Fizyka kształtu i moc Wielkiej Piramidy

To dziedzina nauki zajmująca się kształtami obiektów oraz ich właściwościami fizycznymi. Bada na przykład deformacje materiałów w reakcjach chemicznych czy dynamikę cieczy w mikroskopijnych kanałach. Zupełnie nieoczekiwane rezultaty dały jednak pomiary modelu Wielkiej Piramidy z Gizy. Szczególnie zaskakujące właściwości ujawniają się na jednej trzeciej wysokości budowli…

Część Czy­tel­ni­ków spo­tka­ła się zapew­ne z opi­sem tajem­ni­cze­go oddzia­ły­wa­nia, któ­re doty­czy… żyle­tek. Umiesz­czo­ne wewnątrz pira­mi­dy mają, w nie­wy­tłu­ma­czal­ny spo­sób, ostrzyć się samo­ist­nie. Oka­zu­je się, wbrew powszech­ne­mu mnie­ma­niu, że nie są to mity i buj­dy. Mało tego, podob­nych efek­tów jest wię­cej. Zbu­do­waw­szy odpo­wied­nio odwzo­ro­wa­ne mode­le, naukow­cy zba­da­li wpływ kształ­tu Pira­mi­dy Che­op­sa (lub Wiel­kiej Pira­mi­dy z Gizy – jak nie­któ­rzy wolą ją nazy­wać) na pro­ce­sy zacho­dzą­ce zarów­no w mate­rii orga­nicz­nej, jak i nie­oży­wio­nej. Punk­tem wyj­ścia była chęć pozna­nia jej domnie­ma­nych funk­cji mumi­fi­ku­ją­cych. Domnie­ma­nych, ponie­waż dotąd nie zna­le­zio­no jed­no­znacz­nych dowo­dów potwier­dza­ją­cych fune­ral­ne prze­zna­cze­nie budowli.

Elektromagnetyczna energia Piramidy Cheopsa

Tępie­nie żyle­tek spro­wa­dza się do powierzch­nio­we­go uszko­dze­nia struk­tu­ry kry­sta­licz­nej meta­lu. Nato­miast, co stwier­dzo­no w bada­niach mikro­sko­po­wych, zosta­je ona odbu­do­wa­na po okre­ślo­nym cza­sie spę­dzo­nym w pira­mi­dzie. Prze­pro­wa­dzo­no wie­le testów na mikro­or­ga­ni­zmach i rośli­nach, ale tak­że na meta­lach i wodzie. Wyka­za­no, że oddzia­ły­wa­nie na kon­kret­ną prób­kę jest uza­leż­nio­ne od jej umiej­sco­wie­nia wewnątrz monu­men­tu – i może to być zarów­no wpływ nega­tyw­ny, jak i pozy­tyw­ny, przy czym ten dru­gi obser­wo­wa­no w jed­nej trze­ciej wyso­ko­ści budowli.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda