Spis tre­ści:

Dzieci indygo: nowe doniesienia z Rosji

Bar­dzo waż­na publi­ka­cja Gra­ży­ny Fosar i Fran­za Blu­dor­fa, naszych współ­pra­cow­ni­ków z Nie­miec, redak­to­rów naczel­nych wyso­ko­na­kła­do­we­go Matri­xa 3000 i wydaw­ców perio­dy­ku Kon­teXt, któ­rzy przed nie­mal rokiem pisa­li w NŚ kry­tycz­nie na temat eks­cy­ta­cji feno­me­nem dzie­ci indy­go w pew­nych krę­gach ezo­te­ry­ków. Tym razem pro­ble­mem zaję­ła się m.in. rosyj­ska psy­cho­log Nata­lia Michaj­łow­ska­ja, któ­ra nie­daw­no ujaw­ni­ła wyni­ki swo­ich 10-let­nich badań nad indy­go. Wyni­ka z nich, że dzie­ci cha­rak­te­ry­zu­ją­ce się bar­dzo wyra­zi­sty­mi i nie­ty­po­wy­mi cecha­mi psy­cho­fi­zycz­ny­mi ist­nie­ją rze­czy­wi­ście, i to na całym świe­cie, a w ostat­nich latach rodzą się coraz czę­ściej. Inte­re­su­ją­ce rezul­ta­ty przy­nio­sła zwłasz­cza nauko­wa kla­sy­fi­ka­cja zja­wi­ska. Oka­zu­je się bowiem, że dzie­ci, o jakich mowa, po pierw­sze, nie są hiper­ak­tyw­ne, a po dru­gie, co bez­spor­ne, legi­ty­mu­ją się szcze­gól­ny­mi wła­ści­wo­ścia­mi i uzdol­nie­nia­mi. Wyglą­da na to, że mamy do czy­nie­nia ze swo­istym nowym pro­gra­mem na naszej pla­ne­cie, choć nie wia­do­mo, kto i w jakim celu pro­gram ten zaini­cjo­wał. Cie­ka­we przy­kła­dy indy­go, a wśród nich m.in. casus 9‑letniego Mike’a Smi­tha z Nie­miec, któ­ry potra­fił wydo­by­wać lekar­stwa z zamknię­tej bute­lecz­ki jedy­nie za pomo­cą siły myśli.

Lodowe lato 1816

Gwał­tow­ne ano­ma­lie kli­ma­tycz­ne zda­rza­ły się rów­nież w prze­szło­ści. W środ­ku czerw­ca 1816 r. jezio­ra w kana­dyj­skiej pro­win­cji Quebec pokry­ły się lodem; podob­nie wyglą­da­ła wów­czas sytu­acja w nie­któ­rych kra­jach Euro­py oraz pół­noc­no-wschod­nich sta­nach USA. W sierp­niu Nową Anglię zaata­ko­wa­ły sil­ne mro­zy, a w regio­nie Ver­mon­tu w lip­cu wymar­z­ły ziar­na, stru­mie­nie zaś zamie­ni­ły się w śli­zgaw­ki. Co było, mogło być, powo­dem tych zjawisk?

Ostatni lot samolotu 401

Choć histo­ria ta brzmi na pierw­szy rzut oka nie­praw­do­po­dob­nie, jest od począt­ku do koń­ca praw­dzi­wa. Po kata­stro­fie ame­ry­kań­skie­go samo­lo­tu linii Eastern Air­li­nes 29 grud­nia 1972 r., w któ­rej zgi­nę­ło 101 pasa­że­rów i człon­ków zało­gi, na pokła­dach innych maszyn nale­żą­cych do tego przed­się­bior­stwa lot­ni­cze­go poja­wia­ły się duchy tra­gicz­nie zmar­łych pilo­tów, udzie­la­jąc per­so­ne­lo­wi instruk­cji, a tak­że ostrze­ga­jąc przed nie­bez­pie­czeń­stwem. Widzia­ło je dzie­siąt­ki osób, a mani­fe­sto­wa­nie się zjaw, z któ­ry­mi nie­jed­no­krot­nie roz­ma­wia­no, w kil­ku przy­pad­kach sta­ło się powo­dem wybu­chu pani­ki. Zja­wi­ska usta­ły dopie­ro po tym, gdy wymon­to­wa­ne z roz­bi­te­go samo­lo­tu czę­ści (któ­re, jak uzna­li eks­per­ci, nada­wa­ły się do dal­szej eks­plo­ata­cji, w związ­ku z czym zain­sta­lo­wa­no je w innych maszy­nach) wsku­tek inter­wen­cji nie­ży­ją­cych pilo­tów nie­gdy­siej­sze­go lotu 401 defi­ni­tyw­nie usunięto.

