Nieznane oblicze wody. Czwarty stan skupienia

Kiedy popatrzysz na zwykłą wodę pod mikroskopem, zobaczysz jej nieuporządkowaną strukturę. W „strefie wykluczenia” wody mamy do czynienia z ustrukturyzowaną formą, potrafiącą odbierać i przechowywać informacje na podobieństwo dysku na komputerze. Informacja „wkodowana” w strukturę wody jest również aktywna biologicznie – twierdzi prof. Gerald H. Pollack, wybitny bioinżynier i biochemik, z którym rozmawiał Damian Trela

Tales z Miletu głosił, że woda jest początkiem wszechrzeczy. Bez niej życie nie ma szans się rozwinąć ani przetrwać. Wydaje się, że o wodzie nauka wypowiedziała się w sposób wyczerpujący i nie ma ona już przed nami żadnych tajemnic. Po lekturze Twojej książki „Czwarty stan skupienia wody”, niedawno wydanej w języku polskim, można dojść do wniosku, że H₂O nie jest tym, o czym większość myśli. Jak zaczęła się twoja „wielka przygoda” w badaniu wody i odkrywaniu nowych, nieznanych dla konwencjonalnej nauki obszarów związanych z tą najcenniejszą dla nas substancją?

– Na począt­ku lat 90. ub. w. pro­wa­dzi­łem pra­ce badaw­cze nad mode­lem mole­ku­lar­ne­go skur­czu mię­śni. Mój zespół badaw­czy sta­rał się dowieść, w jaki spo­sób biał­ka two­rzy­ły czą­stecz­ki moto­rycz­ne zmie­nia­ją­ce ener­gię pozy­ska­ną z hydro­li­zy ATP do wytwa­rza­nia siły nie­zbęd­nej w skur­czu i pra­cy mię­śni. W tym cza­sie zosta­łem zapro­szo­ny na kon­gres nauko­wy na Węgrzech, gdzie pozna­łem Gil­ber­ta Lin­ga – ame­ry­kań­skie­go bio­che­mi­ka, pocho­dze­nia chiń­skie­go, któ­ry był twór­cą hipo­te­zy induk­cji aso­cja­cyj­nej. Według tej tezy woda wewnątrz­ko­mór­ko­wa jest spo­la­ry­zo­wa­na i dyna­micz­nie ustruk­tu­ry­zo­wa­na. Ling zakła­dał, że taka wewnątrz­ko­mór­ko­wa woda nie jest zwy­kłym pły­nem, a two­rzą­ce ją mole­ku­ły nie pod­ska­ku­ją loso­wo kil­ka­na­ście razy na mili­se­kun­dę, ale są zor­ga­ni­zo­wa­ne, jak żoł­nie­rze na bacz­ność. Reasu­mu­jąc, czą­stecz­ka wody jest dipo­lem przy­po­mi­na­ją­cym fasol­kę i posia­da dwa bie­gu­ny (dodat­ni i ujemny).

Ling zauwa­żył struk­tu­ry­za­cję takich czą­ste­czek przez pola­ry­za­cję, czy­li roz­dzie­le­nie ładun­ków. Było to sza­le­nie inte­re­su­ją­ce odkry­cie i posta­no­wi­łem poświę­cić mu wię­cej uwa­gi. Uzna­łem, że może to być prze­łom w nauce, a jemu same­mu nale­ży się Nagro­da Nobla. Nie­ste­ty pra­ce nauko­we Lin­ga w USA były mało zna­ne, ja nato­miast poczu­łem sil­ną potrze­bę ich kon­ty­nu­acji w swo­im labo­ra­to­rium. Jako że wszyst­kie bada­nia wyma­ga­ją fun­du­szy, mój zespół musiał je zdo­być. Zro­dził się pomysł napi­sa­nia książ­ki o odkry­ciach Lin­ga i prze­nie­sie­nia ich na aka­de­mic­ki grunt w Ame­ry­ce. Książ­ka zosta­ła cie­pło przy­ję­ta i dała szan­sę na dal­sze bada­nia. Pozo­sta­ło usta­lić, jak dzia­ła woda ustruk­tu­ro­wa­na i dla­cze­go przy­po­mi­na nie­co funk­cję sta­łą, choć de fac­to nią nie jest.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Nieznane wizje ojca Klimuszki

Polscy piloci wojskowi kontra NOL: Czy teczka zjawisk niewyjaśnionych jest nadal otwarta?

