O odczarowaniu świata. Czy warto trzymać nogi na ziemi?

Teoria filtra zakłada, że mózg redukuje świadomość doń przenikającą, a czyni tak, abyśmy byli zdolni funkcjonować normalnie w trzech wymiarach tego świata. Prowadzi to do wniosku, że wyewoluowaliśmy, aby postrzegać rzeczywistość nie taką, jaką jest ona faktycznie, ale taką, jaką musimy ją widzieć, aby przetrwać

Jed­nak w całej histo­rii ludz­ko­ści poja­wia­li się ludzie, któ­rzy wyrwa­li się z tego świa­ta, ogra­ni­czo­ne­go przez kon­cep­cje i język, i prze­no­si­li się w coś, co moż­na nazwać peł­nią rze­czy­wi­sto­ści. Dozna­nia te nazy­wa­ne są reli­gij­ny­mi lub mistycz­ny­mi, ponie­waż prze­ni­ka­ją przez całun tajem­ni­cy ota­cza­ją­cy wszyst­kie zja­wi­ska i wpro­wa­dza­ją w sfe­rę trans­cen­den­cji. Nasz mate­ria­li­stycz­ny wiek, nie­ste­ty, jest bar­dzo scep­tycz­nie nasta­wio­ny do wia­ry­god­no­ści takich doświadczeń.

Jak wyra­ża to James Tar­ta­glia – filo­zof umy­słu, a zara­zem przed­sta­wi­ciel nauko­wych scep­ty­ków: – Ujmo­wa­nie dziś nas jako nie­ma­te­rial­nych umy­słów zamiesz­ku­ją­cych nasze cia­ła, nie brzmi już wia­ry­god­nie. Nie teraz, gdy nauka dowio­dła (? – przyp. aut.) ist­nie­nia zależ­no­ści naszych doświad­czeń od okre­ślo­nych obsza­rów mózgu. Nie po tylu wie­kach filo­zo­ficz­nej kry­ty­ki idei współ­od­dzia­ły­wa­nia tego, co nie­fi­zycz­ne (dusza), z tym, co fizycz­ne (cia­ło). Bez wzglę­du na to, co dzie­je się po śmier­ci, w trak­cie nasze­go codzien­ne­go życia uzy­sku­je­my dość dowo­dów, by móc odrzu­cić prze­ko­na­nie, iż kie­dy­kol­wiek będzie­my w sta­nie pomy­śleć sobie: „O nie! Straciłem/łam mój mózg!”.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda