O karmie inaczej (1)

Dia­gno­sty­ka kar­my Sier­gie­ja Łaza­rie­wa, któ­rej pierw­szy tom przed kil­ko­ma tygo­dnia­mi uka­zał się na pol­skim ryn­ku, podob­nie jak na całym świe­cie, cie­szy się osza­ła­mia­ją­cym powo­dze­niem i sprze­da­je jak świe­że bułecz­ki. Kolej­ne dwa tomy tej edy­cji poświę­co­ne Czy­stej kar­mie wkrót­ce tra­fią na pół­ki księ­gar­skie. Dla­te­go posta­no­wi­li­śmy udo­stęp­nić czy­tel­ni­kom NŚ frag­men­ty roz­mo­wy, jaką prze­pro­wa­dzi­ła z auto­rem tele­wi­zja moskiew­ska w serii pro­gra­mów Bume­rang.

Zapis dal­sze­go cią­gu tej audy­cji, na któ­rą zło­ży­ły się m.in. pyta­nia tele­wi­dzów i odpo­wie­dzi udzie­la­ne na nie przez Sier­gie­ja Łaza­rie­wa posta­ra­my się wydru­ko­wać w nie­od­le­głej przy­szło­ści z zastrze­że­niem, że nie­któ­re stwier­dze­nia, wyar­ty­ku­ło­wa­ne w publi­ko­wa­nej roz­mo­wie, wyda­ją się kon­tro­wer­syj­ne i trud­no nam się pod nimi pod­pi­sać. Uwa­ża­my jed­nak, że w obrę­bie publicz­ne­go obie­gu myśli i poglą­dów są one na tyle istot­ne, że war­to je poznać, uważ­nie prze­ana­li­zo­wać i wycią­gnąć z nich wła­sne wnioski.

Tytuł i śród­ty­tu­ły publi­ka­cji pocho­dzą od redak­cji, a w tek­ście świa­do­mie pozo­sta­wi­li­śmy pew­ne „chro­po­wa­to­ści” sty­lu, by nawet mimo­wol­nie nie defor­mo­wać kli­ma­tu tej szcze­gól­nej tele­wi­zyj­nej debaty.

Nie­zna­ny Świat

Reporterka: O mojej podróży do Indii można by powiedzieć słowami Henrego Lorda: „Dobrze pamiętam, że się ożeniłem, ale nie przypominam sobie, że zamierzałem to zrobić”. Sprzyjające okoliczności pojawiały się same, a moja rola polegała wyłącznie na tym, aby się im nie sprzeciwiać. Ilość zbiegów okoliczności i „przypadków” przeszła w wyraźną regułę. (…)

Zarów­no do Indii, jak i po Indiach byłam „pro­wa­dzo­na”, a prze­bieg zda­rzeń moż­na by nazwać misty­ką. Jeśli Pań­stwo nie wie­rzy­cie – spójrz­cie sami: u wjaz­du w Hima­la­je stoi świą­ty­nia poświę­co­na bogi­ni Nauli. Nale­ży się tam zatrzy­mać, by oddać jej cześć. Nie uczy­ni­li­śmy tego. Eks­pe­dy­cja spie­szy­ła się, gdyż chcie­li­śmy przed zmierz­chem dotrzeć do doli­ny Kulu i… zlek­ce­wa­ży­li­śmy tutej­szy oby­czaj. Oszczę­dzi­li­śmy 5 minut, jed­nak po prze­by­ciu kil­ku kilo­me­trów stra­ci­li­śmy pra­wie godzi­nę na wymia­nę koła. Przy­po­mi­na­jąc sobie, jak zakoń­czy­ła się podob­na sytu­acja dla oblu­bień­ca Tama­ry w Ler­mon­tow­skim „Demo­nie”, cie­szy­łam się, że i tak „wyku­pi­li­śmy się tanim kosz­tem”. Cie­szy­łam się zbyt wcze­śnie. Z doli­ny Kulu nale­ża­ło jesz­cze wyje­chać. Na razie byli­śmy tam i wresz­cie mogłam prze­czy­tać „Dia­gno­sty­kę kar­my”. Dro­ga (auto­ra ksią­żek) Sier­gie­ja Niko­ła­je­wi­cza Łaza­rie­wa ku bio­ener­ge­ty­ce wio­dła przez pozna­wa­nie magii, ele­men­tów cza­rów oraz metod ludo­wych uzdro­wi­cie­li i znachorów.