Umadevi czytelnikom trzeciego tysiąclecia

Opo­wia­da­my o jed­nej z naj­bar­dziej fra­pu­ją­cych posta­ci w obrę­bie pol­skiej oraz indyj­skiej ezo­te­ry­ki – nie­ste­ty w dużym stop­niu zapo­mnia­nej, mimo że pozo­sta­wi­ła po sobie nie­praw­do­po­dob­nie boga­tą spu­ści­znę. Mowa o Wan­dzie Dynow­skiej-Uma­de­vi – zało­ży­ciel­ce Biblio­te­ki Pol­sko-Indyj­skiej i nie­stru­dzo­nej dzia­łacz­ce spo­łecz­nej, któ­rej ducho­wość wpi­sa­ła się na trwa­łe w kul­tu­rę dwóch odle­głych naro­dów. Kie­dy w 1935 roku opusz­cza­ła na krót­ko Pol­skę, wie­lu prze­czu­wa­ło, że czy­ni to na zawsze, a jej mat­ka uwa­ża­ła, że jedzie na zatra­ce­nie. Obco­wa­ła z Kri­sh­na­mur­tim i Annie Besant, Mau­ry­cym Fryd­ma­nem i Mahat­mą Gan­dhim. Przede wszyst­kim jed­nak zro­bi­ła dla ludzi wie­le dobre­go, pra­cu­jąc – jak sama mówi­ła – z myślą o odle­głych potom­nych. Kie­dy w mar­cu 1971 r. zna­la­zła się w ago­nii, odmó­wi­ła przyj­mo­wa­nia leków. Nie­zwy­kła bio­gra­fia Wiel­kiej Polki w Salo­nie Ezo­te­rycz­nym „Nie­zna­ne­go Świa­ta”.

Rapa Nui: wyspa pełna tajemnic

Wyda­wa­ło­by się, że po blo­ku publi­ka­cji Roma­na War­szew­skie­go poświę­co­nych Wyspie Wiel­ka­noc­nej, któ­ry wydru­ko­wa­li­śmy w nr. 4 NŚ z 2004 roku (Rów­no­le­gła pla­ne­ta), na temat jed­ne­go z naj­bar­dziej tajem­ni­czych i zara­zem magicz­nych miejsc na Zie­mi nie da się już powie­dzieć nicze­go nowe­go. A jed­nak… Pre­zen­to­wa­ny przez nas repor­taż nie­sie ze sobą nie­co inne spoj­rze­nie na zagad­ki zwią­za­ne z prze­szło­ścią Rapa Nui, dosko­na­le wpi­su­jąc się w for­mu­łę Nie­zna­ne­go Świa­ta. Czy życie na odle­głej wyspie na Pacy­fi­ku wygi­nę­ło kie­dyś wsku­tek pro­mie­nio­wa­nia radioaktywnego?

Ponadto:

• Sko­ru­pa pust­ki – zna­ko­mi­ty, poru­sza­ją­cy repor­taż Soni Fiszer z kolej­nych corocz­nych warsz­ta­tów z Ten­zi­nem Wan­gy­alem Rin­po­cze, któ­re­go lek­tu­rę szcze­gól­nie polecamy!
• Cesarz Antark­ty­dy, czy­li Słoń­ce jest we wnę­trzu Zie­mi – histo­ria jed­ne­go z naj­bar­dziej sza­lo­nych, a zara­zem eks­cen­trycz­nych pol­skich bada­czy i wynalazców
• W Zagad­kach cza­su maszy­na cza­su ojca Ernettiego 
• Utaj­nio­ne mel­dun­ki – trze­cia część poru­sza­ją­ce­go rapor­tu Rober­ta Hasting­sa
• Żaglow­ce, sło­necz­ne żaglow­ce w Okru­chach Wszech­świa­ta, a w Poczcie heale­rów pol­skich łódz­ki bio­ener­go­te­ra­peu­ta Józef Jedlic­ki-Mal­kow
• Horo­skop na sierpień