Mistrzowskie urodziny

Rzad­ko cele­bru­je­my 33. uro­dzi­ny. A jed­nak jest to jubi­le­usz szcze­gól­ny! W tym roku łączy on mie­sięcz­nik Nie­zna­ny Świat i fir­mę Kol­por­ter S.A. 33 to jed­na z tzw. liczb mistrzow­skich, nio­są­cych wiel­ki poten­cjał, któ­ry może­my wyeks­po­no­wać lub zmarnować

O jedną długość przed nami

Kol­por­ter, z któ­rym w zakre­sie kol­por­ta­żu NŚ współ­pra­cu­je nie­mal­że od począt­ku, swo­imi naro­dzi­na­mi wyprze­dził nas o kil­ka mie­się­cy. Podob­nie było z mie­sięcz­ni­kiem Nie z tej Zie­mi. Nasz gra­fik zmie­niał bowiem kon­cep­cję makie­ty, opóź­nia­jąc tym samym start cza­so­pi­sma. Za to ambit­nie zbu­do­wał ory­gi­nal­ne liter­nic­two tytu­łu. I tak Nie­zna­ny Świat uka­zu­je się nie­prze­rwa­nie od paź­dzier­ni­ka 1990 r. Od tego cza­su trwa z nami nie­ma­łe gro­no wier­nych Czy­tel­ni­ków – ser­decz­nych przyjaciół.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Coś do nas leci?!

Na czym pole­ga wyjąt­ko­wość 33. urodzin?

Każ­dy z nas – w myśl nume­ro­lo­gii – ma swo­ją repre­zen­ta­cję licz­bo­wą, któ­ra mówi o poten­cja­le oraz prze­zna­cze­niu. Przed­sta­wia nasze moc­ne i sła­be stro­ny. Wyli­cza się ją z daty uro­dze­nia, np. 08.11.1949 to 8+1+1+1+9+4+9=33.

W przy­pad­ku jubi­le­uszu uwzględ­nia­my nie datę naro­dzin, a ilość lat życia, co two­rzy prze­ło­mo­wy aspekt, tzw. wiek chry­stu­so­wy. Licz­by mistrzow­skie, takie jak 11, 22, 33, to nie tyl­ko splen­dor, ale i zobo­wią­za­nia. Aby fak­tycz­nie stać się mistrzem, wyma­ga­ny jest trud. Wibra­cje mistrzow­skie nie są więc łatwe. Nio­są życio­we pró­by i wyzwa­nia do przezwyciężenia.

Uwa­ża się, że 33 to sta­re, doświad­czo­ne dusze, któ­re w poprzed­nich wcie­le­niach nazbie­ra­ły wie­le doświad­czeń. Dla­te­go zosta­ją nauczy­cie­la­mi i prze­wod­ni­ka­mi, choć ich życie wie­dzie cza­sem przez wybo­iste ścież­ki. W przy­pad­ku dwóch 3 ich fala ener­gii nie­sie aktyw­ność dzia­ła­nia, radość życia – jak twier­dzą nasi spe­cja­li­ści od nume­ro­lo­gii (wię­cej o tym w osob­nej publi­ka­cji ⇒ czy­taj arty­kuł) 33 naro­dzi­ła się, by pra­co­wać dla ludz­ko­ści, dla­te­go nazy­wa­ją ją MISTRZEM – NAUCZYCIELEM, a to zada­nie nie naj­ła­twiej­sze. Do reali­za­cji mistrzo­stwa potrzeb­na jest jej wewnętrz­na ety­ka. Odbie­ra świat intu­icyj­nie, łącząc to z rozu­mem. Potra­fi prze­kuć marze­nia w real­ne cele i nie zra­ża­ją jej ewen­tu­al­ne nie­po­wo­dze­nia. Ma zna­ko­mi­te zdol­no­ści komu­ni­ka­cyj­ne, co poma­ga w dotar­ciu do scep­ty­ków. To świet­ny przy­ja­ciel, któ­ry nas wysłu­cha bez oce­nia­nia oraz kry­ty­ki. Dla­te­go mie­wa ogrom­ny wpływ na oto­cze­nie. Otwar­ta i towa­rzy­ska, ceni rela­cje z inny­mi. A te wła­śnie uro­dzi­ny, nawet w przy­pad­ku innych liczb bazo­wych, budzą tak­że zale­ty i talen­ty. War­to to dostrzec i wyko­rzy­stać. Wie­le z tych cech spraw­dza się w obsza­rze dzia­łal­no­ści Kol­por­te­ra oraz Nie­zna­ne­go Świa­ta.

