneksje z Orionem

Rodzi się nowa, dziewicza Ziemia…

Jeśli jed­nak pra­gnie­my w naszym życiu zmia­ny na lep­sze i się­ga­my po tech­ni­ki Twór­czej Wizu­ali­za­cji, czy­li świa­do­me i dobro­wol­ne two­rze­nie wra­żeń zmy­sło­wych, aby się zmie­nić (Shak­ti Gawa­in), to już świa­do­mie wpro­wa­dza­my się w stan relak­sa­cji. Wte­dy cisza wewnętrz­na uzy­ska­na odpo­wied­nio kie­ro­wa­nym odde­chem jest koniecz­na, aby nasz umysł zszedł na tzw. poziom alfa. To poziom spo­ko­ju, w któ­rym umysł chęt­nie two­rzy nowe obra­zy i bez prze­szkód pozwa­la powsta­wać pozy­tyw­nym emo­cjom, któ­re są z nimi zwią­za­ne. Pozy­tyw­ne emo­cje i akcep­ta­cja two­rzo­nej wizji jest koniecz­na do nasy­ce­nia nowej myśli ener­gią, a jak wia­do­mo ener­gia może się zmaterializować.

Prak­ty­ką relak­sa­cji, tą pozy­tyw­ną demo­bi­li­za­cją orga­ni­zmu, zaj­mo­wa­li się zna­ko­mi­ci leka­rze psy­chia­trzy już na począt­ku XX w. W 1929 r. ame­ry­kań­ski lekarz, fizjo­log i psy­chia­tra – Edmund Jacob­son opu­bli­ko­wał swój słyn­ny Tre­ning Relak­sa­cyj­ny, któ­ry jest sto­so­wa­ny do dzi­siaj przez tre­ne­rów spor­to­wych, aby uwal­niać zawod­ni­ków od skut­ków stresu.