Niezależni lekarze pod ostrzałem

3 lutego 2023 roku Okręgowa Izba Lekarska w Gdańsku pozbawiła prof. dr hab.n.med. Andrzeja Frydrychowskiego prawa wykonywania zawodu. Wśród zarzutów pojawił m.in. fakt publicznej rozmowy z Jerzym Ziębą oraz niezgodne z faktami przedstawianie aktualnego stanu wiedzy lekarskiej. W ramach protestu profesor publicznie spalił Prawo Wykonywania Zawodu, zrywając ostatecznie swój związek z izbami lekarskimi.

Kim jest prof. Fry­dry­chow­ski? Spe­cja­li­stą z zakre­su fizjo­lo­gii, od lat zwią­za­nym z Gdań­skim Uni­wer­sy­te­tem Medycz­nym jako nauko­wiec, wykła­dow­ca i lekarz z 50-let­nim sta­żem pra­cy (ostat­nio peł­nił tam funk­cję kie­row­ni­ka Zakła­du Fizjo­lo­gii Czło­wie­ka). Poza tym to autor wie­lu paten­tów, wyróż­nień, jak też 193 publi­ka­cji nauko­wych. Tytuł pro­fe­so­ra zwy­czaj­ne­go nauk medycz­nych otrzy­mał w 2018 r. z rąk Pre­zy­den­ta RP.

Lista zarzu­tów Izby była dłu­ga; obej­mo­wa­ła m.in. lecze­nie dożyl­ny­mi wle­wa­mi wita­mi­ny C i wody utle­nio­nej, sto­so­wa­nie home­opa­tii oraz dime­ty­lo­sul­fo­tlen­ku (tak­że u cho­rych na COVID-19), jak też lecze­nie nowo­two­rów komór­ka­mi macie­rzy­sty­mi gra­si­cy. Zda­niem przed­sta­wi­cie­li Izby Lekar­skiej meto­dy te nie znaj­du­ją potwier­dze­nia w bada­niach kli­nicz­nych, ani w lite­ra­tu­rze medycz­nej. Szy­ka­ny ze stro­ny Izby roz­po­czę­ły się już kil­ka lat temu; solą w oku medycz­nych funk­cjo­na­riu­szy był fakt, iż pro­fe­sor od ponad 45 lat pro­pa­gu­je medy­cy­nę holi­stycz­ną i refleksoterapię.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Mówcie o nas

Ocalmy Przystań Ocalenie

Zjawisko postponowania nieprawomyślnych lekarzy, walczących o wolność wyboru procedur medycznych przez pacjenta, nabrało rozpędu w czasie pandemii.

Wte­dy to przed­sta­wi­cie­le izb lekar­skich (naczel­nej i okrę­go­wych) – a więc ciał powsta­łych po to, by leka­rzy chro­nić i wspie­rać – wdro­ży­ły pro­ce­du­rę prze­śla­do­wań, ini­cjo­wa­nych zwy­kle przez dono­sy innych lekarzy.

W odpo­wie­dzi na te dzia­ła­nia, w maju 2021 roku powsta­ło Pol­skie Sto­wa­rzy­sze­nie Nie­za­leż­nych Leka­rzy i Naukow­ców, któ­re­go jed­nym z głów­nych celów sta­tu­to­wych jest wpro­wa­dze­nie zasa­dy dobro­wol­nej przy­na­leż­no­ści do Izb Lekar­skich. W pla­nach znaj­du­je się tak­że powo­ła­nie nie­za­leż­nej izby lekar­skiej, któ­ra respek­to­wa­ła­by pra­wo wyko­ny­wa­nie zawo­du leka­rza w opar­ciu o aktu­al­ną wie­dzę i doświad­cze­nie, nie zaś pod prę­gie­rzem narzu­co­nych odgór­nie pro­ce­dur i z uwzględ­nia­niem inte­re­sów firm farmaceutycznych.