Wyzwolić cały potencjał

W tym aspek­cie szcze­gól­nie war­to się­gnąć po poten­cjał na sty­ku wydaw­ca – czy­tel­nik, a tak­że dostar­czy­ciel lek­tu­ry na trud­ne cza­sy – jej odbior­ca. Łącząc intu­icję z inte­lek­tu­al­ną wie­dzą, głę­biej ana­li­zu­jąc dane suge­ro­wa­ne przez algo­ryt­my, może­my dotrzeć do opty­mal­ne­go krę­gu Czy­tel­ni­ków. A wów­czas suk­ces sprze­da­ży sta­nie się satys­fak­cjo­nu­ją­cy dla wszyst­kich zain­te­re­so­wa­nych stron: odbior­ców, kol­por­te­rów, wydaw­ców, redak­to­rów oraz auto­rów. Kol­por­taż pra­sy może być zwy­kłym zada­niem han­dlo­wym lub kul­tu­ro­wą misją, a trzy­ma­ne w ręku cza­so­pi­smo wspie­ra­ją­cym przy­ja­cie­lem. Aspekt ten sta­je się szcze­gól­nie waż­ny, gdy wydo­by­wa­my się jako spo­łe­czeń­stwo i jed­nost­ki z pan­de­micz­nej zapa­ści, cze­mu czę­sto towa­rzy­szy nie­pew­ność, strach czy lęk. Nie­ma­ło jest osób pogu­bio­nych w ota­cza­ją­cej nas rze­czy­wi­sto­ści. Stąd też potrze­ba szcze­gól­nej lek­tu­ry na trud­ne cza­sy, któ­ra spraw­nie dotrze do rąk odbior­cy. Dla­te­go na naszych łamach sta­ra­my się nie stra­szyć, a budzić opty­mizm, wewnętrz­ną moc, cie­ka­wość świa­ta oraz potrze­bę nowych doświad­czeń. Nie­któ­rym Czy­tel­ni­kom bra­ku­je tu eska­la­cji sen­sa­cji w posta­ci tzw. teo­rii spi­sko­wych, wywo­łu­ją­cych wypie­ki pod­czas lek­tu­ry. A nam w redak­cji wyda­je się, że sen­sa­cji wszel­kie­go rodza­ju jest tak wie­le, iż nie ma potrze­by ich dobar­wia­nia. Pró­bu­je­my więc naszą wizję poszcze­gól­nych tema­tów pre­zen­to­wać w spo­sób jasny i zro­zu­mia­ły dla zwy­kłych odbior­ców, a nie tyl­ko fascy­na­tów jed­nej dzie­dzi­ny. Sku­pia­my cenio­nych w tym krę­gu tema­tycz­nym auto­rów. Wie­rzy­my, że jeśli czło­wiek ma jasny cel, bar­dzo tego pra­gnie i jest zde­ter­mi­no­wa­ny, to może go osią­gnąć. Wspól­ny start naszych firm w 1990 r. i kon­se­kwent­ne trwa­nie na ryn­ku pra­sy zda­ją się tego dowodzić.

Pamię­tam począt­ki dzia­łal­no­ści. Pre­zes Krzysz­tof Klic­ki roz­wo­ził pra­sę swo­im czer­wo­nym for­dem, ja dostar­cza­łam NŚ do punk­tów sprze­da­ży testo­wej czer­wo­nym fia­ci­kiem. Róż­ni­ca mię­dzy ran­gą marek naszych samo­cho­dów prze­nio­sła się na roz­wój firm. Kol­por­ter stał się wio­dą­cą fir­mą na ryn­ku kol­por­ta­żu pra­sy, a my pozo­sta­li­śmy rodzin­nym wydawnictwem.

