Spis tre­ści:

Projekt Fatima: kody światowej historii

Po raz pierw­szy w Pol­sce udo­stęp­nia­my fra­pu­ją­cy frag­ment książ­ki Gra­ży­ny Fosar i Fran­za Blu­dor­fa Zeit­fal­le, któ­rą pre­zen­to­wa­li­śmy w nr. 11 NŚ. Dla­cze­go natych­miast po śmier­ci sio­stry Łucji dos San­tos 13 lute­go 2005 r., w por­tu­gal­skim klasz­to­rze w Coim­brze zja­wi­ła się eki­pa z Waty­ka­nu, któ­ra na pole­ce­nie ówcze­sne­go pre­fek­ta Kon­gre­ga­cji Nauki i Wia­ry Jose­pha Rat­zin­ge­ra zabez­pie­czy­ła dzien­ni­ki zakon­ni­cy i wszyst­kie pozo­sta­łe po niej doku­men­ty, wywo­żąc je do taj­ne­go archi­wum Sto­li­cy Apo­stol­skiej? Czy Jan Paweł II był świa­dom tego, co w rze­czy­wi­sto­ści kry­ło się za wyda­rze­nia­mi w Fati­mie i czy­nił wszyst­ko, by zamknąć wiel­ką pętlę cza­so­wą zapo­cząt­ko­wa­ną prze­po­wied­nia­mi z 1917 r.? Czy jego poprzed­ni­cy, któ­rzy odsy­ła­li koper­tę zawie­ra­ją­cą treść trze­ciej prze­po­wied­ni fatim­skiej z adno­ta­cją: Przy­ję­to do wia­do­mo­ści, wie­dzie­li, że to nie oni są jej adre­sa­ta­mi? Ktoś, kto zaini­cjo­wał pro­gram kształ­tu­ją­cy całą histo­rię, musiał posia­dać dokład­ną wie­dzę na temat cza­su i prze­strze­ni, któ­ra dopie­ro nie­daw­no zosta­ła zro­zu­mia­na z nauko­we­go punk­tu widze­nia. Cho­dzi o frak­tal­ną struk­tu­rę cza­su, któ­ra powo­du­je, że wyda­rze­nia histo­rycz­ne bie­gną w for­mie pętli – piszą auto­rzy. Wie­le wska­zu­je na to, że zapo­cząt­ko­wa­na w Fati­mie taka wła­śnie wiel­ka histo­rycz­na pętla cza­so­wa nie zosta­ła jesz­cze zamknię­ta. Jakie rodzi to kon­se­kwen­cje dla świata?

Umysł ponad wszystko

Fizyk z Peters­bur­ga, pro­fe­sor Kon­stan­tin Korot­kow opra­co­wał tech­ni­kę umoż­li­wia­ją­cą foto­gra­fo­wa­nie duszy pod­czas opusz­cza­nia przez nią cia­ło w momen­cie śmier­ci. Prze­pro­wa­dzo­ne przez nie­go doświad­cze­nia pozwo­li­ły stwier­dzić, że tzw. obraz kir­lia­now­ski, czy­li aura czło­wie­ka, pozo­sta­je nie­zmie­nio­ny przez wie­le godzin po zgo­nie, przy czym prze­bieg zmian zacho­dzą­cych w ener­ge­tycz­nej otocz­ce zale­ży w dużym stop­niu od rodza­ju dozna­nej śmier­ci. Oka­za­ło się np., że w przy­pad­ku samo­bój­ców i ofiar mor­derstw ampli­tu­da reje­stro­wa­nych przez apa­ra­tu­rę drgań jest znacz­nie więk­sza i zni­ka dopie­ro po upły­wie czte­rech dni. Przy oka­zji zna­le­zio­no dowo­dy, że zako­do­wa­na w aurze infor­ma­cja o sta­nie kon­kret­nych orga­nów w naszym cie­le ma swój począ­tek w ludz­kiej świa­do­mo­ści. Czy nowo­twór, któ­ry sobie tyl­ko wyobra­zi­li­śmy, może nas zabić? Fra­pu­ją­ce labo­ra­to­ryj­ne testy i ich rezultaty.

Nieznany fenomen: eksplodujące żaby

26 kwiet­nia 2005 r. w Ham­bur­gu z nie­zna­nych przy­czyn zgi­nę­ło tysiąc ropuch, któ­re na oczach osób spa­ce­ru­ją­cych nad tam­tej­szym jezio­rem naj­pierw napęcz­nia­ły, zwięk­sza­jąc trzy­krot­nie obję­tość cia­ła, a następ­nie z gło­śnym hukiem eks­plo­do­wa­ły. Podob­ne zja­wi­ska zaob­ser­wo­wa­no w pew­nej miej­sco­wo­ści w Danii. Bada­nia nicze­go nie wykry­ły, a zagad­ka pozo­sta­je do dziś nie­roz­wią­za­na. Wyda­je się ona szcze­gól­nie nie­po­ko­ją­ca, jeśli spra­wę tę powią­zać z eks­plo­zją w poło­wie stycz­nia w jed­nej z rzym­skich aptek 2000 ter­mo­me­trów i nagłym wyłą­cze­niem w innym wło­skim mie­ście, Aoście setek tele­wi­zyj­nych i samo­cho­do­wych pilo­tów. Bez odpo­wie­dzi pozo­sta­je pyta­nie, kto się w tak nie­bez­piecz­ny spo­sób bawi i jakie mogą być tego kon­se­kwen­cje. Wczo­raj żaby i ter­mo­me­try, a jutro…?