W szkole uczą, że woda ma trzy stany skupienia: stały, ciekły i gazowy. Ty jesteś zwolennikiem tezy, że istnieje jeszcze czwarty stan i nazywasz go „strefą wykluczenia” lub po prostu „wodą EZ” (skrót od określenia „exlusion zone”, czyli „strefy wykluczenia”). Zwykła woda posiada nieuporządkowaną i chaotyczną strukturę, zaś woda EZ to ustrukturyzowana forma, przypominająca nieco galaretowatą substancję. W jaki sposób powstaje w naszym ciele?

– Każ­da komór­ka w naszym cie­le skła­da się w 99% z wody. Wie­my rów­nież, że taki udział pro­cen­to­wy jest nie­zbęd­ny do stwo­rze­nia dogod­ne­go śro­do­wi­ska, w któ­rym może zacho­dzić w komór­ce wie­le bio­che­micz­nych pro­ce­sów. Nie­wie­lu jed­nak naukow­ców z uwa­gą przyj­rza­ło się, jakie szcze­gól­ne wła­ści­wo­ści wyka­zu­je woda wewnątrz­ko­mór­ko­wa. Pod­sta­wo­we pyta­nie brzmi, jaką funk­cję odgry­wa 99% czą­stek zawie­szo­nych w komór­ce? Na igno­ran­cję zakra­wa twier­dze­nie, że zde­cy­do­wa­na prze­wa­ga pro­cen­to­wa czą­stek wody nie odgry­wa żad­nej roli. I tu poru­sza­my zagad­nie­nie doty­czą­ce struk­tu­ry­za­cji. Lata badań dowio­dły, że tzw. woda EZ, posia­da­ją­ca swo­je ozna­cze­nie che­micz­ne – H₂O₃, two­rzy się przy powierzch­niach hydro­fil­nych (wodo­lub­nych), gdzie zaczy­na się sys­te­ma­ty­zo­wać w kształ­ty porów­ny­wal­ne do pla­strów mio­du leżą­cych jeden na dru­gim i wza­jem­nie się prze­ni­ka­ją­cych. Woda EZ znaj­du­je się pomię­dzy sta­nem sta­łym i cie­kłym, przy­po­mi­na żel. Zaska­ku­ją­ce jest to, że nie jest neu­tral­na, nie ma rów­nież ładun­ku dodat­nie­go lecz ujem­ny, co odgry­wa klu­czo­wą rolę we wszyst­kich pro­ce­sach komór­ko­wych. Nor­mal­nie umiesz­czo­ne obok sie­bie ładun­ki ujem­ne powin­ny się odpy­chać – w tym przy­pad­ku wyklu­cza­ją one dodat­ni ładu­nek na zewnątrz. Roz­pusz­czo­ne kolo­idal­ne i czą­stecz­ko­we sub­stan­cje zosta­ją wyklu­czo­ne z oko­lic powierzch­ni hydro­fi­lo­wych na dystan­sie kil­ku­set mikro­me­trów. Mamy więc do czy­nie­nia z fizycz­nie odręb­ną i regu­lar­nie upo­rząd­ko­wa­ną fazą wody. Jest to nie­wąt­pli­wie god­ny kan­dy­dat do postu­lo­wa­nej wcze­śniej przez wie­lu naukow­ców czwar­tej fazy wody. Odkry­cie to może mieć ogrom­ne impli­ka­cje dla che­mii, fizy­ki i bio­lo­gii. Już sam fakt samo­ist­ne­go utwo­rze­nia się osob­nej stre­fy dodat­niej i ujem­nej w komór­ce suge­ru­je, że może­my taką struk­tu­rę potrak­to­wać jak zwy­kłą baterię.

Jeśli „czwarty stan skupienia” może kumulować energię, to skąd ta energia pochodzi?

