Horoskop Antychrysta

Zgodnie z astrologicznymi przewidywaniami Antychryst urodził się 62 lata temu, ma się całkiem dobrze, a swą działalnością wywiera na świecie olbrzymi wpływ. Jest potężny, ekstremalny, niezwykły, przyciąga masy i w ogóle wyróżnia go wiele atrakcyjnych atrybutów, to potwierdza jego unikatowy horoskop

Postać Anty­chry­sta jest obec­na na grun­cie escha­to­lo­gii chrze­ści­jań­skiej i mówi o opo­nen­cie Jezu­sa Chry­stu­sa, któ­ry przed Powtór­nym Przyj­ściem będzie się pod nie­go pod­szy­wał Poja­wia się w wie­lu kon­tek­stach i ma róż­ne zna­cze­nia. W Listach św. Jana, Anty­chryst wymie­nia­ny jest czte­ry razy. Przede wszyst­kim jako fał­szy­wy nauczy­ciel, któ­ry poja­wia się w cza­sach ostat­nich, zaprze­cza­jąc Jezu­so­wi jako Mesja­szo­wi. Świę­ty Jan stwier­dza, że on już teraz prze­by­wa na świe­cie, a wła­ści­wie oni – wie­lu anty­chry­stów – któ­rzy są ze świa­ta (a nie z Boga): dla­te­go mówią, jak ludzie tego świa­ta – i świat ich słu­cha. (1J 4,5). Moż­na uznać, że nie­za­leż­nie od dzie­jów Anty­chryst jest sta­le obec­ny, ponie­waż jakieś siły zawsze będą dążyć do tego, by zająć miej­sce Chrystusa. 

Pseudo-Jezus

Z tego powo­du za Anty­chry­sta moż­na uznać nie tyl­ko wro­ga Chry­stu­sa, lecz tak­że pseu­do-mesja­sza, wsze­la­kiej maści fał­szy­wych pro­ro­ków, uda­wa­nych nauczy­cie­li, wszyst­kich, któ­rzy usi­łu­ją sta­wiać się na Jego miej­scu, albo zamiast Nie­go, bo to wła­śnie ozna­cza grec­ki ter­min anti. Z Anty­chry­stem utoż­sa­mia się tak­że tzw. czło­wie­ka grze­chu, któ­ry zosta­nie obja­wio­ny na koń­cu świa­ta. Zwa­ny jest on tak­że czło­wie­kiem bez­pra­wia, bun­tu albo apo­sta­zji. W Liście do Tesa­lo­ni­czan (2 Tes 2,1−10) opi­sa­ny został on w spo­sób nastę­pu­ją­cy: W spra­wie przyj­ścia Pana nasze­go Jezu­sa Chry­stu­sa i nasze­go zgro­ma­dze­nia się wokół Nie­go, pro­si­my was, bra­cia, aby­ście się nie dali zbyt łatwo zachwiać w waszym rozu­mie­niu ani zastra­szyć bądź przez ducha, bądź przez mowę, bądź przez list, rze­ko­mo od nas pocho­dzą­cy, jako­by już nasta­wał dzień Pań­ski. Niech was w żaden spo­sób nikt nie zwo­dzi, bo [dzień ten nie nadej­dzie], dopó­ki nie przyj­dzie naj­pierw odstęp­stwo i nie obja­wi się czło­wiek grze­chu, syn zatra­ce­nia, któ­ry się sprze­ci­wia i wyno­si ponad wszyst­ko, co nazy­wa się Bogiem lub tym, co odbie­ra cześć, tak że zasią­dzie w świą­ty­ni Boga, dowo­dząc, że sam jest Bogiem. Czy nie pamię­ta­cie, jak mówi­łem wam o tym, gdy wśród was prze­by­wa­łem? Wie­cie, co go teraz powstrzy­mu­je, aby obja­wił się w swo­im cza­sie. Albo­wiem już dzia­ła tajem­ni­ca bez­boż­no­ści. Niech tyl­ko ten, co teraz powstrzy­mu­je, ustą­pi miej­sca, wów­czas uka­że się Nie­go­dzi­wiec, któ­re­go Pan Jezus zgła­dzi tchnie­niem swo­ich ust i wni­wecz obró­ci [samym] obja­wie­niem swe­go przyj­ścia. Poja­wie­niu się jego towa­rzy­szyć będzie dzia­ła­nie sza­ta­na, z całą mocą, wśród zna­ków i fał­szy­wych cudów, [dzia­ła­nie] z wszel­kim zwo­dze­niem ku nie­pra­wo­ści tych, któ­rzy giną, ponie­waż nie przy­ję­li miło­ści praw­dy, aby dostą­pić zba­wie­nia. W podob­nym duchu wypo­wia­da się Ewan­ge­lia wg św. Mate­usza, kie­dy mowa jest o ponow­nym przyj­ściu Chry­stu­sa: Powsta­ną bowiem fał­szy­wi mesja­sze i fał­szy­wi pro­ro­cy i dzia­łać będą wiel­kie zna­ki i cuda, by w błąd wpro­wa­dzić, jeśli to moż­li­we, tak­że wybra­nych.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Umysł na wolności. Spotkanie z Krzysztofem Jackowskim

O książce, ludziach (dobrych i złych), a przede wszystkim o systemie… Prawdziwy dr Anthony Fauci

Sieć urokliwej manipulacji

Wcze­sny Kościół uzna­wał za anty­chry­sta nie poje­dyn­czą oso­bę, ale gru­pę ludzi, któ­rzy gło­szą fał­szy­wą dok­try­nę. Po Sobo­rze Nicej­skim (325 r.) utrwa­li­ły się prze­ko­na­nia, że Anty­chryst tuż przed Powtór­nym Przyj­ściem Jezu­sa, przez trzy i pół roku będzie pano­wał jako wład­ca świa­ta. Ale też nie była obca wia­ra w to, że chrze­ści­ja­nie poucze­ni przez św. Paw­ła w Liście do Tesa­lo­ni­czan nie ule­gną uro­ko­wi fał­szy­we­go nauczy­cie­la. W kolej­nych wie­kach postać ta była na tyle fascy­nu­ją­ca, że w śre­dnio­wie­czu, a nawet jesz­cze w rene­san­sie two­rzo­no bio­gra­fie Anty­chry­sta, skru­pu­lat­nie doku­men­tu­ją­ce jego poczynania. 

W cza­sach Refor­ma­cji z anty­chry­stem zosta­ło utoż­sa­mio­ne papie­stwo oraz sam Kościół kato­lic­ki z uwa­gi na to, że sta­wiał się na miej­scu Chry­stu­sa. Pro­te­stan­ci utrzy­my­wa­li, że moc owe­go zaprzań­ca zosta­nie obja­wio­na po to, by wszy­scy zro­zu­mie­li, że papież jest praw­dzi­wym Anty­chry­stem, a nie namiest­ni­kiem Chry­stu­sa. Osta­tecz­nie lute­ra­nie wyco­fa­li się z tego poglą­du dopie­ro w dru­giej poło­wie XX w., uzna­jąc, że ich kry­ty­ka papie­stwa odno­si­ła się do bez­względ­nych nad­użyć wła­dzy czy­nio­nych przez dostoj­ni­ków kościel­nych minio­nych epok.