Spis tre­ści:

Duch to prawdziwa rzeczywistość

Mamy dwie skraj­no­ści, któ­re sta­no­wią auten­tycz­ne zagro­że­nie i są śle­py­mi ulicz­ka­mi. Pierw­sza to cha­os, czy­li taka ilość moż­li­wo­ści, że zaczy­na­my się mię­dzy nimi mio­tać. Dru­ga to sta­gna­cja, tzn. utknię­cie na sta­łe w obrę­bie jed­nej wąt­pli­wo­ści. Zdro­wa, sen­sow­na dro­ga potra­fi z jed­nej stro­ny połą­czyć sta­bil­ność – coś dobre­go w orto­dok­sji, z dru­giej – dyna­mi­kę, coś pozy­tyw­ne­go w here­zji. Uczy­nić syn­te­zę z dwóch, wyda­wa­ło­by się, prze­ciw­staw­nych wła­ści­wo­ści. Dopie­ro wów­czas, jako jed­nost­ki i całe spo­łe­czeń­stwo, odkry­je­my wła­ści­wy spo­sób funk­cjo­no­wa­nia. Kosmos ist­nie­je i roz­wi­ja się tyl­ko dla­te­go, że potra­fi łączyć te dwie, wyklu­cza­ją­ce się cechy. Jerzy Pro­ko­piuk, lau­re­at tego­rocz­nej Hono­ro­wej Nagro­dy Nie­zna­ne­go Świa­ta w wywia­dzie udzie­lo­nym Woj­cie­cho­wi Chu­dziń­skie­mu poru­sza wie­le fascy­nu­ją­cych tema­tów. Dowia­du­je­my się m.in., jak żyło się here­ty­ko­wi w PRL‑u, czy wędrów­ka przez labi­rynt here­zji może być nie­bez­piecz­na, i o co nie nale­ży pytać stonogi.

Wędrująca pamięć

Coraz wię­cej osób po prze­szcze­pie przy­zna­je się do tego, że w ich życiu emo­cjo­nal­nym i ducho­wym nastą­pi­ły istot­ne zmia­ny, przy czym bada­nia zda­ją się wska­zy­wać, że część tych zmian ma wyraź­ny zwią­zek z nie­ży­ją­cą już oso­bą, któ­ra była daw­cą prze­szcze­pio­ne­go orga­nu. Fak­ty, jakie usta­lo­no, są tak szo­ku­ją­ce, że doszło do zor­ga­ni­zo­wa­nia spe­cjal­nej kon­fe­ren­cji z udzia­łem kar­dio­lo­gów, chi­rur­gów, filo­zo­fów i psy­cho­ana­li­ty­ków, w trak­cie któ­rej dys­ku­to­wa­no nad powią­za­nia­mi mię­dzy cia­łem a mózgiem, mate­rią i duchem. Jak to się dzie­je, że orga­ny wewnętrz­ne są w sta­nie pamię­tać prze­ży­cia swo­ich wła­ści­cie­li i na jakiej zasa­dzie wspo­mnie­nia te zosta­ją prze­nie­sio­ne do nowe­go cia­ła? Jaką rolę w tym pro­ce­sie speł­nia ser­ce? Pasjo­nu­ją­ca publi­ka­cja, z któ­rej tema­ty­ką ści­śle kore­spon­du­ją tak­że dwa inne tek­sty w nume­rze: Prze­szcze­pio­ne wspo­mnie­nia autor­stwa nasze­go leka­rza – natu­ra­li­sty, dr. Janu­sza Koło­dziej­czy­ka (str. 54) oraz szkic w Fil­mo­te­ce na str. 59 o fil­mie 21 gra­mów.