Życie wieczne jest teraz, czyli duchowość kasy

Aldo­na Miroń­ski nie po raz pierw­szy pro­wo­ku­je do dys­ku­sji. W sytu­acji, gdy dla ludzi, któ­rzy nie mają pie­nię­dzy, pro­blem ich bra­ku jest już sam w sobie wybu­cho­wy, pol­ska tera­peut­ka z Nie­miec swo­ją argu­men­ta­cją pró­bu­je nakło­nić czy­tel­ni­ka do rady­kal­nej zmia­ny poglą­dów w tej mie­rze. Zauwa­ża­jąc w liście prze­wod­nim do redak­cji, że temat kasy jest kil­ka­krot­nie bar­dziej draż­li­wy niż sex, publi­cyst­ka wyra­ża prze­ko­na­nie, że wzor­ce myślo­we doty­czą­ce dostę­pu do obfi­to­ści tkwią na naj­głęb­szych pozio­mach ducha, a czło­wiek, któ­ry nie wspi­na się na wyż­sze szcze­ble, nie ma tam dostę­pu i ska­za­ny jest na prze­ży­wa­nie zawsze tych samych skut­ków. Pre­zen­tu­jąc filo­zo­fię jogi­nów – pisze Miroń­ski – wycho­dzę z zało­że­nia, że przed nami jest nie­ogra­ni­czo­ny ciąg wcie­leń, milio­ny doświad­czeń i nie­ustan­na nauka. Każ­dy, kto raz porząd­nie prze­pra­cu­je temat związ­ku z mate­rią, to choć nie zabie­rze ze sobą w zaświa­ty ksią­żecz­ki cze­ko­wej, będzie korzy­stał z obfi­to­ści w kolej­nych wcie­le­niach, kie­dy to spo­koj­nie może zająć się two­rze­niem har­mo­nij­nych związ­ków, roz­wo­jem kre­atyw­no­ści, słu­żą­cej etycz­nym celom wła­dzy itp. Tema­tów nam nie zabrak­nie, ale żad­ne­go nie prze­ro­bi­my bez fun­da­men­tów, dla­te­go są one takie waż­ne – zapew­nia publi­cyst­ka, któ­ra, jak się wyda­je, swo­im wywo­da­mi zdro­wo zamie­sza, zwłasz­cza wśród tych, któ­rzy pre­fe­ru­ją myślo­we i ducho­we stereotypy.

Marianna Zioła-Marcuš: kobieta, która wygrała z rakiem

Z pocho­dze­nia Polka, a obec­na miesz­kan­ka Austra­lii wyle­czy­ła się z cho­ro­by nowo­two­ro­wej dzię­ki ury­no­te­ra­pii. Na ten temat napi­sa­ła książ­kę Pamięt­nik wal­ki z rakiem, a obec­nie jeź­dzi po świe­cie z wykła­da­mi i odczy­ta­mi pro­pa­gu­ją­cy­mi tę meto­dę. Nie­zwy­kłe, nie­moż­li­we do zakwe­stio­no­wa­nia fak­ty, radość ze zwy­cię­stwa nad nie­ule­czal­ną cho­ro­bą i wiel­ka deter­mi­na­cja w udo­stęp­nia­niu wła­snych opty­mi­stycz­nych doświad­czeń innym.

Ponadto: 

• Nie­po­ko­ją­ca wodo­ro­wa przyszłość
• Świę­ta sza­man­ka i… Leszek Mate­la
• W Odkry­wa­niu Atlan­ty­dy: Ana­li­zuj­cie, a znaj­dzie­cie, zaś w Okru­chach Wszech­świa­ta bar­dzo nie­po­ko­ją­ce fak­ty zwią­za­ne z poszu­ki­wa­nia­mi mete­ory­tów na Saha­rze. Jak się oka­zu­je, wie­le wska­zu­je na to, że pie­nią­dze z ich sprze­da­ży są m.in. źró­dłem finan­so­wa­nia roz­ma­itych grup ter­ro­ry­stycz­nych (sic!)
• W Poczcie heale­rów pol­skich - Szwy życia i jeden z naj­cie­kaw­szych znaw­ców oraz prak­ty­ków medy­cy­ny ener­ge­tycz­nej, docent Marek Pil­kie­wicz (tak, tak, to nie pomył­ka, cho­dzi o docen­ta psychologii)
• Buble 2005 – kolej­ne wyda­nie nasze­go corocz­ne­go rankingu
• W Śmie­cho­te­ra­pii bar­dzo szcze­gól­ne Czte­ry pory roku
• Dla­cze­go powin­ni­śmy Zro­zu­mieć Satur­na? (inte­re­su­ją­cy tekst astrologiczny)
• Horo­skop na cały 2006 r., któ­ry war­to prze­czy­tać, gdyż, jak się wyda­je, zosta­ły w nim zako­do­wa­ne waż­ne informacje