Spis tre­ści:

Kim w końcu jesteśmy? Nowa wizja człowieka

Nie­gdy­siej­sze usta­le­nia i dogma­ty w mia­rę upły­wu cza­su walą się jak domek z kart, a doko­ny­wa­ne raz po raz odkry­cia wysta­wia­ją na pośmie­wi­sko to, cze­go uczo­no nas w szko­łach. Ostat­nie lata – pisze Piotr Cie­le­biaś w bar­dzo waż­nej prze­kro­jo­wej publi­ka­cji, w jakiej ope­ru­je licz­ny­mi przy­kła­da­mi wspie­ra­ją­cy­mi swo­je tezy – poka­za­ły, że jeste­śmy dopie­ro na począt­ku dro­gi wio­dą­cej do pozna­nia praw­dy o naszej prze­szło­ści, natu­rze Wszech­świa­ta oraz rze­czy­wi­sto­ści, w któ­rej egzy­stu­je­my. Część pierw­sza w tym nume­rze, dokoń­cze­nie za miesiąc.

Edgar Cayce o przyszłej Rosji i USA

Wybu­cho­wy w pew­nym sen­sie mate­riał. W nowo­rocz­nym nume­rze w publi­ka­cji Gali­ma­tias z prze­po­wied­nia­mi wspo­mnie­li­śmy o rosyj­skiej publi­ka­cji na ten temat, któ­ra wzbu­dzi­ła nasze wąt­pli­wo­ści. Cho­dzi­ło zwłasz­cza o potwier­dze­nie wia­ry­god­no­ści tre­ści ridin­gu śpią­ce­go pro­ro­ka z 1944 r., w któ­rym mówił on o pro­gno­zo­wa­nej współ­pra­cy mię­dzy dwo­ma świa­to­wy­mi mocar­stwa­mi, jaka mia­ła­by być m.in. następ­stwem glo­bal­nych kata­kli­zmów. Ponie­waż pew­ne ele­men­ty tej wizji zasko­czy­ły nas, o jej sko­men­to­wa­nie zwró­ci­li­śmy się do pol­skie­go cay­ce­olo­ga nr 1, zako­piań­skie­go publi­cy­sty i bada­cza Jerze­go Łata­ka. Jego wywo­dy – poza zwró­ce­niem uwa­gi na ducho­wy, a nie poli­tycz­ny aspekt spra­wy – oka­za­ły się pod pew­ny­mi wzglę­da­mi rów­nie zaska­ku­ją­ce, jak arty­kuł, któ­ry uzna­li­śmy za kon­tro­wer­syj­ny, nie mając pew­no­ści, czy wspo­mnia­ny riding Cayce’a był auten­tycz­ny (był).

Księżyc: niekończące się tajemnice

Nie­daw­ne odkry­cia i wyni­ka­ją­ce z nich wnio­ski po raz kolej­ny dowo­dzą, jak nie­wie­le wie­my o naszym naj­bliż­szym nie­bie­skim sąsie­dzie. Doty­czy to zwłasz­cza oko­licz­no­ści jego powsta­nia i coraz bar­dziej praw­do­po­dob­nej kosmicz­nej koli­zji, do jakiej doszło w zamierz­chłej prze­szło­ści w Ukła­dzie Słonecznym.

Psychodeliczny kidnaping

Ostat­nia odsło­na Życia pod kon­tro­lą Obcych? Co kry­je się za, przy­naj­mniej nie­któ­ry­mi, upro­wa­dze­nia­mi przez UFO? Kto mani­pu­lu­je ludź­mi i jakie przy­świe­ca­ją mu cele? Nie­wy­ja­śnio­ne do dziś fak­ty – i podej­rze­nia, że jeste­śmy obiek­tem nie­czy­stej gry, pro­wa­dzo­nej… no wła­śnie, przez kogo? Bar­dzo cie­ka­wa, ale i wyso­ce nie­po­ko­ją­ca publikacja.

Rak prostaty: zagrożenia i naturalne metody terapii

Scho­rze­nie to doty­ka 85 proc. męż­czyzn, zwłasz­cza w star­szym wie­ku, a w Pol­sce jest co roku bez­po­śred­nią przy­czy­ną kil­ku tysię­cy zgo­nów. Nie­ste­ty medy­cy­na aka­de­mic­ka kom­plet­nie lek­ce­wa­ży natu­ral­ne spo­so­by zapo­bie­ga­nia nowo­two­rom, w tym wła­śnie prze­ro­sto­wi gru­czo­łu kro­ko­we­go, wraz z tera­pia­mi wyko­rzy­stu­ją­cy­mi rośli­ny o lecz­ni­czych wła­ści­wo­ściach, któ­re mogą pomóc oso­bom zapa­da­ją­cym na raka. Tym­cza­sem ich dzia­ła­nie bywa nie­kie­dy wręcz spek­ta­ku­lar­ne, o czym świad­czy m.in. doku­men­ta­cja zgro­ma­dzo­na przez insty­tut dok­to­ra Mathia­sa Ratha.

Ponadto:

• Andrzej Szmi­li­chow­ski nama­wia do tego, by zna­leźć wła­sne świa­tło, a Hen­ryk Wie­trzyń­ski do przyj­rze­nia się swo­im snom
• O tajem­ni­czych podo­bień­stwach mię­dzy dwo­ma reli­gia­mi – dżi­ni­zmem i tra­dy­cją Kata­rów – nigdy i nigdzie nie­po­ru­sza­ny jesz­cze temat!
• Dr Mał­go­rza­ta Stę­pień w zbli­ża­ją­cym się ku koń­co­wi cyklu rein­kar­na­cyj­nym o tym, co dzie­je się, gdy dusza wni­ka w cia­ło, a Maria Rojek w Poczcie heale­rów pol­skich o tera­peu­cie z wyobraź­nią, czy­li war­szaw­skim uzdro­wi­cie­lu Kry­stia­nie Roj­ku (zbież­ność nazwisk autor­ki i boha­te­ra repor­ta­żu jest oczy­wi­ście przypadkowa)
• Tomasz Kierz­kow­ski o feno­me­nie ksią­żek Davi­da Haw­kin­sa i jego mapach świa­do­mo­ści jako dro­dze do zdrowia
• Piotr Deren­to­wicz o nie­zna­nych, wręcz sen­sa­cyj­nych wła­ści­wo­ściach lecz­ni­czych sza­fra­nu, jakie pozwo­li­ły ujaw­nić naj­now­sze bada­nia nauko­we, a Piotr Pio­trow­ski o oso­bach uro­dzo­nych na prze­ło­mie zna­ków horo­sko­po­wych, któ­re żyją w pew­nym rozdarciu
• Jest też, rzecz jasna, wio­sen­ny horoskop