Mroczne widmo: czarna dziura w sercu Drogi Mlecznej

Sagittarius A* to supermasywna czarna dziura w centrum naszej galaktyki. Obiekty tego typu nie kojarzą się najsympatyczniej, a ten, który znajduje się w centrum naszego gwiezdnego domu, zgodnie z ustaleniami astronomów, powiększa swoje rozmiary

Z per­spek­ty­wy roz­wo­ju astro­no­mii naj­cie­kaw­sze oka­zać mogą się pra­ce nad kwan­to­wą gra­wi­ta­cją, koniecz­ną w zro­zu­mie­niu zja­wisk zacho­dzą­cych w czar­nej dziu­rze. Cho­dzi o stan tzw. oso­bli­wo­ści, w któ­rym zna­ne pra­wa Przy­ro­dy prze­sta­ją obo­wią­zy­wać, choć odkry­cie nowej fizy­ki umoż­li­wia łama­nie dotych­cza­so­wych gra­nic. Uka­zał to sce­na­riusz fil­mu sci-fi pt. Inter­stel­lar (2014), gdzie kosmicz­ne podró­że zre­ali­zo­wa­ne zosta­ły dzię­ki tune­lo­wi cza­so­prze­strzen­ne­mu, któ­re­go wylot poja­wił się w pobli­żu Saturna.

Co dzie­je się z mate­rią wewnątrz takie­go tune­lu? I czy podróż nim trwa­ła by chwi­lę, a może w ogó­le bez udzia­łu cza­su? W jaki spo­sób i dokąd mógł­by taki pomost pro­wa­dzić? Tego nikt nie wie. Może była­by to prze­pra­wa mię­dzy­gwiezd­na, mię­dzy­ga­lak­tycz­na, a może po dru­giej stro­nie uka­zał­by się cał­kiem inny wszech­świat – zasta­na­wia­ją się kosmolodzy.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Coś do nas leci?!

Już Ein­ste­in prze­wi­dział, że tunel taki może powstać wsku­tek nie­skoń­czo­ne­go zakrzy­wie­nia czte­ro­wy­mia­ro­wej prze­strze­ni i cza­su przez zapa­da­ją­cą się masyw­ną gwiaz­dę – czar­ną dziu­rę. Ale czy w rze­czy­wi­sto­ści para­me­try tune­lu mogą zale­żeć od warun­ków począt­ko­wych two­rzą­cej go gwiaz­dy? I czy moż­li­we było­by – jak poka­za­no to w fil­mie – sztucz­ne gene­ro­wa­nie takich gwiezd­nych wrót? Mie­siąc temu wspo­mnia­łem o rent­ge­now­skim ukła­dzie podwój­nym Cygnus X‑1, któ­ry zawie­ra czar­ną dziu­rę o masie 15 Słońc i któ­ry poło­żo­ny jest w gwiaz­do­zbio­rze Łabę­dzia w odle­gło­ści 6070 lat świetl­nych od nas. Mamy więc względ­nie nie­da­le­ko nie­wiel­ką czar­ną dziu­rę. Podob­nych ukła­dów jest w Dro­dze Mlecz­nej wię­cej. Ina­czej jed­nak rzecz wyglą­da, kie­dy pomy­śli­my o czar­nej dziu­rze wiel­kiej niczym milio­ny Słońc.

Sprawa Sagittariusa A*

Naj­licz­niej repre­zen­to­wa­ne w kata­lo­gach są masyw­ne czar­ne dziu­ry. Jak napi­sa­no w stycz­niu 2007 r. na stro­nie inter­ne­to­wej obser­wa­to­rium Chan­dra, nale­żą­ce­go do NASA i kie­ro­wa­ne­go przez Cen­trum Astro­fi­zy­ki Smi­th­so­na-Harvar­da: (…) astro­no­mo­wie wyko­rzy­sta­li nale­żą­ce do NASA Obser­wa­to­rium Rent­ge­now­skie Chan­dra do odkry­cia dowo­dów na potęż­ny wybuch z gigan­tycz­nej czar­nej dziu­ry w cen­trum Dro­gi Mlecznej.