Wcze­śniej, 19 grud­nia 2022 roku, Okrę­go­wy Sąd Lekar­ski w Kra­ko­wie ode­brał pra­wo wyko­ny­wa­nia zawo­du na okres roku dr. Zbi­gnie­wo­wi Mar­ty­ce. Leka­rzo­wi zarzu­co­no roz­po­wszech­nia­nie nie­zgod­nych z wie­dzą medycz­ną infor­ma­cji na temat koro­na­wi­ru­sa. Dr Mar­ty­ka kwe­stio­no­wał m.in. zasad­ność szcze­pie­nia prze­ciw­ko COVID-19 dzie­ci poni­żej 12. roku życia oraz obo­wią­zek nosze­nia mase­czek, wpro­wa­dze­nie lock­dow­nu i lekar­skich teleporad.

Do gro­na leka­rzy, któ­rzy rów­nież spo­tka­li się z repre­sja­mi ze stro­ny izb lekar­skich nale­żą m.in. dr Anna Mar­ty­now­ska, dr Kata­rzy­na Bross-Wal­der­dorff, dr Doro­ta Sien­kie­wicz, dr Aga­ta Osi­niak, dr Zbi­gniew Hałat i dr Piotr Ros­su­dow­ski.

Jak napi­sa­no na stro­nie inter­ne­to­wej Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Nie­za­leż­nych Leka­rzy i Naukow­ców: Leka­rze, któ­rzy zakwe­stio­no­wa­li bez­pie­czeń­stwo i sku­tecz­ność eks­pe­ry­men­tal­nych „szcze­pio­nek” cze­kał ostra­cyzm, napięt­no­wa­nie, pozba­wie­nie pra­wa wyko­ny­wa­nia zawo­du i środ­ków do życia. Den­ty­sta osą­dzał czyn­ne­go naukow­ca i pro­fe­so­ra nauk medycz­nych, Naczel­ny Rzecz­nik Odpo­wie­dzial­no­ści Zawo­do­wej fał­szo­wał doku­men­ty sądo­we (…) sędzio­wie Sądu Lekar­skie­go odrzu­ca­li dowo­dy nauko­we w posta­ci ran­do­mi­zo­wa­nych badań…

Upolitycznienie i zuchwałość korporacji lekarskich sięgnęły bowiem zenitu. Należy zatem zmienić prawo, a kwestie karne powinny być rozstrzygane jak w przypadku innych obywateli.

Aby do takich sytu­acji wię­cej nie docho­dzi­ło, powo­ła­no Par­la­men­tar­ny Zespół ds. Dzia­łal­no­ści Izb Lekar­skich w Pol­sce. Na jego pierw­szym posie­dze­niu, 27 stycz­nia 2023 roku, Wice­mi­ni­ster Spra­wie­dli­wo­ści Mar­cin War­choł odno­sząc się do wyro­ku Sądu Lekar­skie­go pozba­wia­ją­ce­go dr. Mar­ty­kę pra­wa wyko­ny­wa­nia zawo­du, stwier­dził: – Powin­ni­śmy na grun­cie tej spra­wy two­rzyć pro­jekt prze­pi­sów po to, żeby nie dopusz­czać do ska­za­nia leka­rzy nie­złom­nych, odważ­nych, pra­co­wi­tych – w pro­ce­sach kapturowych…

Czy to jakieś świa­teł­ko w tune­lu? Czas pokaże.

Woj­ciech Chudziński

APEL DO LEKARZY POLSKICH – Rezygnacja z członkostwa w Izbie Lekarskiej

Sza­now­ni Pań­stwo, Kole­dzy Lekarze,

Choć jestem czyn­nym naukow­cem, pro­fe­so­rem zwy­czaj­nym, dok­to­rem habi­li­to­wa­nym nauk medycz­nych i leka­rzem z dużym doświad­cze­niem zawo­do­wym /…/ Ex nunc raz na zawsze rezy­gnu­ję z człon­ko­stwa w Okrę­go­wej Izbie Lekar­skiej i wno­szę o skre­śle­nie mnie z listy jej człon­ków. Doży­wot­nio rezy­gnu­ję z ubie­ga­nia się o wpi­sa­nie mnie ponow­ne na listę człon­ków któ­rej­kol­wiek z izb lekar­skich na tere­nie nasze­go kraju.

