Dr Marcin Kozera o sobie:

Naj­trud­niej jest chy­ba defi­nio­wać same­go sie­bie bez popa­da­nia w sztam­pę, samo­za­chwyt albo prze­sad­ny kry­ty­cyzm. Na pew­no mogę o sobie powie­dzieć, że cały czas szu­kam praw­dy o powo­dach swo­je­go bycia na tym świecie.

Z wykształ­ce­nia jestem biblio­te­ka­rzem-dzien­ni­ka­rzem, jed­nak prak­tycz­nie całe swo­je dotych­cza­so­we życie zawo­do­we sku­pi­łem wokół publi­cy­sty­ki, mniej lub bar­dziej poważnej.

W mię­dzy­cza­sie uda­ło mi się zdo­być tytuł dok­to­ra nauk huma­ni­stycz­nych z dzie­dzi­ny lite­ra­tu­ro­znaw­stwa. Nie jestem jed­nak typo­wym poże­ra­czem ksią­żek. Ana­li­zu­ję sło­wo bar­dziej od stro­ny filo­zo­ficz­no-meta­fi­zycz­nej, ani­że­li meto­do­lo­gicz­no-warsz­ta­to­wej. Wyni­ka to z moje­go inte­lek­tu­al­ne­go zako­rze­nie­nia w myśli trans­gre­syj­nej, któ­rej celem jest docie­ra­nie do gra­nic wyra­żal­no­ści i roz­strzy­ga­nie, co wyni­ka z wędrów­ki na skraj języ­ka i wyobraźni.

Chciał­bym zaofe­ro­wać czy­tel­ni­kom Nie­zna­ne­go Świa­ta to, co sam zawsze chcia­łem gdzieś prze­czy­tać. Two­rze­nie tre­ści dla takie­go cza­so­pi­sma to w dużym stop­niu wędrów­ka w głąb sie­bie. Czę­sto jest to wal­ka z wła­sny­mi wewnętrz­ny­mi lęka­mi – for­ma tera­pii, dla tych, któ­rzy być może fak­tycz­nie myślą i czu­ją wię­cej niż inni. Wła­śnie dla takich ludzi two­rzę, aby poczu­li, że w swo­jej inno­ści nie są samot­ni, że jesz­cze osta­ła się gru­pa poszu­ki­wa­czy, któ­rym napraw­dę zale­ży na rady­kal­nym zde­ko­do­wa­niu rze­czy­wi­sto­ści, w któ­rej przy­szło nam żyć.