Dusza jest naszym prawdziwym Ja, boską świadomością w nas, częścią, która przed eonami lat oddzieliła się od Boga, aby posiadając wolną wolę doświadczać w uniformie ciała, a następnie powrócić do Ojca
Gdy ciało fizyczne przestaje funkcjonować, dusza nadal istnieje w innych wymiarach zgodnie z poziomem jej rozwoju, który można określić metodami pozazmysłowymi, podobnie jak poziom świadomości człowieka, wibracji ciała oraz innych parametrów duchowych. Ponoć ma wchodzić do ciała w trzecim miesiącu życia płodowego (choć channelingi, wglądy i przekazy duchowe nie są w tej kwestii zgodne – przyp. red.). Z każdym kolejnym wcieleniem rozwija się, czego apogeum będzie zaniknięcie oddzielenia między nią a Stwórcą.
Kategorie dusz
Każdy człowiek jest inny, niepowtarzalny. Różnimy się cechami osobowości, poziomem wiedzy, talentami, zainteresowaniami, potrzebami itd. Wynika to z naszej przeszłości, uwarunkowań genetycznych, wychowania itp. Każdy z nas ma swoją historię pisaną doświadczeniem, przeżyciami, cierpieniem i szczęściem, karmiczną zaszłością. Ścieżka życia wszystkich ludzi jest wyjątkowa a każdy znajduje się w innym jej miejscu. Ponieważ dusza pragnie się doskonalić i rozwijać (zagubiliśmy bowiem jej pierwotną boskość), wyznacznikiem tego procesu jest poziom rozwoju duchowego człowieka, a jego miarą – poziom świadomości oraz wiek duszy.
Istnieją różne klasyfikacje dotyczące zarówno stopnia świadomości, jak i rodzajów dusz. Osobiście przyjmuję podział na cztery kategorie pod względem rozwoju duchowego.
W obrębie każdego rodzaju dusz istnieje duże zróżnicowanie owego stopnia świadomości, zważywszy na siedem poziomów, które przypisuję do każdej kategorii dusz. Dla przykładu osoba o duszy młodej na poziomie pierwszym rzuci niedopałek papierosa na chodnik, zaś ta z poziomu siódmego do kosza. A więc im wyższy poziom wieku duszy, tym wyższa świadomość i wyższy poziom rozwoju duchowego oraz wynikające z nich takie parametry, jak np. poziom otwarcia serca, wymiaru, w jakim się znajdujemy, aktywacji łańcuchów DNA.