– To dobre pyta­nie. Każ­de urzą­dze­nie elek­trycz­ne potrze­bu­je ener­gii. Aby nasz tele­fon dzia­łał, musi­my go regu­lar­nie doła­do­wy­wać. Od lat pró­bo­wa­li­śmy dociec, skąd pocho­dzi ener­gia two­rzą­ca stre­fę wyklu­cze­nia. Wyja­śnie­nie oka­za­ło się try­wial­ne. To dla wie­lu może być zasko­cze­niem, ale tak jak rośli­ny czer­pią ener­gię ze świa­tła, tak samo dzie­je się w naszym cie­le. Świa­tło zde­rza się z wodą w komór­ce i docho­dzi do podzia­łu na dodat­nią i ujem­ną stre­fę. Zupeł­ny przy­pa­dek spra­wił, że odkrył to mój stu­dent w labo­ra­to­rium. Skie­ro­wał świa­tło na wodę EZ i zauwa­żył, że stre­fa wyklu­cze­nia gwał­tow­nie się roz­sze­rzy­ła. Zaczę­li­śmy się zasta­na­wiać nad czę­sto­tli­wo­ścią, któ­ra ma fak­tycz­nie istot­ny wpływ na zwięk­sza­nie się stre­fy ustruk­tu­ry­zo­wa­nej. Ku nasze­mu zasko­cze­niu, woda EZ absor­bu­je świa­tło szcze­gól­nie o dłu­go­ści 270 mm. W tym prze­dzia­le mie­ści się pro­mie­nio­wa­nie pod­czer­wo­ne. Świa­tło sło­necz­ne w 50% skła­da się z fali ciepl­nej. Wszyst­ko, co nas ota­cza, gene­ru­je pod­czer­wień. Gdy­by­śmy teraz wyłą­czy­li świa­tło z wiszą­cej nad nami lam­py, było­by widocz­ne w pod­czer­wie­ni. Pod­czer­wień ma dzi­siaj wszech­stron­ne zasto­so­wa­nie w wie­lu obsza­rach. Przy­kła­do­wo woj­sko od lat wyko­rzy­stu­je tech­no­lo­gię pod­czer­wie­ni w nok­to­wi­zo­rach. Świa­tło to ener­gia i ona budu­je wodę EZ. Szczę­śli­wie może­my z niej korzy­stać wszę­dzie, gdyż więk­szość pro­mie­nio­wa­nia pocho­dzi ze Słoń­ca. To koją­ce uczu­cie bło­go­ści i dobre­go samo­po­czu­cia jest wła­śnie efek­tem zwięk­sza­nia obję­to­ści wody EZ w naszym cie­le pod­da­nej dzia­ła­niu ter­mal­ne­mu. Pro­ces ten bar­dzo przy­po­mi­na foto­syn­te­zę. Przy udzia­le świa­tła ładu­je­my swo­je bate­rie. Wyznaw­cy bre­ta­ria­ni­zmu wie­rzą, że ludzie nie potrze­bu­ją poży­wie­nia – do życia wystar­czy im świa­tło słoneczne.

Energia to przekaźnik informacji. W książce „Cells, gels and engine life” („Komórki, żele i maszyna życia”) napisałeś, że woda EZ odrywa ważną rolę w procesach komórkowych, a energia promieniowania napędza przepływ kapilarny. Jak ta wiedza przekłada się na aspekty naszego zdrowia i terapie wykorzystujące częstotliwości, także te niekonwencjonalne?