Nieznany świat Henryka Sienkiewicza

10 grud­nia 2005 r. Pol­ska i Euro­pa obcho­dzi stu­le­cie lite­rac­kiej Nagro­dy Nobla jed­ne­go z naj­więk­szych pol­skich pisa­rzy. Nasz współ­pra­cow­nik Zbi­gniew Święch – pisarz, badacz histo­rii i doku­men­ta­li­sta, odkryw­ca ze świa­to­we­go The Explo­rers Club w Nowym Jor­ku, spe­cjal­nie dla Nie­zna­ne­go Świa­ta wyja­wia nie­by­wa­łe sekre­ty z życia auto­ra Try­lo­gii, a jego deduk­cja stu­le­cia zapew­ne zasko­czy milio­ny wiel­bi­cie­li Mistrza Pió­ra, jak rów­nież – a może nawet przede wszyst­kim – dzie­siąt­ki tysię­cy polo­ni­stów-huma­ni­stów. Uka­zu­jąc w szer­szym kon­tek­ście men­tal­ność prze­ło­mu poprzed­nich wie­ków i cza­sów, w jakich żył Wiel­ki Nobli­sta, Święch pisze o epo­ce naro­dzin mediu­mi­zmu, o latach, gdy Pol­ska i Euro­pa bie­ga­ły na sean­se spi­ry­ty­stycz­ne, w któ­rych bra­li tak­że udział inni nobli­ści tej mia­ry co Maria Skło­dow­ska-Curie i Albert Ein­ste­in, a nowin­ki z Zacho­du uwo­dzi­ły cała inte­li­gen­cję, wpro­wa­dza­jąc ją w taj­ni­ki zapo­mnia­nej filo­zo­fii Wscho­du. Co kry­je się za wier­szem Lotos i co to wszyst­ko ma wspól­ne­go z kamie­niem wawel­skim?

Nie musimy umierać na raka

Dwie bar­dzo waż­ne publi­ka­cje, z któ­rych wyni­ka, że z nowo­two­ra­mi moż­na sto­czyć zwy­cię­ską wal­kę pod warun­kiem się­gnię­cia po wła­ści­we meto­dy tera­pii i nie lek­ce­wa­że­nia tych spo­śród nich, któ­re pozo­sta­ją poza obrę­bem medy­cy­ny aka­de­mic­kiej. Woj­ciech Chu­dziń­ski pisze m.in. o zasto­so­wa­niu w onko­lo­gii rewo­lu­cyj­nej tech­ni­ki obra­zo­wa­nia zwa­nej pozy­tyw­ną emi­syj­ną tomo­gra­fią PET, dzię­ki któ­rej potra­fi­my wykryć nowo­twór w każ­dym sta­dium cho­ro­by. Nato­miast arty­kuł Jani­ny Sodol­skiej-Urbań­skiej jest już znacz­nie mniej opty­mi­stycz­ny w swo­jej wymo­wie w tym sen­sie, że poka­zu­je, w jaki spo­sób zmar­no­tra­wio­no plon badań kil­ku nie­za­leż­nych bada­czy zaj­mu­ją­cych się rakiem. Uczy­nio­no tak tyl­ko z tego powo­du, że swo­ich odkryć doko­ny­wa­li oni na wła­sną rękę i na prze­kór obo­wią­zu­ją­cym dogma­tom. Szcze­gól­nie smut­ny wyda­je się fakt, że wśród wspo­mnia­nych osób byli zarów­no leka­rze, jak i naukow­cy, legi­ty­mu­ją­cy się solid­nym dorob­kiem. Komu prze­szka­dza­ją tacy ludzie, jak dr. Stan Burzyń­ski, Ryke Geerd Hamer czy Mat­thias Rath?

Ponadto:

• Kolej­na WIELKA DOROCZNA MEDYTACJA CZYTELNIKÓW NIEZNANEGO ŚWIATA anno 2005 – jej hasło wywo­ław­cze Tole­ran­cja i wprowadzenie
• Prze­pro­wadz­ka misia Yogi? (Robert Leśnia­kie­wicz nie­co osła­bia oba­wy zwią­za­ne z prze­wi­dy­wa­ną erup­cją pod­ziem­ne­go wul­ka­nu w USA i jej kata­stro­fal­ny­mi skut­ka­mi dla Ziemi)
• Andrzej Szmi­li­chow­ski pisze List otwar­ty do Czy­tel­ni­ków nasze­go miesięcznika
• Sen­ne kody w nie­ty­po­wym tym razem Dotknię­ciu Nieznanego
• W Odkry­wa­niu Atlan­ty­dy spór mię­dzy obroń­cą i advo­ca­tu­sem dia­bo­li, a w Okru­chach Wszech­świa­ta o kosmicz­nych nano­dia­men­tach i hipo­te­tycz­nych mete­ory­tach zbu­do­wa­nych ze zwier­cia­dla­nej materii
• W Poczcie heale­rów pol­skich – Andrzej i Ali­na Jaskul­scy ze swo­imi wspa­nia­ły­mi masażami
• Bar­dzo cie­ka­wy arty­kuł z dzie­dzi­ny astro­lo­gii o wpły­wie Plu­to­na w Zna­kach Zodia­ku na poko­le­nia ludzi żyją­cych w latach 1914–2005
• Podwój­ny horo­skop: na gru­dzień i sty­czeń, poprze­dza­ją­cy HOROSKOP na cały 2006 r., któ­ry znaj­dzie się w następ­nym numerze