Rok Słońca, który jednych oświeci, a innych oślepi

Nadchodzi czas wstrząsów zapowiadanych przez dysonansowe wpływy Urana oraz okres plutonicznych transformacji, którym podlegać będzie nie tylko Polska, lecz również jej przywódcy

Przed nami rok Słoń­ca, czas, kie­dy patro­no­wać nam będzie naj­ja­śniej­sza gwiaz­da na nie­bie, przy­ćmie­wa­ją­ca swym bla­skiem wszyst­kie pozo­sta­łe. Bio­rąc pod uwa­gę fakt, że ustę­pu­je wła­śnie rok Mar­sa – pla­ne­ty wal­ki, woj­ny i kon­flik­tów – może­my spo­dzie­wać się teraz odprę­że­nia i ulgi. To czas, jeśli nie rado­ści, to na pew­no świa­tła, jasno­ści, świa­do­mo­ści, a nawet oświe­ce­nia. Wie­le rze­czy dostrze­że­my w nowym świe­tle, wszel­kie zawi­łe spra­wy sta­ną się dla nas jaśniej­sze i bar­dziej jednoznaczne.

Sto­ją­ce w cen­trum Słoń­ce sym­bo­li­zu­je w mito­lo­gii naj­wyż­sze bóstwo, boga, daw­cę życia i siłę stwór­czą. Repre­zen­tu­je siły świa­tła prze­zwy­cię­ża­ją­ce moce ciem­no­ści. Przy­wo­dzi na myśl boga Apol­lo, syna Helio­sa, któ­ry zabi­jał strza­ła­mi swo­ich pro­mie­ni zarów­no isto­ty świa­ta pod­ziem­ne­go, jak i tych, któ­rzy się prze­ciw­ko nie­mu bun­to­wa­li. To bóg burzy, ognia i świa­tła. Obda­rza jasno­ścią i świa­tło­ścią, a tak­że uzdra­wia­ją­cą mocą światła.
Jed­nak Słoń­ce ma też swo­ją ciem­ną stro­nę – nie tyl­ko daje życie, umoż­li­wia­jąc jego wzrost, ale też je zabie­ra, gdy wysu­sza zie­mię lub żarem zabi­ja żywe istoty.
Blask Słoń­ca może roz­ja­śnić, a nawet dopro­wa­dzić do oświe­ce­nia, z dru­giej zaś stro­ny ośle­pić (gdy za dłu­go nań patrzy­my). Sta­no­wi źró­dło mądro­ści, przy­no­si sła­wę, splen­dor, zaszczy­ty i suk­ce­sy, któ­rych sto­pień zale­ży od poło­że­nia tego cia­ła nie­bie­skie­go w indy­wi­du­al­nym horo­sko­pie. Koja­rzy się rów­nież z wła­dzą kró­lew­ską i tymi, któ­rzy dzier­żą naj­wyż­szą władzę.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Coś do nas leci?!

Przed nami czas budo­wa­nia auto­ry­te­tu, sta­wia­nia sie­bie w cen­trum, reali­zo­wa­nia swo­je­go indy­wi­du­al­ne­go poten­cja­łu, roz­wi­ja­nia zaso­bów, któ­ry­mi dys­po­nu­je­my, dowia­dy­wa­nia się cze­goś o sobie. Może być to rów­nież wzrost auto­kra­ty­zmu na świe­cie, despo­ty­zmu, narzu­ca­nia jedy­nie słusz­ne­go świa­to­po­glą­du lub sys­te­mu prze­ko­nań. Będzie­my musie­li doko­ny­wać wybo­ru, któ­rej sile chce­my ulec, a któ­rą ode­przeć lub się jej przeciwstawić.
Nale­ży pod­kre­ślić, że ten rok może oka­zać się wyjąt­ko­wo waż­ny dla zodia­kal­nych Lwów i Bara­nów, w mniej­szym zaś stop­niu – dla Wag i Wod­ni­ków, lecz prze­ło­mów mogą się spo­dzie­wać roz­ma­ite oso­by, któ­re mają w swym horo­sko­pie domi­nu­ją­ce Słoń­ce oraz te, któ­re peł­nią solar­ną rolę w spo­łe­czeń­stwie (auto­ry­te­ty, przy­wód­cy, pre­zen­te­rzy, influ­en­ce­rzy, poli­ty­cy, wład­cy itp.).

Taniec Plutona i Jowisza

Na nie­bie zaj­dą w tym roku dwie waż­ne zmia­ny. Wol­no poru­sza­ją­cy się Plu­ton zmie­nia znak z Kozio­roż­ca na Wod­ni­ka, i choć pro­ces ten zaczął się już w mar­cu 2023 r., to jed­nak osta­tecz­nie wej­dzie on do tego zna­ku w listo­pa­dzie 2024. Na łamach NŚ pisa­łem o tym wie­lo­krot­nie, dla­te­go pod­kre­ślę jedy­nie, że dwu­dzie­sto­let­nia wędrów­ka Plu­to­na przez Wod­ni­ka (2024−2044) zwia­stu­je zała­ma­nie świa­to­we­go porząd­ku i ładu wyni­ka­ją­ce z potrze­by jed­no­cze­nia się wokół pla­ne­tar­ne­go bra­ter­stwa. Przy­czy­ny tych zmian mogą leżeć w złej koniunk­tu­rze bogactw natu­ral­nych, kry­zy­sie wła­dzy i spra­wo­wa­nia kon­tro­li oraz w impa­sie pokojowym.