Mój apel doty­czy /…/ wszyst­kich tych, któ­rzy w imię korzy­ści oso­bi­stych – pie­nię­dzy i innych bene­fi­tów uzy­ski­wa­nych w cza­sie wyko­ny­wa­nia zawo­du, zaprze­da­li przy­sło­wio­wą „duszę dia­błu” i sprze­nie­wie­rzy­li się sło­wom przy­się­gi Hipo­kra­te­sa. /…/ Moral­nie nisz­czo­nych jest wie­lu leka­rze bez wzglę­du na wiek. Mło­dzi i sta­rzy. Wyjąt­ki są tak nie­licz­ne, że uczci­wi leka­rze są widocz­ni z daleka. /…/

Kto musi się bronić? Kto jest atakowany? A kto atakuje? /…/ Atakowani są kompetentni i uczciwi lekarze, których dążeniem w leczeniu chorych jest poszukiwanie przyczyny choroby i jej eliminacja. Co syntetycznie mówiąc: oznacza prawdziwe wyleczenie pacjenta.

Ich ata­ku­ją­cy­mi są funk­cjo­na­riu­sze izb lekar­skich i ich struk­tu­ry. Poni­żej wyja­śniam, dla­cze­go nie powin­ni być nigdy wię­cej okre­śla­ni mia­nem lekarz. Z per­spek­ty­wy nauko­wej wie­dzy medycz­nej, któ­rą posia­dam, są to bowiem zale­cza­cze. Nie leczą pacjen­tów, tyl­ko zale­cza­ją obja­wy cho­rób. Choć powin­ni dzia­łać w inte­re­sie pacjen­ta, prak­ty­kę lekar­ską wyko­nu­ją głów­nie w inte­re­sie wła­snym. Tak napraw­dę sta­no­wiąc zespół han­dlo­wy prze­my­słu medycz­ne­go i far­ma­ceu­tycz­ne­go. Zale­cza­nie przez nich obja­wów cho­rób daje wpraw­dzie spek­ta­ku­lar­ny, krót­ko­ter­mi­no­wy efekt, po któ­rym jed­nak cho­ro­ba powra­ca zazwy­czaj ze zdwo­jo­ną siłą. Nie­pra­wi­dło­wy sche­mat lecze­nia jest wie­lo­krot­nie powta­rza­ny. Zale­cza­nie, a nie lecze­nie trwa cały­mi lata­mi. Koń­czy się dopie­ro zgo­nem pacjenta. /…/

Twór­com izb lekar­skich przy­świe­ca­ło inne ich funk­cjo­no­wa­nie /…/ nie mia­ły być narzę­dziem słu­żą­cym do wynisz­cza­nia etycz­nych leka­rzy, któ­rych poglą­dy na naukę i medy­cy­nę róż­nią się od poglą­dów main­stre­amu prze­my­sło­we­go (medycz­ne­go i farmaceutycznego)./…/ I to dzie­je się przy apro­ba­cie ze stro­ny struk­tur państwowych. /…/

To uczciwi lekarze, którzy robią wszystko co mogą, by likwidować przyczyny chorób i mieć zdrowych pacjentów, są sekowani.

Zaś leka­rze o moral­nych, zawo­do­wych i nauko­wych niskich kom­pe­ten­cjach, ale za to wyso­kiej pozy­cji w struk­tu­rze okrę­go­wych izb lekar­skich, są naj­bar­dziej rezo­lut­ni i widocz­ni. I to wła­dza, a nie wie­dza czy­ni z nich pro­gra­mo­wych igno­ran­tów, z któ­ry­mi nie­moż­li­wy jest mery­to­rycz­ny dys­kurs na temat nauk medycz­nych – pod­sta­wo­we­go narzę­dzia, któ­rym powi­nien posłu­gi­wać się lekarz.

