Meandry hipnozy i podświadomości

Hipnoza – szczególny stan naszego umysłu – budzi rosnące zainteresowanie terapeutów i ich klientów. Przez wieki wykorzystywana przez szamanów różnych kultur, prawdopodobnie dla współczesnych odkryta przez Mesmera – przedarła się do świata nauki. Funkcjonuje jako sugestia hipnotyczna, hipnoza płytka, głęboka oraz autohipnoza, a także regresing wcieleniowy. Niejako na jej marginesie pojawiają się afirmacje.

Róż­ne są kom­pe­ten­cje tera­peu­tów pro­po­nu­ją­cych tego rodza­ju usłu­gi. Jeże­li mamy do czy­nie­nia z łagod­ną suge­stią hip­no­tycz­ną, raczej nie powin­no być pro­ble­mów. Gorzej, jeśli klient wej­dzie głę­biej w ten zmie­nio­ny stan świa­do­mo­ści i cofa­jąc się w cza­sie natra­fi na potęż­ną trau­mę, a pro­wa­dzą­ce­mu sesję zabrak­nie kom­pe­ten­cji do prze­pra­co­wa­nia pro­ble­mu w tam­tym wymia­rze. Wów­czas deli­kwent może wró­cić do tu i teraz z roz­grze­ba­ną trau­mą. Zna­łam trzy takie przy­pad­ki, gdzie sytu­acja wymknę­ła się spod kon­tro­li. Jeden dość zabaw­ny. Mło­dy czło­wiek w trak­cie regre­sin­gu tra­fił w tak miły dla nie­go moment Oafir­ma­cjach jako meto­dzie oddzia­ły­wa­nia na umysł, a przez nie­go na rze­czy­wi­stość, mówił po raz pierw­szy Emil Clou.

Powo­li zaczę­li­śmy rozu­mieć, że jest to waż­ne i ludzie Zacho­du przy­ję­li zasa­dę, że wypo­wia­da­nie afir­ma­cji popra­wia im życie. To jest nie­wąt­pli­wie duży krok naprzód w rozu­mie­niu wagi oddzia­ły­wa­nia na rze­czy­wi­stość za pomo­cą umy­słu. Natu­ral­ne, żeby nie powie­dzieć mod­ne, sta­ło się prze­ko­na­nie: mów afir­ma­cje, myśl pozy­tyw­nie. Jed­ną z popu­lar­nych, pod­sta­wo­wych afir­ma­cji jest zda­nie: Każ­de­go dnia czu­ję się coraz lepiej pod każ­dym wzglę­dem. Tym­cza­sem… no cóż… nie­je­den zauwa­żył, że mimo cią­głe­go powta­rza­nia tej myśli cho­ro­ba się nie cof­nę­ła, humor się nie popra­wił, rodzi­na nadal nas odrzu­ca, a cier­pie­nie upar­cie się nas trzy­ma. Popie­ram ser­decz­nie afir­ma­cje. Ale – aby dzia­ła­ły, muszą być speł­nio­ne pew­ne warun­ki. Po pierw­sze umysł musi być w odpo­wied­nim sta­nie, po dru­gie afir­ma­cja musi być wystar­cza­ją­co pre­cy­zyj­na. Zapew­nie­nie odpo­wied­nie­go sta­nu umy­słu nie jest bar­dzo życia, iż nie chciał z prze­szło­ści wra­cać. Pro­wa­dzą­cej seans dopie­ro po godzi­nie uda­ło się prze­ko­nać go do powro­tu do współczesności.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Listopadowa zaduma

Psychoterapia a poszukiwanie nowych lądów

W dru­gim, gdy męż­czy­zna tra­fił w sytu­ację z inne­go wcie­le­nia, będą­cą źró­dłem jego lęków w tym życiu, szok był tak wiel­ki, że tera­peu­ta nie pora­dził sobie z jego uwol­nie­niem. Czło­wiek ten prze­pra­co­wał trau­mę z innym hip­no­te­ra­peu­tą. Wresz­cie w trze­cim przy­pad­ku tera­peut­ka rów­nież nie podo­ła­ła wyzwa­niu zmie­rze­nia się ze śmier­cią kobie­ty w daw­nym wcie­le­niu w sta­ro­żyt­nej Gre­cji, gdyż nigdy wcze­śniej w prak­ty­ce nie zetknę­ła się z tak dra­ma­tycz­ną sytu­acją, a intu­icja i wyobraź­nia oka­za­ły się niewystarczające.