Nie­zna­ny Świat jako mie­sięcz­nik i wydaw­nic­two – jak Pań­stwo wie­dzą – współ­two­rzy­łam z moim życio­wym part­ne­rem Mar­kiem Rymusz­ko, zna­ko­mi­tym repor­ta­ży­stą oraz auto­rem kil­ku­na­stu ksią­żek. Od jego śmier­ci w lip­cu 2019 r. kon­ty­nu­uję to dzie­ło, w czym wspie­ra mnie bra­ta­nek i gro­no współ­pra­cow­ni­ków iden­ty­fi­ku­ją­cych się z ideą NŚ. Dla mnie i moje­go nie­ży­ją­ce­go part­ne­ra mie­sięcz­nik stał się spo­so­bem na życie, eta­pem roz­wo­ju inte­lek­tu­al­no – ducho­we­go, a nie tyl­ko miej­scem pra­cy. Towa­rzy­szy nam w tym wie­lu Czy­tel­ni­ków, któ­rych życio­wa ścież­ka spo­tka­ła się z naszą.

Bole­sne, że w spo­sób natu­ral­ny uby­wa naj­star­szych przy­ja­ciół, choć pamięć o nich trwa. Co jakiś czas odkry­wa­ją nas jed­nak nowi Czy­tel­ni­cy, nie­rzad­ko zdu­mie­ni, iż – mimo tak dłu­giej obec­no­ści tytu­łu na ryn­ku pra­sy – dopie­ro teraz go zauwa­ży­li. Nas to też zadziwia.

Mie­sięcz­nik podej­mu­je rów­nież ini­cja­ty­wy w sfe­rze kul­tu­ry. Corocz­nie przy­zna­je­my Nagro­dę Hono­ro­wą, obec­nie imie­nia Mar­ka Rymusz­ko, za szcze­gól­ny wkład w odsła­nia­niu kur­ty­ny Nie­zna­ne­go. Przy­po­mi­nam, iż jej pierw­szym lau­re­atem był zna­ko­mi­ty reży­ser Krzysz­tof Kie­ślow­ski, jak­że zna­ko­mi­cie wpi­su­ją­cy się w ten nurt swo­imi fil­ma­mi. Nato­miast Cer­ty­fi­ka­tem Nowych Wzor­ców Sztu­ki wyróż­nia­my arty­stów, któ­rzy myśląc, czu­jąc i wie­dząc wię­cej niż inni, mie­rzą się z filo­zo­fią, sen­sem oraz porząd­kiem świa­ta, dzię­ki cze­mu roz­sze­rza­ją pole nasze­go postrze­ga­nia, czy­niąc nas bogat­szy­mi w naszym wnętrzu.

Na prze­strze­ni tych lat zda­rza­ły się cza­sem śmiesz­ne sytu­acje po stro­nie naszej pra­so­wej kon­ku­ren­cji – Nie z tej Zie­mi, a potem Czwar­te­go Wymia­ru – któ­re, bywa­ło, że kopio­wa­ły nie­któ­re nasze pomy­sły. Podob­nie zadzi­wia­ją­ca sytu­acja mia­ła miej­sce w lip­co­wym wyda­niu z br. Czwar­te­go Wymia­ru, któ­ry w jed­nym nume­rze pod­jął aż czte­ry z zapo­wia­da­nych przez nas tema­tów. Czyż­by redak­cja musia­ła korzy­stać z wywia­du, bo nie ma w wystar­cza­ją­cej ilo­ści wła­snych pomy­słów? A może to prze­jaw tele­pa­tii lub syn­chro­nicz­no­ści, o jakiej w lite­ra­tu­rze, sztu­ce i nauce swe­go cza­su pisa­ła Mał­go­rza­ta Stę­pień.

