Niechciany bagaż

W cią­gu całe­go życia, tu na Zie­mi, zbie­ra­my bagaż doświad­czeń, któ­ry pozwa­la nam wzra­stać. Każ­da chwi­la i towa­rzy­szą­ce jej emo­cje są zapi­sy­wa­ne w naszym polu aurycz­nym (ener­ge­tycz­nym). I o ile same doświad­cze­nia i kon­kret­ne emo­cje, któ­re dusza zapla­no­wa­ła nam na tę inkar­na­cję, są nam potrzeb­ne, to jed­nak w naszym polu cho­wa­my też wie­le takich ener­gii, któ­re zupeł­nie nam nie słu­żą. Dla­cze­go? Bowiem bar­dzo czę­sto decy­du­je­my się nie akcep­to­wać i nie wcho­dzić w emo­cje, jakie odczu­wa­my. Odpy­cha­my je. Dusi­my w sobie. Cho­wa­my po kie­sze­niach, licząc na to, że nie będzie­my musie­li się z nimi zmie­rzyć. Inny­mi sło­wy, budu­je­my sobie w cie­le bagaż nie­chcia­nych i trud­nych dla nas emo­cji, któ­rych wysło­wie­nie czy odczu­cie w danym momen­cie było zbyt problematyczne.

To jed­nak nie roz­wią­zu­je pro­ble­mu. Wręcz prze­ciw­nie! Two­rzy kolej­ne pro­ble­my! I już nie takie, któ­re da się ponow­nie scho­wać i uda­wać, że ich nie dostrzegamy.

PRZECZYTAJ TAKŻE

WOLNOŚĆ – Wielka Medytacja NŚ 2024

Zapytałam Stwórcę: – Dlaczego zapominamy?

Kumu­lu­ją­ce się w cie­le nisko­wi­bra­cyj­ne emo­cje, w mia­rę upły­wu cza­su zaczy­na­ją się w naszym cie­le zagęsz­czać. Naj­pierw powo­du­ją blo­ka­dy w prze­pły­wie ener­gii, a następ­nie roz­po­czy­na się pro­ces ich mate­ria­li­za­cji w cie­le, czy­li na pozio­mie fizycz­nym zaczy­na­my chorować.

Matrix nie poma­ga nam w uwal­nia­niu się z nie­chcia­nych emo­cji! Chłop­cy od małe­go sły­szą: – Nie płacz! Bądź męż­czy­zną! I nie pła­czą, lecz emo­cje cho­wa­ją, ukry­wa­ją, bo ktoś tak im każe.

Dziew­czyn­ki z kolei sły­szą, aby nie mówi­ły zbyt dużo o swo­ich emo­cjach, bo inni pomy­ślą, że są ego­istycz­ne i sku­pio­ne tyl­ko na sobie. Więc milczą.

Matrix budu­je spo­łe­czeń­stwo wsty­dzą­ce się swo­ich emo­cji. Matrix budu­je scho­ro­wa­ne spo­łe­czeń­stwo. I wła­śnie o to mu chodzi!

Coraz wię­cej dzie­dzin medy­cy­ny sta­je się świa­do­mych, że wie­le scho­rzeń, z jaki­mi bory­ka się dzi­siaj świat, jest wyni­kiem trau­ma­tycz­nych emo­cji. Pięk­nie mówi też o tym total­na biologia.

Wie­my już, że chro­nicz­ny stres, lęk i strach powo­du­ją roz­wój nowo­two­rów. Nie uczy się nas jed­nak, jak temu zapo­bie­gać. Dzia­ła­nie medy­cy­ny sku­pia się jedy­nie na mar­nych pró­bach ogar­nię­cia skut­ków (bo i tego nie zro­bią dobrze, bio­rąc pod uwa­gę listę zabro­nio­nych leków). Ale prze­cież o to cho­dzi. Ludzie mają cho­ro­wać! Mają cho­dzić do leka­rza, brać leki do koń­ca życia… Taki od zawsze był cel.

