Podejrzany z Czwartego Wymiaru

W pew­nym miej­scu, na skra­ju lasu w Pal­mi­rach, stoi po dziś dzień duży drew­nia­ny krzyż z przy­bi­tą doń tablicz­ką. Sła­bo już czy­tel­ny na niej napis wzy­wa do modli­twy za tego (nazwi­sko), któ­ry „wszedł do lasu i nie wrócił”.

Ten oso­bli­wy krzyż ma swo­ją ośmio­let­nią histo­rię i został wypo­sa­żo­ny w „załącz­nik” spo­czy­wa­ją­cy w aktach woje­wódz­kiej komen­dy poli­cji przy uli­cy Żyt­niej w War­sza­wie. „Załącz­nik” ów sta­no­wi notat­ka ofi­ce­ra dyżur­ne­go o prze­słu­cha­niu Mar­ka Szwe­dow­skie­go wraz z pro­to­kó­łem poli­cyj­nej wypra­wy na bagna w oko­li­ce Sie­ra­ko­wa, śla­dem… wahadełka.

Opowieść o tym wydarzeniu przytoczę z ust samego Marka. Jej prawdziwość potwierdzają jednak zarówno dokumenty policyjne, jak i żyjący świadkowie oraz uczestnicy zdarzeń.

- Kie­dy mija­łem po raz pierw­szy ten krzyż i czy­ta­łem napis na tablicz­ce, coś mnie powstrzy­ma­ło… nie wiem, jak to okre­ślić – jak­by woła­nie tego umar­łe­go, ze on na mnie cze­ka, że muszę tam przyjść… Dokąd? Zna­jo­mi mówi­li, że chy­ba było coś w gaze­tach, rok, dwa lata temu, że jakiś war­szaw­ski uczo­ny przy­rod­nik, foto­graf, poszedł do lasu i zagi­nął… W dzi­siej­szych cza­sach? Pal­mi­ry to nie afry­kań­ska dżun­gla, gdzie jakiś Living­sto­ne zapo­dzie­wa się na całe lata. Ale przy­rod­nik… To jak­by mój brat. Cho­dził po zie­mi i z zie­mią roz­ma­wiał, gadał do drzew, do ptaków.

Z map szta­bo­wych, któ­re posia­dam, zro­bi­łem kse­ro­ko­pie tego wycin­ka, na któ­ry wska­zy­wa­ło waha­deł­ko. Mam taką meto­dę: powięk­szam na kse­ro wybra­ny frag­ment mapy, ten szcze­gól­nie „aktyw­ny”, na któ­rym waha­deł­ko „cho­dzi” inten­syw­nie. Robię zwy­kle sześć egzem­pla­rzy tego powięk­sze­nia, nume­ru­ję, a potem z każ­dym osob­no w kie­sze­ni idę w teren. »Macam« intu­icją i waha­deł­kiem, nano­szę dane na kse­ro­ko­pie, powta­rzam tę czyn­ność sześć razy. Gdy już po raz szó­sty wyzna­czę na mapie (kse­ro) wyty­po­wa­ny punkt, wte­dy otwie­ram szu­fla­dę i porów­nu­ję nanie­sio­ne zna­ki… One pra­wie ide­al­nie się pokryły!