– Wytwo­rze­nie prze­pły­wu wyma­ga nakła­du ener­gii. Jeśli nie ma żad­ne­go dostaw­cy ener­gii, wów­czas czyn­ni­kiem napę­do­wym sta­je się woda. To może wydać się dość zaska­ku­ją­ce, ale jeśli wrzu­cisz mili­me­tro­wy odci­nek rur­ki Nafion do małej komo­ry z wodą, któ­ra wypeł­ni jego wnę­trze i roz­pu­ścisz w niej odro­bi­nę barw­ni­ka, już po chwi­li zoba­czysz sta­ły prze­pływ wody przez rur­kę. Tak samo dzie­je się z prze­pły­wem krwi w naczy­niach krwio­no­śnych. Naj­wy­raź­niej powierzch­nie hydro­fi­lo­we wcho­dzą w inte­rak­cję z wodą, dzię­ki cze­mu nastę­pu­je prze­pływ. Powsta­ją­ca woda EZ gene­ru­je gro­ma­dze­nie się jonów hydro­nio­wych i wypie­ra dodat­nio nała­do­wa­ne czą­stecz­ki, a ta uciecz­ka ini­cju­je prze­pływ. Co może go wzmac­niać? Oczy­wi­ście świa­tło. Pro­mie­nio­wa­nie wzmac­nia uwal­nia­nie się pro­to­nów, a te napę­dza­ją prze­pływ. Przy­po­mi­na to tro­chę per­pe­tu­um mobi­le. I teraz, jak to się ma do kon­tek­stu nasze­go zdro­wia i czę­sto­tli­wo­ści? Otóż mole­ku­ły wody – jak wspo­mi­na­łem – w wodzie EZ two­rzą upo­rząd­ko­wa­ne struk­tu­ry. A że taka woda znaj­du­je się w naszych komór­kach i tkan­kach, może­my zało­żyć, że dzia­ła­ją one niczym pół­prze­wod­nik, cechu­je je zdol­ność do prze­wo­dze­nia prą­du elek­trycz­ne­go w naszym cie­le i bar­dzo szyb­ki trans­port infor­ma­cji. Ma to ogrom­ne prze­ło­że­nie na wie­le tera­pii wyko­rzy­stu­ją­cych np. czę­sto­tli­wo­ści w lecze­niu nie­któ­rych dole­gli­wo­ści. Cha­rak­ter i struk­tu­ra wody w komór­ce pośred­ni­czy w prze­ka­zie czę­sto­tli­wo­ści uzdra­wia­ją­cych do cho­rej komórki.

Jestem przekonany, że wiedza ta daje ogromne możliwości, szczególnie jeśli chodzi o zastosowanie wody EZ jako baterii w przemyśle…

– Ener­gia może być uwal­nia­nia z wody na wie­le spo­so­bów: elek­trycz­nie, fizy­ko­che­micz­nie i mecha­nicz­nie. Przy­po­mi­na to dzia­ła­nie maszy­ny, któ­ra potra­fi prze­kształ­cić ener­gię wej­ścio­wą (pro­mie­nio­wa­nie) w dowol­ną ener­gię wyj­ścio­wą. Może­my przy­kła­do­wo wydo­być ener­gię elek­trycz­ną z wody EZ. Umiesz­cze­nie elek­trod w stre­fach o prze­ciw­nych ładun­kach bate­rii wod­nej wytwa­rza prąd. Bate­ria może być łado­wa­na ponow­nie przez kon­takt z ener­gią pro­mie­nio­wa­nia. Tę pobie­ra­ną wodę moż­na wyko­rzy­stać w wie­lu tech­no­lo­giach. Poja­wia­ją się moż­li­wo­ści roz­wią­zy­wa­nia pil­nych potrzeb spo­łecz­nych, np. w zakre­sie nie­do­bo­ru wody pit­nej i ener­gii odna­wial­nych. W przy­pad­ku oczysz­cza­nia wody – mecha­nizm two­rze­nia się wody EZ powo­du­je wyklu­cze­nie sub­stan­cji roz­pusz­czo­nych obok powierzch­ni hydro­fi­lo­wych. Do tego pro­ce­su nie są potrzeb­ne fil­try fizycz­ne, wystar­czy jedy­nie ener­gia świa­tła, a sam pro­ces oczysz­cze­nia zacho­dzi natu­ral­nie. W takim sam spo­sób może­my rów­nież odsa­lać wodę morską.

Jeśli uzna­my, że 99% naszych czą­ste­czek to czą­stecz­ki wody i nie są one jedy­nie medium, w któ­rym zacho­dzą w naszych komór­kach waż­ne pro­ce­sy życio­we, ale aktyw­nym uczest­ni­kiem tych pro­ce­sów, to nasza uwa­ga skie­ru­je się na kwe­stie zdro­wia. Woda EZ może stać się klu­czo­wym gra­czem w wie­lu tera­piach, a może nawet cudow­nym lekiem.