Tak postępować nie wolno

Komen­da Głów­na Poli­cji ogło­si­ła raport swo­je­go Biu­ra Koor­dy­na­cji Służ­by Kry­mi­nal­nej lan­su­ją­cy tezę o nie­sku­tecz­no­ści metod pre­ko­gni­cyj­nych przy poszu­ki­wa­niu osób zaginionych.

Kom­pro­mi­tu­ją­cy atak GW
na jasno­wi­dza…
⇒ czy­taj artykuł

Ści­ślej mówiąc jest to stresz­cze­nie doku­men­tu, któ­re­go w cało­ści mediom nie udo­stęp­nio­no, skwa­pli­wie nato­miast roz­kol­por­to­wa­no infor­ma­cje, że efek­tyw­ność jasno­wi­dzów w tej dzie­dzi­nie jest bli­ska zeru, albo­wiem z danych zebra­nych przez poli­cję mia­ło­by wyni­kać, że na 440 spraw z lat 1994–1999, w któ­rych korzy­sta­ła ona z pomo­cy jasno­wi­dza – w 432 z nich wynik był nega­tyw­ny, w paru innych pro­ble­ma­tycz­ny, a tyl­ko w 3 moż­na ewen­tu­al­nie uznać, że pomoc oka­za­ła się skuteczna.

Dało to asumpt do wyra­że­nia przez rzecz­ni­ka Komen­dan­ta Głów­ne­go Poli­cji, nad­ko­mi­sa­rza Paw­ła Bie­dzia­ka (wywiad w Gaze­cie Wybor­czej z dnia 9 lute­go br.) opi­nii, że napraw­dę szko­da na te akcje pie­nię­dzy i szko­da też ludz­kiej nadziei. Bo to płon­ne nadzie­je. Szko­da cza­su, ener­gii i sił.

Jed­no­cze­śnie nie­któ­re tytu­ły pra­so­we potrak­to­wa­ły tę spra­wę jako pre­tekst do kolej­nej nagon­ki na psy­cho­tro­ni­ków, w któ­rej szcze­gól­ną agre­syw­no­ścią i ten­den­cyj­no­ścią wyróż­nił się tekst Magia magów wydru­ko­wa­ny w nr. 7 tygo­dni­ka WPROST (zaj­mie­my się nim z nale­ży­tą uwa­gą przy innej okazji).

W archiwum redakcji Nieznanego Świata znajduje się co najmniej kilkanaście dokumentów, sygnowanych przez komendy policji z całego kraju, w których dziękują one Krzysztofowi Jackowskiemu za skuteczną pomoc w odnalezieniu osób zaginionych lub ich zwłok, a także za informacje pozwalające na ustalenie ważnych okoliczności popełnienia konkretnych przestępstw.

Zapis kil­ku­dzie­się­ciu innych tego rodza­ju sta­ran­nie udo­ku­men­to­wa­nych fak­tów przy­no­si repor­ter­ska książ­ka Edmun­da Szcze­sia­ka poświę­co­na Krzysz­to­fo­wi Jac­kow­skie­mu. Przy­naj­mniej więc w tym jed­nym przy­pad­ku raport KGP, jeśli cho­dzi o zapre­zen­to­wa­ną w nim sta­ty­sty­kę oraz wień­czą­ce ją oce­ny, jest rażą­co nierzetelny.

„Roz­jazd” zawar­tych w im danych z mate­ria­łem fak­to­gra­ficz­nym doty­czą­cym Krzysz­to­fa Jac­kow­skie­go jest przy tym tak wyraź­ny, że rodzi podej­rze­nie o wyeli­mi­no­wa­nie już w punk­cie wyj­ścia z ana­li­zo­wa­ne­go mate­ria­łu przy­pad­ków nie­wy­god­nych dla koń­co­wej tezy (przy czym nie wia­do­mo, czy eli­mi­na­cja odby­wa­ła się już u źró­dła, czy np. dopie­ro póź­niej, w toku dal­szej selek­cji materiału).

A tak postępować nie wolno.

Jako dłu­go­let­ni repor­ter oraz praw­nik mam sza­cu­nek dla nad­ko­mi­sa­rza Bie­dzia­ka m.in. za kul­tu­rę, z jaką peł­ni swo­ją funk­cję, a oce­nę tę podzie­la­ją moi kole­dzy z Kra­jo­we­go Klu­bu Repor­ta­żu. Ale też dla­te­go mam pra­wo stwier­dzić, że nie powi­nien on wypo­wia­dać się w spra­wach, o któ­rych nie ma dosta­tecz­nej wiedzy.

Omó­wie­niu „rapor­tu” (tekst zamiesz­czo­ny na stro­nach inter­ne­to­wych Zespo­łu Pra­so­we­go Komen­dy Głów­nej Poli­cji), wedle któ­re­go w żad­nej z ana­li­zo­wa­nych spraw. w jakich poli­cja zwra­ca­ła się o opi­nię jasno­wi­dza, nie uzy­ska­no pozy­tyw­nych rezul­ta­tów, zarzu­cam nie­zgod­ność za sta­nem fak­tycz­nym, o czym świad­czą sygna­li­zo­wa­ne wcze­śniej pisma jed­no­stek poli­cji skie­ro­wa­ne do Krzysz­to­fa Jac­kow­skie­go. W takiej zaś sytu­acji obo­wiąz­kiem jego auto­rów jest wytłu­ma­cze­nie się z ewi­dent­nej roz­bież­no­ści danych przed opi­nią publiczną.

Dobrą ku temu oka­zję stwo­rzy­ły emi­to­wa­ne 18 i 25 lute­go w Radio ZET dwa pro­gra­my Nauti­lu­sa, przy­go­to­wa­ne z udzia­łem redak­cji NŚ, a poświę­co­ne oce­nie dzia­łal­no­ści Krzysz­to­fa Jac­kow­skie­go oraz sku­tecz­no­ści pomo­cy, jakiej udzie­la on od wie­lu lat przy poszu­ki­wa­niach ludzi zagi­nio­nych nie tyl­ko ich rodzi­nom, lecz wła­śnie poli­cji Nie­ste­ty, jej przed­sta­wi­cie­le odmó­wi­li wzię­cia udzia­łu w tej audycji.