Kim są ultraziemianie?

Goście z tzw. astralu czy innych rzeczywistości, istoty duchowe, innowymiarowe, bezcielesne albo zmiennokształtne byty – relacje o nich wypełniają literaturę na temat spotkań z Nieznanym. A co jeżeli nie są to przybysze ze świata za zasłoną, a po prostu mieszkańcy Ziemi. Tylko trochę w innym znaczeniu…?

W NŚ 5/2024 poru­szy­łem temat kryp­to­zie­mian – przed­sta­wi­cie­li hipo­te­tycz­nej, zaawan­so­wa­nej cywi­li­za­cji, któ­ra mogła roz­wi­nąć się na Zie­mi milio­ny lat temu, i któ­rej relik­ty obser­wu­je­my w posta­ci obiek­tów UFO (UAP). Ale są też repre­zen­tan­ci innej hipo­te­tycz­nej gru­py – zamiesz­ku­ją­cy Błę­kit­ną Pla­ne­tę tak samo jak ludzie, tyle że egzy­stu­ją­cy w zupeł­nie nie­zna­nych, nie­do­stęp­nych nam jej rewi­rach. Cho­dzi o ultra­zie­mian, o któ­rych rów­nież przy­po­mnia­no sobie, ana­li­zu­jąc kwe­stię pocho­dze­nia nie­zi­den­ty­fi­ko­wa­nych obiek­tów i tzw. istot nie-ludz­kich. W 2023 r. powstał nawet arty­kuł dr. Tima Loma­sa z Harvard Uni­ver­si­ty mówią­cy o potrze­bie szer­sze­go spoj­rze­nia na pro­blem nie­zna­nych nam ziem­skich inte­li­gen­cji, o któ­rych przez deka­dy dywa­go­wa­no w lite­ra­tu­rze na temat zja­wisk z pogranicza.

Czym różni się kryptoziemianin od ultraziemianina?

To pod­sta­wo­we pyta­nie. W hipo­te­zie o kryp­to­zie­mia­nach mowa o Zie­mia­nach star­szych, bar­dziej zaawan­so­wa­nych i naj­pew­niej nie­przy­po­mi­na­ją­cych ludzi. To ukry­ci miesz­kań­cy pla­ne­ty, ale w cał­kiem cie­le­snej for­mie. Natu­ra ultra­zie­mian jest nie­co inna, bar­dziej para­nor­mal­na, czy wręcz parap­sy­chicz­na, i doty­ka­ją­ca tych sfer ist­nie­nia, któ­re okre­śla się umow­nie jako rze­czy­wi­stość nie­jaw­na. To wszyst­kie nie­zwy­kłe byty, widzial­ne bądź nie, któ­re daw­niej bra­no za duchy, anio­ły, czy nawet Kosmi­tów. Według Loma­sa, zamiesz­ku­ją one pla­ne­tę rów­no­le­gle z nami, tyle że w jej nie­wi­dzial­nym dla nas wymia­rze, oka­zjo­nal­nie odwie­dza­ją naszą rze­czy­wi­stość, bądź w nią wpa­da­ją. Swo­je wnio­ski wspo­mnia­ny badacz przed­sta­wił na łamach pisma The Jour­nals of Trans­per­so­nal Psy­cho­lo­gy, a tytuł jego arty­ku­łu w pol­skim tłu­ma­cze­niu brzmi: Hipo­te­za ultra­zie­mian: powód otwar­cia się nauki na mię­dzy­wy­mia­ro­we wyja­śnie­nie pocho­dze­nia nie­zi­den­ty­fi­ko­wa­nych obiek­tów lata­ją­cych. Nie są to jego jedy­ne publi­ka­cje w inte­re­su­ją­cym nas tema­cie. Lomas ma na kon­cie m.in. arty­kuł Od anio­łów do Obcych, w któ­rym ana­li­zu­je zmia­ny postrze­ga­nia przy­by­szów z nie­ba przez Homo sapiens.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Juliusz Verne i proto-UFO: zagadka statków w powietrzu

Coś do nas leci?!