Siergiej Łazariew: Ucząc się tych metod, wiele jeździłem po kraju. Za każdym razem, analizując nową informację, chciałem znaleźć pierwotną przyczynę, zrozumieć, co jest źródłem rodzinnych nieszczęść, dlaczego istnieją wymierające rody, dziedziczne choroby.

Było dla mnie oczy­wi­ste, że geny nie mogą być źró­dłem tej infor­ma­cji. Jest ona prze­cho­wy­wa­na i prze­ka­zy­wa­na potom­kom wyłącz­nie poprzez pole – struk­tu­ry energetyczno-duchowe.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czuję połączenie i koneksje z Orionem

Rodzi się nowa, dziewicza Ziemia…

Nasz sto­su­nek do świa­ta w osta­tecz­nym roz­ra­chun­ku może zmie­nić dowol­na karmę.

Cho­ro­ba to jeden z mecha­ni­zmów roz­wo­ju ducha. Infor­ma­cja o tym zawar­ta jest we wszyst­kich Świę­tych Księ­gach. Filo­zo­ficz­ne nauki Wscho­du potwier­dza­ją, iż pod­sta­wą są sub­tel­ne struk­tu­ry polo­we. Bio­rąc za punkt wyj­ścia kla­sycz­ne poję­cie kar­my uwa­ża­łem, że czło­wiek cho­ru­je, ponie­waż coś naru­szył. Jed­nak cho­ru­jąc i cier­piąc, powi­nien sobie uświa­do­mić popeł­nio­ne wykro­cze­nia, dosko­na­lić sie­bie ducho­wo i poszu­ki­wać nowych dróg rozwoju.

Kiedy rozpoczynałem pracę, działałem po prostu jako bioenergoterapeuta. Miałem jeden cel: była to potrzeba wyleczenia człowieka.

Zaczą­łem oddzia­ły­wać na ludz­kie cia­ło, dzia­ła­łem za pomo­cą dło­ni lub wprost mówi­łem: Nie­chaj ten czło­wiek wyzdro­wie­je!. Efekt był jesz­cze lep­szy – ta oso­ba zdrowiała.

Dzia­ła­łem ręko­ma, potem sto­so­wa­łem masaż punk­to­wy. Wypró­bo­wa­łem wszel­kie moż­li­we spo­so­by oddzia­ły­wa­nia na ludzi. Póź­niej zro­zu­mia­łem, że jest to „czar­na skrzyn­ka”, gdyż nie wiem, czym leczę i jak leczę. Zre­zy­gno­wa­łem z tego. Posta­no­wi­łem pojąć, czym jest czło­wiek oraz jak go leczyć. Zro­zu­mia­łem, że cho­ro­ba przy­cho­dzi z pola i trze­ba oddzia­ły­wać tak­że na nie.

Póź­niej ujrza­łem w polu zło­żo­ne struk­tu­ry. Po pro­stu oddzia­ły­wa­łem na nie, likwi­do­wa­łem nie­pra­wi­dło­wo­ści i czło­wiek zdro­wiał. Uwa­ża­łem, że wszyst­ko jest bar­dzo pro­ste. Potem, kie­dy po raz pierw­szy prze­ko­na­łem się, że defor­ma­cja struk­tur pola zwią­za­na jest z ludz­ką ety­ką, byłem wstrzą­śnię­ty. Zoba­czy­łem, jak ści­słe zdro­wie zwią­za­ne jest z ety­ką, z sys­te­mem war­to­ści. Ujrza­łem, że nie­pra­wi­dło­wy postę­pek czło­wie­ka, czyn agre­syw­ny – dopro­wa­dza w rezul­ta­cie do defor­ma­cji pola.

Karma – to prawo przyczyny i skutku, czyli mówiąc o karmie, mówimy o istnieniu człowieka w czasie, o „ciele czasowym”.

Czło­wiek ma w prze­strze­ni cia­ło zaj­mu­ją­ce okre­ślo­ny obszar. Ma on tak­że „cia­ło w cza­sie” zaj­mu­ją­ce nie­jed­no życie. Cia­ło to kształ­tu­je się, two­rzy poprzez nasze postę­po­wa­nie i sto­su­nek do życia.

Cze­go więc potrze­bu­ję, aby zmie­nić kar­mę? Muszę zmie­nić swój los, bo kar­ma i los to nie­roz­łącz­na całość. Co to jest mój los? Los i cha­rak­ter to tak­że nie­roz­łącz­na całość. Zmie­nia­jąc cha­rak­ter czło­wiek zmie­nia swój los, swo­ją kar­mę, czy­li zmie­nia same­go siebie.