Jak przyszłość naszej planety postrzegają naukowcy?

Ana­li­zy wska­zu­ją, że każ­de­go dnia reje­stro­wa­nych jest ok. 2600 trzę­sień zie­mi, każ­de­go roku docho­dzi do erup­cji przy­naj­mniej 52 wulkanów.

Trud­no osza­co­wać, ile kosmicz­ne­go gru­zu ude­rza w ziem­ską atmos­fe­rę, ale to pora­ża­ją­ca ilość. Jeśli do tego doda­my śmier­tel­ne oddzia­ły­wa­nie wiru­sów i bak­te­rii (w cza­sach pan­de­mii koro­na­wi­ru­sa rzecz oczy­wi­stą) – łatwo uznać, że nazy­wa­nie Zie­mi bez­piecz­nym zakąt­kiem, to naiw­ność woła­ją­ca o pomstę do nie­ba. Trze­ba też wziąć pod uwa­gę, że gdzieś w Kosmo­sie już doszło do wybu­chu jakiejś super­no­wej, a wyemi­to­wa­ne przez nią pro­mie­nio­wa­nie gam­ma za pewien czas wyste­ry­li­zu­je Zie­mię na całe tysiąclecia…

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda

Czy zatem fakt, że żyjemy, nie stanowi większego cudu, niż te opisane w Biblii?

Nie­ste­ty nikt nie umie odpo­wie­dzieć na pyta­nie, jak dłu­go potrwa ta sie­lan­ka, i czy może­my spać spokojnie?
Wspo­mniaw­szy o wszyst­kim, co powy­żej, oddaj­my teraz głos naukow­com, któ­rzy, jako spe­cja­li­ści w swo­ich dzie­dzi­nach, pro­gno­zu­ją, co cze­ka nas w nad­cho­dzą­cych deka­dach. Takie futu­ro­lo­gicz­ne wglą­dy mają swą histo­rię i tra­dy­cję, a tak­że dłu­gą listę prze­strze­leń. Jak napi­sał Sta­ni­sław Lem w arty­ku­le Son­da w nie­bo i pie­kło: Gdy zwa­żyć, jaki tłum pro­gnoz i sce­na­riu­szy wypro­du­ko­wa­li futu­ro­lo­go­wie, brak choć­by jed­ne­go cel­ne­go tra­fie­nia zdu­mie­wa. Jeśli nie rozu­mem, to cho­ciaż mecha­nicz­nym taso­wa­niem warian­tów ktoś powi­nien był natknąć się na kształt prze­mian. Wyglą­da na to, że prze­pa­try­wa­czom przy­szło­ści mąci rachu­by jakiś bies, ośle­pia­jąc ich na to, co pod nosem.

Nie bacząc na te uty­ski­wa­nia Mistrza, posłu­chaj­my gło­su scjen­ty­stów, któ­rzy wspo­mi­na­ją m.in. o eks­plo­ra­cji Kosmo­su, sztucz­nej inte­li­gen­cji, zagro­że­niach eko­lo­gicz­nych, a tak­że cze­ka­ją­cej nas rewo­lu­cji w medy­cy­nie. Nawet, gdy­by oka­za­ło się, że to tyl­ko czcze zga­dy­wan­ki, war­to zapo­znać się z hipo­te­tycz­ny­mi kie­run­ka­mi roz­wo­ju naszej cywilizacji.