O książce, ludziach (dobrych i złych), a przede wszystkim o systemie… Prawdziwy dr Anthony Fauci

W 2021 r. Robert F. Kennedy jr, syn prokuratora generalnego Roberta F. Kennedy’ego oraz bratanek prezydenta Johna F. Kennedy’ego, wydał książkę Prawdziwy Anthony Fauci (The Real Anthony Fauci). W Polsce tom ukazał się w 2023, nakładem wydawnictwa Illuminatio. Strony, na które się powołuję w tekście odnoszą się do polskiego wydania

Pra­ca o pod­ty­tu­le Bill Gates, Big Phar­ma i glo­bal­na woj­na prze­ciw­ko demo­kra­cji i zdro­wiu publicz­ne­mu, to obszer­ne ponad 800-stro­ni­co­we tomisz­cze, opi­su­ją­ce finan­so­we i poli­tycz­ne machi­na­cje towa­rzy­szą­ce Covid-19 oraz oskar­ża­ją­ce dr. Anto­nie­go Fau­cie­go, dorad­cę pre­zy­den­ta ds. zdro­wia publicz­ne­go, o dopro­wa­dze­nie do ludo­bój­stwa w cza­sie pan­de­mii. Choć – według auto­ra tek­stu, z któ­rym Czy­tel­nik się zapo­zna­je – wła­ści­wie w okre­sie sezo­no­wych infek­cji, roz­bu­cha­nych pro­pa­gan­do­wo przez Big Phar­mę, poli­ty­ków i media do roz­mia­rów demo­nicz­nych. Pra­ca jest szcze­gó­ło­wo udo­ku­men­to­wa­na. Wszyst­kie zawar­te w niej stwier­dze­nia i wypo­wie­dzi bada­czy, dzien­ni­ka­rzy śled­czych, publi­cy­stów i medy­ków zawie­ra­ją odno­śni­ki do źró­deł. Księ­ga boga­ta jest też w przypisy.

Książ­kę Rober­ta F. Kennedy’ego o Fau­cim moż­na odczy­tać na dwa spo­so­by i każ­dy z nich będzie słusz­ny, owo­cu­ją­cy war­to­ścio­wy­mi reflek­sja­mi. Pierw­szy to ode­bra­nie tre­ści tomu jako wiel­kie­go oskar­że­nia pod adre­sem kil­ku (kil­ku­na­stu?) osób, sto­ją­cych za naj­więk­szym, przy­naj­mniej w nowo­żyt­nej histo­rii świa­ta, prze­krę­tem, któ­ry jed­nych (nie­licz­nych) nie­po­mier­nie wzbo­ga­cił, a dla innych (miliar­dów ludzi) był wiel­ką udrę­ką: dwu­let­nim okre­sem nad­mia­ro­wych zgo­nów, zacią­ga­nia tzw. dłu­gu zdro­wot­ne­go na sku­tek zaprze­sta­nia dzia­łań służ­by zdro­wia, stra­chu przy­no­szą­ce­go nie­osza­co­wa­ne szko­dy zdro­wiu psy­chicz­ne­mu, poni­żeń w związ­ku z obo­wiąz­kiem pod­da­nia się uwła­cza­ją­cym zdro­we­mu roz­sąd­ko­wi i ludz­kiej god­no­ści pro­ce­du­rom. Był cza­sem wzmo­żo­nej agre­sji mię­dzy ludź­mi, roz­luź­nie­nia, a nawet zerwa­nia rela­cji mię­dzy nimi; cza­sem szczu­cia na tych nie­licz­nych, któ­rzy mówi­li, że Zie­mia krą­ży wokół Słoń­ca, i to szczu­cia przez czyn­ni­ki naj­wyż­sze: pre­mie­ra, mini­strów, posłów.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Umysł na wolności. Spotkanie z Krzysztofem Jackowskim

Czy Kosmici mają świadomość?

