Elektryczny Wszechświat i ślady Armagedonu

Choć to dość leciwa teoria, większość astronomów nie jest w stanie zaakceptować poszlak wskazujących na elektryczną naturę naszego Uniwersum. Tymczasem wiele sugeruje, że potężne wyładowania, których świadkami byli nasi praprzodkowie wpłynęły na rozwój pisma i religii. Czy słynne wojny bogów były w rzeczywistości potężnymi zjawiskami elektrycznymi i plazmowymi o źródłach tkwiących w głębinach Kosmosu?

Szwedz­ki fizyk, nobli­sta Han­nes Alfvén (1908−1995) był twór­cą kosmo­lo­gii pla­zmy. Choć mie­ści się ona w głów­nym nur­cie fizy­ki, odbie­ga jed­nak, i to w znacz­nym stop­niu, od teo­rii Wiel­kie­go Wybu­chu, któ­rą popie­ra więk­szość kosmo­lo­gów. W duchu kon­cep­cji Alfvéna nie geo­me­tria gra­wi­ta­cji, lecz elek­tro­ma­gne­tyzm oraz skom­pli­ko­wa­na geo­me­tria wirów pla­zmo­wych są naj­waż­niej­szy­mi siła­mi we Wszechświecie.

Elek­tro­ma­gne­tyzm ma wystę­po­wać w każ­dej dosłow­nie ska­li. Tym samym zarów­no Układ Sło­necz­ny, jak i cała Dro­ga Mlecz­na są dyna­micz­ny­mi obwo­da­mi elek­trycz­ny­mi.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda

W jaki sposób Alfvén doszedł do takich konkluzji?

Fizyk pla­zmy oraz pisarz Eric J. Ler­ner uwa­ża, że przy­czy­ną były czę­sto obser­wo­wa­ne w jego rodzi­mej Szwe­cji zorze polar­ne. Sam Alfvén żar­to­wał, że w jego ojczyź­nie ów spek­takl na nie­bie nazy­wa­no włócz­nia­mi Ody­na, czy – jak pisał w swej książ­ce Ler­ner – rucho­my­mi kur­ty­na­mi ze smu­ga­mi i szpi­ca­mi. Co bar­dziej inte­re­su­ją­ce, szwedz­ki fizyk zaob­ser­wo­wał nie­mal­że takie same włók­ni­ste smu­gi w laboratorium.

– Poja­wia­ły się wte­dy, gdy wadli­wie dzia­ła­ło wypo­sa­że­nie do utrzy­my­wa­nia próż­ni. Uka­zy­wa­ły się tak­że na foto­gra­fiach pro­tu­be­ran­cji sło­necz­nych i w odle­głych mgła­wi­cach Welon i Orion.