Piekło w baiæ

Odkrycie Piekła zawdzięczamy Robertowi R. Pagetowi. Podobnie, jak kiedyś Schliemann odnalazł Troję dzięki lekturze Homera, tak Paget, opierając się na antycznych tekstach Strabona, odszukał Inferno w Baiæ w południowych Włoszech

Piszą­cy mniej wię­cej w cza­sach Chry­stu­sa Stra­bon potwier­dza, że gdzieś we Fle­gre­anie ist­nia­ła wyrocz­nia zmar­łych. Posłu­chaj­my: Obsłu­gu­ją­cy wyrocz­nię według tra­dy­cyj­ne­go zwy­cza­ju nigdy nie oglą­da­li słoń­ca i opusz­cza­li swo­je pie­cza­ry wyłącz­nie w nocy. O tym wła­śnie pisał [Homer]: „Na nich Słoń­ce nie zechce spoj­rzeć swo­im prze­szy­wa­ją­cym pro­mien­nym okiem”… Takie mity rela­cjo­no­wa­li nasi przodkowie. 

Nic więc dziw­ne­go, że arche­olo­dzy i bada­cze od cza­su do cza­su poszu­ki­wa­li jaski­ni lub tune­lu, któ­re moż­na by ziden­ty­fi­ko­wać jako kwa­te­rę praw­dzi­wej Sybil­li. Praw­dzi­wej, czy­li tej, o któ­rej Hera­klit z Efe­zu, pięć wie­ków przed Chry­stu­sem napi­sał, iż sza­lo­ny­mi usta­mi gło­śno mówiąc rze­czy bez uśmie­chu, nie­ozdo­bio­ne i nie­uper­fu­mo­wa­ne, tysię­cy lat dosię­ga gło­sem za spra­wą Boga…

PRZECZYTAJ TAKŻE

Zniewolone Pismo

Celtyckie bursztyny

Sybil­la repre­zen­tu­je czło­wie­ka pod­nie­sio­ne­go do wymia­ru nad­przy­ro­dzo­ne­go, pozwa­la­ją­ce­go mu komu­ni­ko­wać się z bosko­ścią i prze­ka­zy­wać jej prze­sła­nia. Popu­lar­ność tych wiesz­czek świad­czy­ła o tym, jakie zna­cze­nie przy­wią­zy­wa­no w sta­ro­żyt­no­ści do wróżb i mocy proroctw.

Bada­cze mie­li nadzie­ję, że odkry­ją wej­ście, jeśli nie do Hade­su, to przy­naj­mniej do malow­ni­czych pod­ziem­nych jaskiń. Żad­na dro­ga nie napro­wa­dzi­ła ich jed­nak na miej­sce, któ­re moż­na by sko­ja­rzyć z por­ta­lem wio­dą­cym do Infer­no. W koń­cu, kie­ru­jąc się lite­rac­ki­mi prze­ka­za­mi, poszu­ki­wa­cze sku­pi­li uwa­gę na sta­rym rzym­skim kuror­cie Baiæ (Baia), któ­ry leży w Zato­ce Neapo­li­tań­skiej, tam, gdzie Pola Fle­grej­skie koń­czą się nie­opo­dal Morza Tyr­reń­skie­go. To m.in. obszar, na któ­rym wznie­sio­no let­nie wil­le rzym­skich cesa­rzy: Juliu­sza Ceza­ra, Nero­na oraz Hadria­na.

Dwa tysią­ce lat temu Baiæ było kwit­ną­cym uzdro­wi­skiem, zna­nym zarów­no ze swo­ich mine­ral­nych kura­cji, jak i nie­mo­ral­nych skan­da­li. Dziś to nie­wie­le wię­cej niż