Ja na wła­snej skó­rze doświad­czy­łem tego rodza­ju buty i aro­gan­cji od funk­cjo­na­riu­szy Okrę­go­wej Izby Lekar­skiej w Gdań­sku, któ­rzy osten­ta­cyj­nie i pro­gra­mo­wo odma­wia­ją nawet wglą­du w pro­po­no­wa­ną im nauko­wą lite­ra­tu­rę przed­mio­tu, uza­sad­nia­ją­cą sto­so­wa­ne prze­ze mnie meto­dy lecze­nia. Pod­kre­ślam, w 100% opar­tych na nauko­wych badaniach. /…/

Jed­nak­że sto­so­wa­nie metod lecze­nia nie opar­tych na pro­mo­cji leków, powo­du­je, że etycz­ny lekarz w imię zasad musi zre­zy­gno­wać z bar­dzo wymier­nych zysków /…/ Leka­rze na ska­lę maso­wą całe­go kra­ju spon­so­ro­wa­ni są przez kon­cer­ny świa­to­wych gigan­tów firm far­ma­ceu­tycz­nych, któ­rych pierw­szym celem było opa­no­wa­nie i pod­po­rząd­ko­wa­nie sobie izb lekar­skich. Ten cel osią­gnię­to. Dru­gim zaś celem jest pomi­ja­nie wyni­ków badań kli­nicz­nych, uka­zu­ją­ce szko­dli­we dzia­ła­nie pro­duk­tów firm far­ma­ceu­tycz­nych – jako koniecz­ny koszt cywi­li­za­cyj­ny. Co z całą sta­now­czo­ścią pod­kreśl­my, jest kłam­stwem upo­wszech­nia­nym przez okrę­go­we izby lekarskie.

Dlaczego? Bo choć poszukiwanie metod przyczynowego leczenia chorób pozostaje w kolizji z interesem firm farmaceutycznych, to z punktu widzenia zdrowia pacjentów jest jedyną skuteczną metodą leczenia.

Przez kra­je naj­wy­żej roz­wi­nię­te lecze­nie przy­czy­no­we jest uzna­wa­ne za skraj­nie pra­wi­dło­we. Za prze­jaw skraj­nej awan­gar­dy medy­cy­ny. Kra­je te po pierw­sze dys­po­nu­ją środ­ka­mi finan­so­wy­mi na budo­wa­nie struk­tur medy­cy­ny pre­wen­cyj­nej, pro­fi­lak­tycz­nej, a po dru­gie sku­tecz­ny­mi mecha­ni­zma­mi ochro­ny pań­stwa przed nad­mier­ną zachłan­no­ścią firm far­ma­ceu­tycz­nych i medycznych. /…/

Gdań­ska OIL odma­wia udzia­łu w nauko­wej deba­cie, odwo­łu­jąc się do argu­men­tu: po co roz­ma­wiać o pre­pa­ra­tach sto­so­wa­nych i wyko­rzy­sty­wa­nych w lecze­niu cho­rych przez pro­fe­so­ra Fry­dry­chow­skie­go, sko­ro nie figu­ru­ją na liście sub­stan­cji czyn­nych dorocz­nie publi­ko­wa­nych przez mini­stra zdro­wia. Czy to jest wystar­cza­ją­cy argu­ment dla lekarza?

Czy nie wystarczy popatrzeć na obecnego ministra zdrowia i niemal wszystkich jego poprzedników, by wiedzieć, że minister nie ma kompetencji merytorycznych, by rozstrzygać, co może być substancją czynną, a co nią nie jest?

Wła­dza poli­tycz­na, choć­by pocho­dzi­ła z nie wiem jak sil­ne­go poli­tycz­ne­go wybo­ru, nie zastą­pi wie­dzy i nauki. Nawet lekarz gmin­ny, bez żad­ne­go tytu­łu nauko­we­go, to nie chło­piec na posył­ki dla mini­stra zdro­wia. To spe­cja­li­sta. I to mini­ster musi słu­chać rad leka­rza, a nie odwrot­nie. /…/ Inte­lek­tu­al­ne pro­wo­ka­cje z mojej stro­ny w kie­run­ku wymia­ny doświad­czeń i poszu­ki­wa­nia nowo­cze­snych metod lecze­nia mia­ły wymiar per excel­len­ce nauko­wy. Słu­żą roz­wią­zy­wa­niu pro­ble­mów dostrze­żo­nych przez naukę, opi­sa­nych w piśmien­nic­twie i w lite­ra­tu­rze przed­mio­tu oraz tych nie­zna­nych i nie­zba­da­nych. Przez naukę nieopisanych.

