Dwa proroctwa, które nadal się realizują (cz.I)

Wśród przepowiedni, jakie krzepiły serca Polaków w okresach zaborów i wojen światowych, szczególne miejsce zajmuje ta z Tęgoborzy oraz wcześniejsza, przypisywana abp. Cieplakowi. Czy ta ostatnia mogła być inspiracją dla pierwszej? I czy rzeczywiście jej autorem jest właśnie ten duchowny?

Obie wspo­mnia­ne wizje wzbu­dza­ły emo­cje już u naszych dzia­dów. Sama mam w domu Prze­po­wied­nię z Tęgo­bo­rzy wła­sno­ręcz­nie prze­pi­sa­ną przez moją pra­bab­cię Julię w 1940 r., prze­sła­ną jej cór­ce, a mojej bab­ci Zofii, z Mazow­sza w Świę­to­krzy­skie. Mia­ła ona obie kobie­ty, roz­dzie­lo­ne woj­ną, pod­trzy­my­wać na duchu.

Na temat tego pro­roc­twa wie­le już napi­sa­no (patrz: NŚ 5/2018). Tu więc tyl­ko przy­po­mnę, że choć jest okre­śla­na jako ano­ni­mo­wa, jej autor­stwo przy­pi­su­je się Agniesz­ce Pil­cho­wej (1888−1944), zwa­nej Jasno­wi­dzą­cą z Wisły. Cenił ją Józef Pił­sud­ski: przed swą śmier­cią zapro­sił wieszcz­kę do Bel­we­de­ru, by mu odsło­ni­ła przy­szłość Pol­ski. Jej autor­stwo potwier­dził rów­nież Sta­ni­sław Hady­na w swej książ­ce Przez okna cza­su((S. Hady­na, Przez okna cza­su, Kra­ków 1993, s. 66–71)), a w jego perio­dy­kach (m.in. Loto­sie) kobie­ta dru­ko­wa­ła swe wizje.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Szpital martwych dusz

Nawiedzone szpitale na świecie

Pierw­sze zna­ne publi­ka­cje prze­po­wied­ni pocho­dzą z mar­ca 1939 r.: naj­pierw zamie­ścił ją gdyń­ski Kurier Bał­tyc­ki, a kil­ka dni póź­niej kra­kow­ski Ilu­stro­wa­ny Kury­er Codzienny((Gdy czar­ny orzeł znak Krzy­ża splu­ga­wi, „Ilu­stro­wa­ny Kury­er Codzien­ny” nr 86 z 27 mar­ca 1939 r., s. 6.)).