Bar­dzo róż­ne bywa­ją też ocze­ki­wa­nia klien­tów. Nie­kie­dy do kon­tak­tu z hip­no­te­ra­peu­tą skła­nia­ją dokucz­li­we lęki, czy przy­pa­dło­ści o nie­zna­nym pod­ło­żu, np. klau­stro­fo­bia, lęk wyso­ko­ści, wal­ka z nało­giem czy bólem. Innym razem kie­ru­je nami chęć zro­zu­mie­nia życio­wej dro­gi, pozna­nia doświad­czeń poprzed­nich wcie­leń. Nie­kie­dy jed­nak jedy­nie pusta cie­ka­wość, chęć zaba­wy – i nie jest to dobre. trud­ne. Wystar­czy, że usią­dziesz, zamkniesz oczy i zro­bisz kil­ka spo­koj­nych wde­chów, a już twój umysł zmie­ni stan ze sta­nu aktyw­no­ści (beta) na stan, w któ­rym uzy­sku­je­my siłę wpły­wu (alfa). Wte­dy dopie­ro sfor­mu­łuj swo­ją afir­ma­cję. Nie pospiesz­nie, nie w bie­gu, ale we wła­ści­wym sku­pie­niu. Wyobraź sobie, że twój nie­świa­do­my umysł jest wier­nym słu­gą lub odda­nym ci pod­wład­nym. On jed­nak nie ma wła­sne­go rozu­mu (stąd jest nie­świa­do­my), ale wyko­na wszyst­kie two­je pole­ce­nia, jeśli będzie dokład­nie wie­dział, co ma robić. Gdy powiesz: Spraw, żebym się czuł dosko­na­le, to takie zada­nie nie jest pre­cy­zyj­nie sfor­mu­ło­wa­ne, ponie­waż na two­je dobre samo­po­czu­cie wpły­wa bar­dzo wie­le czyn­ni­ków i nie­świa­do­my umysł musiał­by sam wybie­rać i napra­wiać każ­dy z nich. Ale już afir­ma­cja: Moje zra­nio­ne kola­no leczy się coraz spraw­niej każ­de­go dnia jest wyraź­nym, jed­no­znacz­nym zada­niem. Ukie­run­ko­wa­na ener­gia i afir­ma­cja będzie dzia­łać. Jesz­cze lepiej zadzia­ła, jeśli doda­my do niej wizualizację.

Do regre­sin­gu, zwłasz­cza dale­kie­go, powin­no pod­cho­dzić się z powa­gą, wiel­ką uwa­gą i roz­wa­gą. Aby wycią­gnąć z takiej wędrów­ki praw­dzi­wą, waż­ną lek­cję na dziś. Ze złych doznań tak odkry­tych trze­ba wycią­gnąć wła­ści­we wnio­ski (nie­pro­wa­dzą­ce do destruk­cji), a pięk­ne sta­rać się trans­for­mo­wać w czas teraźniejszy.

Uzna­jąc temat za waż­ny, aktu­al­ny, cie­ka­wy, a hip­no­zę, suge­stie i afir­ma­cje za narzę­dzia pomoc­ne w roz­wią­zy­wa­niu bolą­czek współ­cze­sno­ści, podej­mu­je­my cykl publi­ka­cji pro­sząc o zabra­nie gło­su prak­ty­ków. Wyda­je się, że sku­tecz­ne­go hip­no­te­ra­peu­tę powin­na cecho­wać nie tyl­ko sto­sow­na wie­dza teo­re­tycz­na, ale też i intu­icja, wyobraź­nia, umie­jęt­ność współ­od­czu­wa­nia, no i poko­ra wobec Nie­zna­ne­go, z któ­rym w takim pro­ce­sie może­my się zetknąć, a gotow­ców na roz­wią­za­nie wyzwań nie będzie.

Dla­te­go dziś na moją ścież­kę zapra­szam Mirę Czar­naw­ską, któ­ra pięk­nie dzie­li się swo­im doświadczeniem.

Prze­czy­taj arty­kuł dr Miry Czar­naw­skiej pt. „Dla­cze­go afir­ma­cje nie zawsze działają”