Z wni­kli­wie prze­ze mnie prze­stu­dio­wa­nych zaso­bów nauki, popar­tych doświad­cze­niem wie­lu wybit­nych leka­rzy z całe­go świa­ta jed­no­znacz­nie wyni­ka, że wie­le cho­rób prze­wle­kłych, uzna­nych przez okrę­go­we izby lekar­skie za nie­ule­czal­ne, moż­na w peł­ni sku­tecz­nie leczyć. Naj­pierw jed­nak trze­ba chcieć, a po dru­gie umieć. Funk­cjo­na­riu­sze gdań­skiej OIL po pierw­sze nie chcą, czym rów­na­ją do prze­my­słu far­ma­ceu­tycz­ne­go i medycz­ne­go. A hoł­du­jąc zasa­dzie: leczyć, by nie wyle­czyć, pol­ski lekarz sta­je się w isto­cie akwi­zy­to­rem firm farmaceutycznych.

Publicznie oświadczam, że lecząc uczciwie, można skutecznie wyleczyć cukrzycę II typu, Hashimoto, choroby tarczycy, Leśniowskiego-Crohna, wiele nowotworów, w tym nowotwory mózgu – glejaki, cofnąć procesy miażdżycowe, wyleczyć stopę cukrzycową, RZS, zaburzenia snu, etc…

To tyl­ko przy­kła­dy cho­rób, któ­re moż­na sku­tecz­nie leczyć. O słusz­no­ści metod sto­so­wa­nych prze­ze mnie decy­du­je owszem moja kom­pe­ten­cja nauko­wa i dość boga­te, oso­bi­ste doświad­cze­nie lekar­skie. Ale nie tyl­ko. Moją wie­dzę zawdzię­czam rów­nież recen­zo­wa­nym, uzna­nym nauko­wym cza­so­pi­smom i czę­sto­kroć wie­lo­go­dzin­nym roz­mo­wom z inny­mi leka­rza­mi (euro­pej­ski­mi, ame­ry­kań­ski­mi oraz z innych kra­jów i kon­ty­nen­tów), któ­rzy z rów­nym powo­dze­niem sto­su­ją oma­wia­ne meto­dy. Nauko­we cza­so­pi­sma są źró­dłem naj­śwież­szych infor­ma­cji o naj­now­szych meto­dach, ich sku­tecz­no­ści, lub bra­ku skuteczności./…/ Rezy­gnu­jąc z wie­dzy i doświad­cze­nia mię­dzy­na­ro­do­wych nauko­wych auto­ry­te­tów – nauczy­cie­li aka­de­mic­kich i men­to­rów, pro­fe­so­rów medy­cy­ny, zmie­nia­ją pol­ską medy­cy­nę w zaścianek. /…/

W lite­ra­tu­rze nauko­wej, któ­rą funk­cjo­na­riu­sze gdań­skiej OIL odrzu­ca­ją z taką lek­ko­ścią, zda­rza się, że sta­re, bab­ci­ne meto­dy potra­fią być opi­sa­ne w nowy, awan­gar­do­wy, nauko­wy spo­sób. Jeśli rze­czy­wi­ście ich dzia­ła­nie jest nauko­wo spraw­dzo­ne i zwe­ry­fi­ko­wa­ne, według mnie sta­no­wią część wie­dzy stric­tis­si­me medycz­nej. Jako nauko­wiec uwa­żam, że nawet, gdy­by masło, lub maślan­ka efek­tyw­nie leczy­ły cho­re­go z okre­ślo­nej cho­ro­by, na któ­rą w wyka­zie sub­stan­cji czyn­nych publi­ko­wa­nym przez resort zdro­wia nie wid­nie­je lek uzna­ny ofi­cjal­nie (for­mal­nie przez medy­cy­nę), to ja jako lekarz będąc prze­ko­na­nym o sku­tecz­no­ści owej maślan­ki, lub masła, zasto­so­wał­bym je, nie czu­jąc się w ogó­le zwią­za­nym zaka­zem, lub naka­zem admi­ni­stra­cyj­nym, wyra­ża­nym przez „pał­kow­ni­ków” izb lekarskich.