Autor czer­pie inspi­ra­cje od kil­ku badaczy/myślicieli z róż­nych dzie­dzin, m.in. Johan­na Jako­ba von Uexkül­la (1864 – 1944) – nie­miec­kie­go bio­lo­ga, któ­ry wpro­wa­dził poję­cie umwel­tu – śro­do­wi­ska, czy­li obra­zu świa­ta, jaki sobie dany gatu­nek (w tym przy­pad­ku my) two­rzy. A co jeże­li – pyta Lomas – nauko­we myśle­nie o Wszech­świe­cie jest błęd­ne i mamy do czy­nie­nia z two­rem wyso­ce dziw­nym, wykra­cza­ją­cym dale­ko poza nasze poj­mo­wa­nie i rozu­mo­wa­nie? Dane na temat Kosmo­su, któ­re otrzy­mu­je­my, są szcząt­ko­we, nasz obraz nie­peł­ny, a moż­li­wo­ści eks­plo­ra­cji wia­do­mo jakie. Bada­nia nad UAP mogą nie tyl­ko oba­lić ist­nie­ją­ce para­dyg­ma­ty, ale też posze­rzyć świa­do­mość o naszym umwel­cie, w tym przy­pad­ku o Zie­mi, któ­rą może­my dzie­lić z inny­mi istotami.

PSI UFO

Lomas podej­mu­je rów­nież temat parap­sy­chicz­nej natu­ry zja­wi­ska UFO, co praw­da nie­no­wy i eks­po­no­wa­ny od daw­na, ale wyma­ga­ją­cy ponow­nej ewa­lu­acji. Choć ofi­cjal­ne bada­nia nad nie­zi­den­ty­fi­ko­wa­ny­mi obiek­ta­mi trak­tu­ją je jak obiek­ty mate­rial­ne – zaawan­so­wa­ne pojaz­dy lata­ją­ce dys­po­nu­ją­ce sys­te­ma­mi napę­do­wy­mi i wszyst­kim tym, co posia­da­ją nasze samo­lo­ty – w rze­czy­wi­sto­ści od same­go począt­ku badań nad UFO zwra­ca się uwa­gę na zja­wi­ska PSI, towa­rzy­szą­ce np. spo­tka­niom z ufo­nau­ta­mi. Zarów­no oni, jak i dziw­ne obiek­ty, poja­wia­ją się zni­kąd, jak­by doko­ny­wa­ły wyło­mów w cza­so­prze­strze­ni, potra­fią dosłow­nie wyciąć świad­ka z ota­cza­ją­cej rze­czy­wi­sto­ści albo znik­nąć na żąda­nie. Dodat­ko­wo isto­ty z UFO naj­czę­ściej są huma­no­ida­mi (jak ludzie) i poru­sza­ją się po naszej pla­ne­cie swo­bod­nie, czę­sto (choć nie zawsze) bez ska­fan­drów ochron­nych. Czy to suge­ru­je, że są po pro­stu Zie­mia­na­mi, tyle że z inne­go wymia­ru bądź linii cza­so­wej? Jed­no­znacz­nej odpo­wie­dzi nie spo­sób oczy­wi­ście udzie­lić. Kon­cep­cje znaj­du­ją­ce się na dru­gim bie­gu­nie (m.in. teo­rie dys­tor­sji, mimi­kry, czy super­spek­trum) pod­kre­śla­ją fakt, iż to, że widzi­my UFO jako lata­ją­ce tale­rze, a ich pasa­że­rów jako huma­no­idów, wca­le nie ozna­cza, że oni wyglą­da­ją tak napraw­dę. Mogą bowiem mani­pu­lo­wać naszym postrze­ga­niem, zmie­niać for­my albo zwy­czaj­nie – nasz mózg, któ­ry nie będąc w sta­nie ogar­nąć praw­dzi­wej natu­ry tych istot, tka sobie ich zewnętrz­ny wize­ru­nek z tego, co zna: z wize­run­ków iko­no­gra­fii, fil­mów, ksią­żek, wyobra­żeń itp.