Pętają, krępują, unieruchamiają…

Węzły Księżyca wiążą nas nie tylko ze światem, ale także z czasem – tym przeszłym i tym, który dopiero nadejdzie – oraz z przeznaczeniem każdego człowieka

To jeden z cie­kaw­szych, a zara­zem nie­do­ce­nia­nych wskaź­ni­ków astro­lo­gicz­nych. Zna­ne były już astro­lo­gom antycz­nym, cho­ciaż nie wypra­co­wa­no dla nich zwar­tej dok­try­ny. Astro­no­micz­nie rzecz ujmu­jąc, węzły to punk­ty prze­cię­cia orbi­ty Księ­ży­ca z eklip­ty­ką, czy­li z pozor­ną dro­gą Słoń­ca dooko­ła Ziemi.

Eklip­ty­kę moż­na sobie wyobra­zić jako sze­ro­ką na 8 stop­ni wstę­gę w prze­strze­ni kosmicz­nej, w środ­ku któ­rej po koli­stym torze prze­bie­ga Słoń­ce wraz z pla­ne­ta­mi, wychy­la­ją­cy­mi się co naj­wy­żej 4 stop­nie na pół­noc lub na połu­dnie od środ­ka eklip­ty­ki. Mówi­my wów­czas o tzw. sze­ro­ko­ści eklip­tycz­nej pla­net. Rów­nież Księ­życ nachy­lo­ny jest do eklip­ty­ki, ale nie­co bar­dziej, ponie­waż w punk­tach kry­tycz­nych swo­jej orbi­ty wychy­la się na pół­noc, albo na połu­dnie aż o 7 stopni.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Astrologia przesilenia

Mistycyzm w astrologii

Nas inte­re­su­ją punk­ty, w któ­rych orbi­ta Księ­ży­ca prze­ci­na się z eklip­ty­ką, czy­li osią­ga sze­ro­kość 0 stop­ni. Moż­na sobie to wyobra­zić jako dwie lek­ko prze­su­nię­te obrę­cze, któ­re na sie­bie nacho­dzą, sty­ka­jąc się w dwóch miej­scach. Punk­ty te nazy­wa­my wła­śnie węzłami.

Przecięcie ścieżek życia

Węzły lunar­ne to umo­co­wa­nia orbi­ty Księ­ży­ca. Coś, co wią­że nas ze świa­tem zewnętrz­nym, emo­cja­mi, obsza­rem spo­łecz­nych prze­żyć, ten­den­cji, tren­dów. Nade wszyst­ko zaś to punk­ty prze­cię­cia roz­ma­itych ście­żek nasze­go życia z życiem innych ludzi, całych spo­łecz­no­ści lub po pro­stu z wyda­rze­nia­mi zewnętrz­ny­mi, na któ­re nie mamy wpływu.