Lekarz postępujący w zgodzie z najnowszą wiedzą medyczną – za świadomą zgodą pacjenta – nigdy nie powinien bać się kary z tytułu działania w najlepszym interesie pacjenta.

Tak dale­ce, jako lekarz, jestem o tym prze­ko­na­ny, iż sądzę, że powin­ni­śmy tego uczyć stu­den­tów. Nie może­my przy­szłych leka­rzy wycho­wy­wać na zapi­sy­wa­czy leków oraz pro­ce­dur medycz­nych, jak­by byli nie pod­mio­ta­mi ustaw medycz­nych, lecz ich nie­wol­ni­ka­mi. Znie­wo­lo­ny­mi przez narzu­co­ne im odgór­nie algo­ryt­my postępowania. /…/

Jako samo­dziel­ny pra­cow­nik nauko­wy mam nie tyl­ko pra­wo, lecz i obo­wią­zek stu­dio­wa­nia nauko­wej lite­ra­tu­ry przed­mio­tu, poszu­ki­wa­nia nowych metod lecze­nia, spraw­dza­nia ich sku­tecz­no­ści i ich wery­fi­ko­wa­nie. Jeże­li oka­żą się sku­tecz­ne, powi­nie­nem zro­bić wszyst­ko, by zosta­ły wdro­żo­ne do powszech­ne­go lecze­nia dla dobra wszyst­kich cho­rych. W ten spo­sób wypeł­niam przy­się­gę Hipo­kra­te­sa, któ­rą zło­ży­łem i pozo­sta­nę jej wier­ny. Impe­ra­tyw moral­ny każe mi inte­re­sy wiel­kie­go prze­my­słu odsta­wić na bok, nawet gdy godzi to w moją kie­szeń oraz gro­zi koli­zją z nie­któ­ry­mi dzia­ła­cza­mi izby lekarskiej.

Zostałem ukarany najsurowszą karą, choć nie popełniłem żadnego błędu medycznego.

Moim błę­dem jest brak posłu­szeń­stwa wzglę­dem czę­ści main­stre­amu lekar­skie­go, któ­ry apor­tu­je i je z ręki przed­sta­wi­cie­li firm medycz­nych i farmaceutycznych./…/ Czyż nie jest moral­nym pra­wem i powin­no­ścią zawo­do­wą leka­rza publicz­nie gło­sić, że uzy­sku­je pozy­tyw­ne wyni­ki lecze­nia? Sko­ro kil­ka tysię­cy moich pacjen­tów nie ma żad­nych powikłań./…/ I choć sąd lekar­ski nie dowiódł mi, że wyrzą­dzi­łem krzywdę/szkodę jakie­mu­kol­wiek pacjen­to­wi, to zasto­so­wa­no wobec mnie karę naj­wyż­szą. Nie za delikt dys­cy­pli­nar­ny ani kar­ny, za jego skut­ko­wą postać, lecz za moje poglą­dy i spo­sób wyko­ny­wa­nia zawo­du. Zasad­ni­czo się róż­nią­cy od podej­ścia do cho­rych, któ­re repre­zen­tu­ją izby lekarskie./…/

