Stała Plancka: mistrzowska liczba Wszechświata

Literatura popularnonaukowa wspomina często o liczbach, w których zapisane jest piękno i doskonałość przyrody. Liczby te nie zmieniają swojej wartości – są stałe. W ich zbiorze szczególną wartość ma stała Plancka, dzięki której Wszechświat i życie istnieją w znanej nam formie. Nawet mała zmiana jej wartości sprawiłaby, że nigdy byśmy nie zaistnieli…

Trud­no nie doce­nić fine­zji z jaką sta­łe przy­ro­dy urzą­dzi­ły świat. Jeże­li odci­nek pro­sty podzie­li­my na dwie róż­ne czę­ści, tak, by sto­su­nek dłu­go­ści dłuż­szej z nich do krót­szej był taki sam, jak całe­go odcin­ka do czę­ści dłuż­szej, to otrzy­ma­my zło­tą licz­bę φ, rów­ną 1,6180339887… Licz­ba ta kry­je się zarów­no w budo­wie musz­li śli­ma­ka, jak i kon­struk­cji Wiel­kiej Piramidy.

Przy­ro­da powią­za­ła ze sobą war­to­ści sta­łe i jak­by zaszy­fro­wa­ła w nich swo­je tajem­ni­ce. Jeże­li weź­mie­my pod uwa­gę kore­la­cję zło­te­go podzia­łu z inny­mi licz­ba­mi, oka­że się np., że okre­śla on też inne fun­da­men­tal­ne wiel­ko­ści, takie jak sta­ła gra­wi­ta­cji G, czy sta­ła struk­tu­ry sub­tel­nej α (alfa), cha­rak­te­ry­zu­ją­ca siłę oddzia­ły­wań elek­tro­ma­gne­tycz­nych. W for­mu­łach wyra­ża­ją­cych ich war­tość zawar­ta jest też inna pod­sta­wo­wa wiel­kość, dobrze zna­na uczo­nym i poja­wia­ją­ca się w nie­mal każ­dym rów­na­niu fizy­ki kwan­to­wej – sta­ła Planc­ka h. Poświęć­my jej nie­co miej­sca. 

PRZECZYTAJ TAKŻE

Obcy znalezieni?! Wrzawa wokół BLC‑1

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Ciało doskonale czarne i stała Plancka

Według obo­wią­zu­ją­ce­go sta­nu wie­dzy, sta­ła Planc­ka wyzna­cza pro­por­cje, z jaki­mi zmie­nia się ener­gia we Wszech­świe­cie. Inny­mi sło­wy, deter­mi­nu­je naj­mniej­szą jej ilość – kwant ener­gii. Słusz­nie zatem moż­na przy­pusz­czać, iż wyzna­cze­nie kwan­tu dzia­ła­nia – jak czę­sto nazy­wa się sta­łą Planc­ka – zapo­cząt­ko­wa­ło powsta­nie jed­nej z naj­więk­szych rewo­lu­cji inte­lek­tu­al­nych w dzie­jach nauki: język mecha­ni­ki kla­sycz­nej zastą­pio­ny został cał­ko­wi­cie nowym języ­kiem – mecha­ni­ką kwantową.