Jed­nak czło­wiek jest isto­tą wol­ną. Posia­da wybór!

Może w każ­dej chwi­li uwol­nić się od emo­cji, któ­re go blo­ku­ją i powo­du­ją choroby.

Tyl­ko od nas zale­ży, jak moc­no uchwy­ci­my się danej emo­cji. To nie boja. Nie utrzy­ma nas na powierzch­ni. Wręcz prze­ciw­nie – będzie spra­wia­ła, że powo­li zacznie­my tonąć.

Za każ­dym doświad­cze­niem i emo­cja­mi z nim zwią­za­ny­mi kry­je się głęb­szy sens, naj­le­piej rozu­mia­ny z pozio­mu świa­do­mo­ści duszy. Naszym zada­niem jest wycią­gnąć wnio­ski z dane­go doświad­cze­nia i iść dalej w peł­nej akcep­ta­cji, że wszyst­ko, co się wyda­rzy­ło, sta­ło się dla nasze­go naj­więk­sze­go dobra.

Mamy poczuć, zaak­cep­to­wać, puścić w zaufa­niu – i iść dalej.

Trzy­ma­nie się dane­go wyda­rze­nia lub emo­cji, jakie wyge­ne­ro­wa­ło, to wej­ście w błęd­ne koło doświad­cza­nia tej samej emocji.

Ist­nie­je wie­le spo­so­bów na ich uwal­nia­nie. Każ­dy, kto zde­cy­du­je się na ten krok, na pew­no znaj­dzie tech­ni­kę, któ­ra będzie ide­al­na wła­śnie dla niego.

Obec­nie prze­strzeń zmu­sza nas do zro­bie­nia porząd­ku w naszej ener­gii. Wzra­sta­ją­ce wibra­cje wypy­cha­ją na powierzch­nię wszyst­ko, co nie jest już kom­pa­ty­bil­ne z tymi ener­gia­mi. Odczu­wa­my emo­cje, o któ­rych pocho­dze­niu już daw­no zapo­mnie­li­śmy. Szcze­gól­nie wyraź­nie poka­zu­ją się te ukry­te, z trau­ma­tycz­nych zda­rzeń nasze­go życia, i te, któ­re są w cie­le naj­dłu­żej – z wie­ku dzie­cię­ce­go. Czu­je­my je, nie wie­dząc cze­mu… Uru­cha­mia­ją się pro­gra­my lęko­we i depresje.

Pchnię­ta pro­ce­sa­mi, jakie wymu­sza na kolek­ty­wie prze­strzeń, i ja stwo­rzy­łam narzę­dzie, któ­re może wspo­móc nas w uwal­nia­niu emocji.

Fre­emo­tion to gra rodzin­na, dzię­ki któ­rej może­my wró­cić do prze­szło­ści i uwol­nić te emo­cje, któ­re moc­no wpły­nę­ły na nasze życie, a co za tym idzie – na nasze zdro­wie. Nega­tyw­nych emo­cji jest napraw­dę spo­ro; wśród nich smu­tek, strach, lęk, oba­wa, poczu­cie winy, trau­ma­tycz­ne wyda­rze­nia – a to tyl­ko te naj­bar­dziej popu­lar­ne i zna­ne. Dzię­ki Fre­emo­tion odnaj­dzie­my w sobie ukry­te emo­cje, ale tak­że zgłę­bi­my ich pocho­dze­nie, ilość i moc, z jaką osa­dzi­ły się w danym orga­nie w cie­le. Zasko­czy Cię pre­cy­zja ich umiej­sco­wie­nia, o któ­rej two­je cia­ło już daw­no Ci mówi­ło. Dzię­ki Fre­emo­tion uwol­nisz emo­cje, sta­wia­jąc kolej­ne kro­ki do wol­no­ści! Swo­jej wolności!

Two­je lep­sze jutro – zaczy­na się teraz!