Poszukiwanie sensu

W cen­trum War­sza­wy już ponad ćwierć wie­ku trwa Księ­gar­nia-Gale­ria NŚ, pro­mu­jąc sze­ro­ką ofer­tę z krę­gu tema­tycz­ne­go mie­sięcz­ni­ka. To nie tyl­ko sklep, ale tak­że ośro­dek życia kul­tu­ral­ne­go. War­sza­wia­cy dwu­krot­nie wybra­li naszą księ­gar­nię jako ulu­bio­ną w sto­li­cy. To moje uko­cha­ne dziec­ko, tak jak Mar­ka oczkiem w gło­wie był mie­sięcz­nik. Jed­nak, czy prze­trzy­ma­my ten trud­ny dla ryn­ku księ­gar­skie­go czas? Czy pozo­sta­ną Pań­stwo naszy­mi lojal­ny­mi, wier­ny­mi klien­ta­mi, chło­ną­cy­mi przy oka­zji zaku­pów nastrój oraz ener­gie tego miejsca?

Klub Przy­ja­ciół Nie­zna­ne­go Świa­ta to spo­tka­nia z auto­ra­mi, dys­ku­sje o książ­kach, pre­lek­cje doty­czą­ce nur­tu­ją­cych nas pytań, nowo­ści z pogra­ni­cza nauki, a tak­że wer­ni­sa­że. Roz­ma­wia­my o zdro­wiu i roz­wią­zy­wa­niu codzien­nych pro­ble­mów, a tak­że o tym, jak żyć w spo­sób bar­dziej har­mo­nij­ny, dają­cy spo­kój i wewnętrz­ną moc, zanu­rza­my się w wizje udu­cho­wio­nych twór­ców, czy w dźwię­ki ener­ge­ty­zu­ją­cej muzyki.

Dla mnie, jako wła­ści­ciel­ki i redak­tor­ki naczel­nej, Nie­zna­ny Świat jest wiel­ką, fascy­nu­ją­cą, wciąż roz­wi­ja­ją­cą się przy­go­dą. Choć przy­znam, peł­ną nie­ła­twych wyzwań. Pozna­ję wspa­nia­łych ludzi, obda­rzo­nych wie­lo­ma dara­mi, bar­dziej uwraż­li­wio­nych, o posze­rzo­nej per­cep­cji. Obcu­ję ze zja­wi­ska­mi nie­zwy­kły­mi, zagad­ko­wy­mi, któ­re są udzia­łem wie­lu osób, a nauka wciąż ich nie zba­da­ła. To wszyst­ko jest dla mnie jako wydaw­cy, redak­to­ra i po pro­stu czło­wie­ka, a tak­że wie­lu naszych Współ­pra­cow­ni­ków i wier­nych Czy­tel­ni­ków spię­te jed­ną klam­rą: poszu­ki­wa­niem sze­ro­ko poję­te­go sen­su życia. To plat­for­ma spo­tka­nia ludzi, któ­rych łączy zro­zu­mie­nie i przy­jaźń, mimo odmien­nych poglą­dów poli­tycz­nych, zapa­try­wań reli­gij­nych czy widze­nia swe­go miej­sca w życiu. Rzecz pole­ga bowiem na tym, by umieć się pięk­nie róż­nić.

Zespół przez 33 lata nie­ustan­nie ewo­lu­ował. Jed­ni przy­cho­dzi­li, inni odcho­dzi­li. Nie­kie­dy wyda­wa­ło się, iż nie­któ­rzy tra­fi­li tu przy­pad­kiem, ale – jak wie­my – przy­pad­ków nie ma. Oni po pro­stu nie zro­zu­mie­li swo­jej lek­cji lub jej nie odro­bi­li. Nie­któ­re doświad­cze­nia były dla mnie bole­sne, inne peł­ne świa­tła i mądro­ści. Zapa­mię­tu­ję je i wycią­gam wnio­ski. Mistrzow­ska uro­dzi­no­wa 33 robi wiel­kie porząd­ki. Nie wiem, czy spro­stam wyzwa­niu. Pla­nów i marzeń wciąż jest moc. Popan­de­micz­na rze­czy­wi­stość jed­nak skrze­czy, wyma­ga­jąc ogrom­nej kre­atyw­no­ści i wytrwa­ło­ści. Aby lepiej roz­wią­zy­wać wyzwa­nia powo­ła­łam Radę Kon­sul­ta­cyj­ną przy Wydaw­nic­twie NIEZNANY ŚWIAT sp.j., two­rząc swo­istą burzę mózgów. A może sta­nie się ona bodź­cem do wiel­kiej innowacyjności?