Izby lekar­skie, zamiast peł­nić funk­cje samo­rzą­do­we, są pla­ców­ka­mi pro­mo­cji goto­wych metod i algo­ryt­mów lecze­nia w inte­re­sie obcych firm, a nie Pola­ków. Pro­mu­ją środ­ki medycz­ne i far­ma­ceu­tycz­ne nawet wte­dy, gdy ich sku­tecz­ność jest wąt­pli­wej, lub nie posia­da żad­nej jako­ści. /…/Na domiar złe­go izby nie pro­mu­ją i nie roz­po­wszech­nia­ją wśród swych człon­ków postaw leka­rza zorien­to­wa­ne­go na naj­bar­dziej awan­gar­do­we roz­wią­za­nia i na wyni­ki nauko­we, będą­ce sys­te­mem żywym, dyna­micz­nym i pod­le­ga­ją­cy nie­ustan­nym zmia­nom. Sys­te­mem opar­tym nie tyl­ko na wie­dzy teo­re­tycz­nej, lecz tak­że na doświadczeniu.

Gdańska izba lekarska z awangardy medycyny zmieniona została w izbę biurokratyczną.

Jej wpływ na leka­rza tak bar­dzo jest obec­nie destruk­cyj­ny, że gmin­ny lekarz odcho­dzi od nauki, głów­ne­go narzę­dzia medy­cy­ny w XXI wie­ku. /…/ W stro­nę mecha­nicz­ne­go zapi­sy­wa­nia usta­lo­nych odgór­nie leków i ordy­no­wa­nia wcze­śniej admi­ni­stra­cyj­nie przez izbę usta­lo­nych pro­ce­dur medycz­nych. Tak ufor­mo­wa­ny lekarz z owe­go przy­sło­wio­we­go Judy­ma nie ma już nic. Prze­sta­je być pod­mio­tem i sta­je się pachoł­kiem medy­cy­ny. Czy­taj: firm far­ma­ceu­tycz­nych (via admi­ni­stra­cja pań­stwo­wa), któ­rej izby lekar­skie sta­ły się śle­pym narzę­dziem. Izby lekar­skie pozba­wio­ne moral­ne­go obli­cza, nie potra­fią bro­nić uczci­wych leka­rzy sto­su­ją­cych sku­tecz­ne, przy­czy­no­we leczenie.

W rezul­ta­cie przy­zwo­ici leka­rze, stra­ciw­szy swych obroń­ców w trak­cie postę­po­wa­nia dys­cy­pli­nar­ne­go przed izbą, zmu­sza­ni są udo­wad­niać, że nie są przy­sło­wio­wy­mi „wiel­błą­da­mi”. To pato­lo­gicz­ne warun­ki do wyko­ny­wa­nia zawo­du leka­rza. Bar­dzo szyb­ko wyra­zem czy­nu zabro­nio­ne­go, popeł­nio­ne­go przez leka­rza, sta­je się zwy­kłe samo­do­sko­na­le­nie, posze­rza­nie hory­zon­tów zawo­do­wych i nauko­wych. A w isto­cie poszu­ki­wa­nie nowych roz­wią­zań dla medy­cy­ny. W ten spo­sób izby lekar­skie, zamiast roz­wi­jać, cofa­ją naukę do średniowiecza. /…/

Po wielu latach pracy naukowej i zawodowej, jako lekarz i profesor medycyny, powinienem odczuwać dumę z tego powodu, że jestem członkiem gdańskiej izby lekarskiej. Tymczasem odczuwam tylko głęboki wstyd.

Doświad­czam bez­przy­kład­nie zło­śli­we­go nęka­nia mnie przez funk­cjo­na­riu­szy gdań­skiej izby, któ­rzy sta­wia­ją mi miał­kie, pozba­wio­ne war­to­ści zarzu­ty. Gdy tym­cza­sem sto­so­wa­ne prze­ze mnie meto­dy lecze­nia pacjen­tów są zna­ne nauce i wie­lu śro­do­wi­skom lekar­skim. Nie tyl­ko pol­skim, w tym m. in. USA, Japo­nia, Niem­cy, etc. /…/ Z wyjąt­kiem funk­cjo­na­riu­szy pol­skich izb lekarskich./…/