Był momen­tem, w któ­rym pocho­wa­ły się gdzieś po kątach wszyst­kie, bar­dzo licz­ne prze­cież, orga­ni­za­cje bro­nią­ce praw czło­wie­ka, jak też auto­ry­te­ty moral­ne tak licz­ne jak gwiaz­dy na nie­bie. Nie­ste­ty wszyst­kie one poga­sły, gdy

sitwa o globalnych wpływach

zasło­ni­ła nie­bo chmu­rą pro­pa­gan­dy oraz swo­istym deka­lo­giem naka­zów i zaka­zów. Bo współ­cze­sne auto­ry­te­ty dosko­na­le wie­dzą co i kie­dy wol­no, a co i kie­dy trze­ba. Dzię­ki temu są auto­ry­te­ta­mi i będą nimi aż do skoń­cze­nia świa­ta. Przy­naj­mniej takie­go, w któ­rym występ­ków nie karzą, jak pisał Wespa­zjan Kochow­ski (poeta baro­ku), nad­mie­nia­jąc, iż w takim to świe­cie grze­szył­by, kto by dobrze czy­nił. Nic prze­to dziw­ne­go, że tak wie­lu dziel­nych ludzi, sprze­ci­wia­ją­cych się złu poli­ty­ki pan­de­micz­nej, spo­tka­ły nie­przy­jem­no­ści i reperkusje.

Dru­gi spo­sób na odczy­ta­nie pra­cy to postrze­ga­nie jej jako oskar­że­nia sys­te­mu, w któ­rym tak łatwo moż­na było wyge­ne­ro­wać glo­bal­ną huc­pę. Wła­śnie ta nie­zno­śna lek­kość wpro­wa­dze­nia świa­ta w trans posłu­szeń­stwa wobec glo­ba­li­stów i reali­za­cji ich bez­sen­sow­nych pole­ceń sta­no­wi naj­moc­niej­szy dowód na to, że sys­tem spo­łecz­no-poli­tycz­ny świa­ta jest obłoż­nie cho­ry, bez­na­dziej­nie sko­rum­po­wa­ny, dys­funk­cyj­ny, prze­ra­dza­ją­cy się w tota­li­ta­ryzm, w któ­rym za Hitle­ra czy Sta­li­na robić będą tacy ludzie jak dr Fau­ci i jego nie­cni kole­dzy – zda­je się mówić Ken­ne­dy i wie­lu ludzi dobrej i wol­nej woli. Wszak nie tyl­ko on napi­sał książ­kę pod­wa­ża­ją­cą ofi­cjal­ną nar­ra­cję na temat Covid-19.

W oskar­że­niach sys­te­mu, autor inte­re­su­ją­cej nas pra­cy jest szcze­gól­nie wia­ry­god­ny, jako oso­ba głę­bo­ko umo­co­wa­na w ame­ry­kań­skiej struk­tu­rze spo­łecz­no-poli­tycz­nej, stąd nie­jed­no może o niej powie­dzieć. Przez dzie­się­cio­le­cia, jako poto­mek rodzi­ny Ken­ne­dych i praw­nik ds. śro­do­wi­ska, Robert F. Ken­ne­dy Junior był uwa­ża­ny za boha­te­ra esta­bli­sh­men­tu. Taką opi­nię wysta­wił auto­ro­wi książ­ki o Fau­cim, Fred­die Say­ers, redak­tor naczel­ny UnHerd, fir­my medial­nej w Wiel­kiej Bry­ta­nii. Moż­na zgo­dzić się z opi­nią Say­er­sa, pod warun­kiem, że doda­my do niej, iż Ken­ne­dy junior funk­cjo­no­wał w sys­te­mie jako jego enfant ter­ri­ble. To zna­czy mie­ścił się ze swy­mi poglą­da­mi w kano­nie prze­ko­nań i poglą­dów głów­ne­go nur­tu ame­ry­kań­skiej socje­ty, ale nie­któ­re z nich kon­te­sto­wał, np. odrzu­ca­jąc ofi­cjal­ne usta­le­nie odno­śnie do przy­czyn i prze­bie­gu zama­chu na stry­ja i ojca (uwa­ża, że sta­ły za tym służ­by spe­cjal­ne USA). Jed­nak w ostat­nich latach jego reto­ry­ka prze­ciw­ko blo­ka­dom z powo­du COVID-19 i szcze­pion­kom przy­pie­czę­to­wa­ła jego repu­ta­cję wśród więk­szo­ści komen­ta­to­rów jako oso­by nie­od­po­wie­dzial­nej i poten­cjal­nie nie­bez­piecz­nej – doda­je redak­tor UnHerd. War­to w tym miej­scu wspo­mnieć, że część zwo­len­ni­ków tez Kennedy’ego zawar­tych w oma­wia­nym tomie, nie zga­dza się z wie­lo­ma jego inny­mi opi­nia­mi. No, ale taki jest urok (nie­wąt­pli­wy) wol­no­ści sło­wa i nie tyl­ko sło­wa – możesz mówić wszyst­ko, co uznasz za sto­sow­ne, ale z kolei słu­chacz może wybrać z two­ich słów tyl­ko to, co sam uzna za waż­ne i prawdziwe.