Numerologiczne wyzwanie

Sama jestem nume­ro­lo­gicz­ną 33, ale bynaj­mniej nie uwa­żam, że czy­ni mnie to wyjąt­ko­wą. Może i jest ona splen­do­rem, ale przede wszyst­kim dużym wyzwaniem!

Nie­ustan­nie uczę się, w tym poko­ry, zgłę­biam zagad­ki Wszech­świa­ta i te tkwią­ce w nas. Czu­ję powin­ność, by tym, co poznam i zro­zu­miem, dzie­lić się z inny­mi. Czło­wiek dla mnie jest FENOMENEM, a jed­no­cze­śnie CUDEM – gdy dostroi się tria­da CIAŁO – UMYSŁ – DUCH.

Moje życie to nie­ła­twa, ale fascy­nu­ją­ca wędrów­ka do odle­głe­go celu, jaki nakre­śli­ła moja Dusza. Wyda­je się, że naro­dzi­łam się tym razem, by m.in. współ­two­rzyć z Mar­kiem Rymusz­ko NIEZNANY ŚWIAT, któ­ry – jak wyni­ka z listów – poma­ga odnaj­dy­wać Pań­stwu oso­bi­ste ścież­ki przez życie. Wie­le kore­spon­den­cji czy roz­mów jest prze­wspa­nia­łych, gdyż poka­zu­ją powi­no­wac­two dusz. Bycie mistrzow­ską licz­bą wią­że się też z ogrom­nym poczu­ciem odpo­wie­dzial­no­ści za swój ener­ge­tycz­ny, ducho­wy oraz inte­lek­tu­al­ny ślad, jaki zosta­wiam w tej wędrówce.

Zawsze szu­ka­łam ludzi, od któ­rych mogłam się uczyć lub z nimi współ­two­rzyć, kre­ować nową rze­czy­wi­stość. Gdy retro­spek­tyw­nie patrzę na moją dzien­ni­kar­ską dro­gę, widzę ogrom­ną kon­se­kwen­cję pro­wa­dzą­ce­go mnie losu w zdo­by­wa­niu kolej­nych kom­pe­ten­cji. Jak­by Góra wie­dzia­ła, z czym przyj­dzie mi się zmierzyć.

Nie­rzad­ko jed­no­cze­śnie nie wie­rzy­łam w swój poten­cjał i moż­li­wo­ści. Dla­te­go zda­rza­ło się na egza­mi­nach, mimo iż wszyst­ko umia­łam, otrzy­my­wać zale­d­wie notę 4.

Przyjaźń i Dzwonki szczęścia

Bar­dzo wcze­śnie uświa­do­mi­łam sobie, że samo osią­gnię­cie celu nie jest tak istot­ne, jak podą­ża­nie do nie­go i towa­rzy­szą­ca temu prze­mia­na wewnętrzna.

Lubię pra­cę zespo­ło­wą, gdy wspól­ny wysi­łek two­rzy układ syner­gi­stycz­ny. Szu­kam lide­rów, a nie gwiaz­do­rów. Z nie­któ­ry­mi poro­zu­mie­wa­my się w mig, bo mamy podob­ne wibra­cje. Wspól­na jest wów­czas radość two­rze­nia. Gdy­bym chcia­ła wyli­czyć wszyst­kich z gro­na Auto­rów, Współ­pra­cow­ni­ków oraz Czy­tel­ni­ków, za pozna­nie któ­rych i moż­li­wość obco­wa­nia z nimi jestem loso­wi wdzięcz­na, lista była­by długa.

Oso­by te zapra­gnę­łam wyróż­nić z oka­zji jubi­le­uszu NŚ Dzwon­kiem Zapra­sza­ją­cym Szczę­ście. Niech dźwię­czy szcze­rze i dono­śnie, niech wno­si opty­mizm, moc oraz radość bycia w gro­nie istot podob­nych nam.