Kocia więź z duchowym światem

Znajoma ezoteryczka wypomniała, że jestem zachłanna… na wiedzę i doznania. Wygląda to jakbym chciała podsumować doświadczenie minionych wcieleń, a potem dzielić się spostrzeżeniami z innymi. Stąd też biorą się rozterki, o czym napisać w kolejnym felietonie. 

Sko­ro w 17 lute­go przy­pa­da ŚWIATOWY DZIEŃ KOTA, a mnie wybra­ły i zafa­scy­no­wa­ły wła­śnie te zwie­rza­ki, powin­no być o nich. Z dru­giej stro­ny, przed rokiem przez mie­siąc pro­wa­dzi­li­śmy MEDYTACJĘ ŚWIATŁA, co wypa­da­ło­by wresz­cie pod­su­mo­wać. Tym razem sza­lę prze­chy­lił nasz przy­ja­ciel, świet­ny bio­ener­go­te­ra­peu­ta, Woj­ciech Bożem­ski, któ­ry dzie­lił się zna­le­zio­ny­mi w sie­ci cie­ka­wost­ka­mi doty­czą­cy­mi roli kotów w naszym życiu.

Otóż, tak jak psy są naszy­mi opie­ku­na­mi w świe­cie fizycz­nym, tak koty strze­gą nas w świe­cie ener­gii. Dzię­ki swo­jej posze­rzo­nej wraż­li­wo­ści mają zwią­zek z magicz­nym, ducho­wym świa­tem, któ­re­go czło­wiek zwy­kle nie postrze­ga. Nie­rzad­ko nasz futrzak, cał­ko­wi­cie skon­cen­tro­wa­ny, wpa­tru­je się w coś, cze­go my nie widzi­my. Mogą to być maleń­kie owa­dy, jak rów­nież isto­ty z róż­nych wymia­rów. Doświad­czy­łam tego wie­lo­krot­nie w towa­rzy­stwie naszych kotów: Sza­rot­ki, Vitae i naj­bar­dziej z nich udu­cho­wio­ne­go Teo­fi­la. Zazwy­czaj po chwi­li ja też postrze­ga­łam owe byty. Kie­dyś póź­ną porą odwie­dził nas w Wydaw­nic­twie ele­ganc­ki męż­czy­zna z lat 30. ub. w., któ­ry nie mógł zna­leźć przej­ścia na dru­gą stro­nę. Gdy mu je wska­za­łam, podzię­ko­wał ukło­nem, zdej­mu­jąc kape­lusz. Nato­miast spo­tka­nie, a wła­ści­wie nie­mal zde­rze­nie z orbem, któ­ry lustro­wał nasze miesz­ka­nie, Teo­fil przy­pła­cił wypad­kiem i kontuzją.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Gdy polityka i biznes wchodzą z butami do zdrowia oraz swobód obywatelskich

ZŁOTY WIATR czyli życie dojrzałe

Uwa­ża się, że kie­dy kot czu­wa, to czy­ści dom z nega­tyw­nych ener­gii, a śpiąc – ją prze­kształ­ca, trans­for­mu­je. Wie­lo­krot­nie prze­by­wa­jąc w okre­ślo­nych miej­scach o pew­nych waha­niach ener­gii, może je korzyst­nie akty­wo­wać. Jeśli wibra­cja jakiejś prze­strze­ni kotu się nie podo­ba, potra­fi się tam wie­lo­krot­nie uda­wać i inten­syw­nym miau­cze­niem alar­mo­wać domow­ni­ków o tym fakcie. 

Kot bar­dzo trosz­czy się o dobry bilans ener­ge­tycz­ny domu. Nasze pro­ble­my, stres, iry­ta­cja, złość zabu­rza­ją go, a futrzak to pra­co­wi­cie absor­bu­je. Jeśli prze­strzeń będzie moc­no nała­do­wa­na nega­tyw­ną ener­gią, zwie­rzak może zachorować. 

Im wię­cej har­mo­nii, spo­ko­ju i rado­ści zapew­ni­my w jego oto­cze­niu, tym mniej będzie musiał wchła­niać nega­tyw­nej ener­gii, a w efek­cie oka­że się szczę­śliw­szy i zdrowszy.

Gdy śpi­my, nasze cia­ło sub­tel­ne (dusza) oddzie­la się od cia­ła fizycz­ne­go i uda­je na wędrów­kę po pla­nie astral­nym. Koty czę­sto towa­rzy­szą nam w tych podró­żach, chro­niąc naszą duszę przed nega­tyw­ny­mi, agre­syw­ny­mi byta­mi. Nie­któ­rzy uwa­ża­ją, iż dla­te­go chęt­nie śpią z nami w łóżku. 

Pozo­sta­jąc w pół­śnie, potra­fią godzi­na­mi medy­to­wać. Dla­te­go zapew­ne nazy­wa się je naj­lep­szy­mi mistrza­mi Zen. War­to brać z nich przykład.

Dzię­ki zdol­no­ści do trans­for­mo­wa­nia ener­gii, sta­ją się naszy­mi uzdro­wi­cie­la­mi, poma­ga­jąc w lecze­niu lub nie dopusz­cza­jąc, by zabu­rze­nia ener­ge­tycz­ne dopro­wa­dzi­ły do powsta­nia cho­ro­by. Nie­kie­dy tę ich rolę przy­rów­nu­je się do dzia­ła­nia kryształów.