Mimo moje­go doj­rza­łe­go wie­ku wie­rzę, że docze­kam chwi­li, gdy obec­ni wło­da­rze nie tyl­ko gdań­skiej, ale i pozo­sta­łych izb lekar­skich, naru­sza­ją­cy pra­wa pacjen­tów, zosta­ną sku­tecz­nie roz­li­cze­ni, zarów­no praw­nie, jak i moral­nie. Będę na to cze­kał razem z moimi zdro­wy­mi pacjen­ta­mi, któ­rzy według gdań­skiej OIL już daw­no powin­ni zale­gać na cmen­ta­rzu. Zamiast na sta­rość cie­szyć się z człon­ko­stwa w gdań­skiej izbie lekar­skiej, jako nestor nauki i zawo­du leka­rza, muszę się przed wami bro­nić i sto­wa­rzy­szać z inny­mi leka­rza­mi. Albo z prze­śla­do­wa­ny­mi tak samo jak ja, albo z tymi, któ­rzy uzna­li was za zdraj­ców. Kie­ru­je­my się dobrem pacjen­tów. Im bar­dziej agre­syw­ne jest dzia­ła­nie izb, tym szyb­ciej powsta­nie śro­do­wi­sko leka­rzy, któ­rzy będą potra­fi­li etycz­nie leczyć, etycz­nie zara­biać znacz­nie więk­sze pie­nią­dze niż zara­bia­ją obec­nie, nie krzyw­dząc pacjen­tów. Docho­dy, któ­re obec­nie zagar­nia­ją fir­my far­ma­ceu­tycz­ne, nale­żą się lekarzom.

Będziemy tworzyć alternatywną medycynę. Naukową Medycynę Naturalną. Ta nazwa nie nawiązuje do ziół, czy babcinych przepisów. Odwołuje się do natury ludzkiej, którą medycyna winna badać i studiować, uwzględniając w leczeniu naturalne, a dokładnie mówiąc, molekularne właściwości anatomii, fizjologii oraz psychiki człowieka.

Poprzez zasto­so­wa­nie wła­ści­we­go dobo­ru środ­ków medycz­nych oraz nauko­wych metod lecze­nia. Czy­li takich, któ­re nie szko­dzą. Pri­mum non noce­re. /…/ Nauko­wa Medy­cy­na Natu­ral­na, któ­rej jestem pre­kur­so­rem, już wkrót­ce dowie­dzie, że szko­dze­nie pacjen­tom i uszka­dza­nie ich jest co naj­mniej wyra­zem indo­len­cji lekar­skiej. A nawet zbrod­ni, w sytu­acji, gdy nauka dys­po­nu­je już meto­da­mi sku­tecz­ne­go lecze­nia tzw. nie­ule­czal­nych cho­rób. W całym świe­cie ist­nie­ją uni­wer­sy­te­ty medy­cy­ny kom­ple­men­tar­nej, gdzie lekarz i natu­ro­pa­ta (tak­że pro­fe­so­ro­wie) współ­pra­cu­ją dla dobra cho­re­go. Izby do tego nie doro­sły. Pierw­szym obo­wiąz­kiem czło­wie­ka jest rozum­ność, kto was tego pozba­wił? Nauka pole­ga na kwe­stio­no­wa­niu i wery­fi­ko­wa­niu dogma­tów. Nie na ich powielaniu.

Wszyst­kich leka­rzy podzie­la­ją­cych moje poglą­dy zapra­szam do zapo­zna­nia się z dzia­łal­no­ścią dwóch sto­wa­rzy­szeń: Towa­rzy­stwo Leka­rzy Medy­cy­ny Zin­te­gro­wa­nej (TLMZ), któ­re­go jestem pre­ze­sem, oraz Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Nie­za­leż­nych Leka­rzy i Naukow­ców (PSN­LiN ), któ­re­go pre­ze­sem jest dr Doro­ta Sien­kie­wicz. Nie jeste­śmy sami, są jesz­cze oso­by, któ­rym zale­ży na dobru pacjen­ta i uczci­wie wyko­ny­wa­nej pra­cy, połącz­my się. Walcz­my o zdro­wie i życie wszyst­kich Polaków.

Pro­fe­sor medy­cy­ny Andrzej Frydrychowski