Jeśli w rodzi­nie jest wie­le osób z nega­tyw­no­ścia­mi, jeden kot może poczuć się przy­tło­czo­ny wchła­nia­niem tego, a nawet zacho­ro­wać. Dobrze zatem mieć wię­cej niż jed­ne­go takie­go opie­ku­na, aby mogły dzie­lić mię­dzy sie­bie obcią­że­nia i były dla sie­bie wza­jem­nie wsparciem.

Jeśli w naszym życiu nagle poja­wia się kot, to zna­czy, że chce nam pomóc, potrze­bu­je­my go wła­śnie w tym momen­cie, w okre­ślo­nym aspek­cie. Jeśli nie może­my go przy­gar­nąć, znajdź­my mu wła­ści­wy dom. Począt­ko­wo może­my nie zro­zu­mieć powo­du, dla któ­re­go przy­szedł do nas. Zawsze jed­nak wspie­ra nas w roz­wo­ju ducho­wym. Jeśli zwie­rzak tra­fi na part­ner­skie­go czło­wie­ka, to wspar­cie w roz­wo­ju będzie wzajemne. 

Nie na dar­mo mówi się, że pies nale­ży do czło­wie­ka, ale czło­wiek do kota. Koty uczą nas bez­wa­run­ko­wej miło­ści, są nie­za­leż­ne, w odróż­nie­niu od psów nie słu­cha­ją naszych roz­ka­zów. Zawsze mają wła­sne zda­nie. Z moje­go doświad­cze­nia wyni­ka, że jed­nak potra­fią zaak­cep­to­wać czło­wie­ka jako prze­wod­ni­ka sta­da. Nie­któ­rzy uwa­ża­ją je za inte­re­sow­ne i nie potra­fią z nimi żyć. Nie­wąt­pli­wie naj­pierw trze­ba zdo­być zaufa­nie kota i nauczyć się go sza­no­wać. Uczu­cie odwza­jem­ni, kie­dy je napraw­dę poczu­je, a nie wów­czas, gdy my mu je wyślemy. 

Z ener­ge­tycz­ne­go punk­tu widze­nia ludzie odczu­wa­ją­cy dys­kom­fort pod­czas prze­by­wa­nia, a zwłasz­cza miesz­ka­nia z tymi zwie­rza­ka­mi, opie­ra­ją się przed wpusz­cze­niem miło­ści do swo­je­go życia. Kocia­ki są bowiem wyma­ga­ją­cy­mi nauczy­cie­la­mi miło­ści. Jeśli poko­cha­ją, zna­czy, iż uzna­ły w nas part­ne­ra, a jed­no­cze­śnie isto­tę potrze­bu­ją­cą opie­ki – a wów­czas ich miłość, odda­nie, empa­tia będą przeogromne. 

Wszyst­kie moje koty wła­śnie tak sta­ły się moimi Zwie­rzę­ta­mi Mocy. Pierw­sza kotecz­ka Kasia poja­wi­ła się jako wspar­cie na chwi­lę przed tra­gicz­ną śmier­cią mojej uko­cha­nej bab­ci Alek­san­dry. Kot Filo­zof Teo­fil ura­to­wał nasz zwią­zek z Mar­kiem i przez 19 lat czu­wał nad roz­wo­jem Nie­zna­ne­go Świa­ta. Sza­rot­ka zli­zy­wa­ła łzy po stra­cie bli­skich. Vitae koiła mój ból po śmier­ci męża. Wszyst­kie dzie­li­ły rado­ści i smut­ki – cało­wa­ły w poli­czek lub dłoń, obej­mo­wa­ły gło­wę łap­ka­mi, przy­no­si­ły ulu­bio­ne zabaw­ki, by pocie­szyć, nie mówiąc już o komu­ni­ka­cji tele­pa­tycz­nej. Jestem im bez­gra­nicz­nie wdzięcz­na za przy­jaźń, miłość, zaufa­nie i empa­tię. Były naj­lep­szy­mi przy­ja­ciół­mi. A znam takich przy­kła­dów wie­le. Dla­te­go poświę­ci­łam im książ­kę MOJE ZWIERZĘTA MOCY, któ­rą mam nadzie­ję nie­ba­wem wydać. W dru­giej czę­ści chcia­ła­bym opi­sać przy­jaź­nie Czy­tel­ni­ków Nie­zna­ne­go Świa­ta z czwo­ro­no­ga­mi. Dla czło­wie­ka jest zaszczy­tem, gdy przy­cho­dzi do nie­go wspa­nia­ły zwie­rzak. Kie­dy przej­dą za Tęczo­wy Most, nie­rzad­ko nas odwie­dza­ją i wspie­ra­ją. Bywa, że odcho­dzą­cy futrzak przy­pro­wa­dza swo­je­go następ­cę. Tak tra­fił do naszych przy­ja­ciół kot Mer­lin. To rów­nież świad­czy o wyso­kim roz­wo­ju ducho­wym naszych Bra­ci Mniejszych.