Czy nasze narodziny to początek snu?

– Wierzę, że aby doszło do prawdziwego duchowego odrodzenia gatunku Homo sapiens, najpierw musi nastąpić śmierć „ego gatunkowego”, czyli całkowity upadek naszego zwyczajowego sposobu doświadczania siebie w świecie… – mówi filozof dr Christopher M. Bache. I nie jest w tym poglądzie odosobniony Teorię, iż świadomość ogranicza się do ośrodkowego układu nerwowego, podważają m.in. wizualne wspomnienia z okresu narodzin. Część badaczy sądzi, że uzyskanie tak szczegółowych obrazów związanych z tym wydarzeniem, byłoby możliwe tylko, gdyby miało miejsce postrzeganie pozazmysłowe . Jeśli bowiem nawet w jakiś sposób uczestniczą w tym oczy płodu, nie potrafią one jeszcze przetwarzać obrazu – funkcja optyczna jest bardzo słabo rozwinięta. Dotyczy to także noworodków, którym – jak pokazują badania – trudno skupić wzrok zarówno na obiektach nieruchomych, jak i poruszających się. W chwili porodu dziecko ma też przymknięte powieki, a jego twarz zostaje przyciśnięta do ścianki kanału rodnego. Z kolei po wychynięciu na świat noworodek wykazuje mocno osłabioną ostrość widzenia. Z tych właśnie powodów, nawiązujące do narodzin wspomnienia stanowią kardynalny argument na rzecz istnienia transcendentnego źródła świadomości. Przy czym reminiscencje wizualne, o jakich mowa, są na ogół związane z silnymi doznaniami: współczuciem dla matki, ciekawością wobec ojca, niezwykle dojrzałymi sądami i konstatacjami na temat bieżących wydarzeń. [caption id="attachment_12614" align="alignright" width="161"] Fot. materiały prasowe[/caption] – I nie chodzi tu o dojrzałość osób dorosłych, posługujących się bogatym zasobem słów – wyjaśnia dr David Chamberlain , autor książki Babies Remember Birth ( Dzieci pamiętają swoje narodziny ). – Mówię raczej o powadze spostrzeżeń i myśli, które w tym czasie przepływają przez umysł niemowlęcia. W czym to się przejawia? Na przykład w wyrażaniu współczucia i miłości, w moralnej udręce, jasnych spostrzeżeniach na temat ludzi i występujących między nimi relacji… W krytycznych komentarzach odnoszących się do działań personelu medycznego… W jednym z przykładów opisanych przez lekarza, regresji hipnotycznej została poddana kobieta o imieniu Deborah. Z przebiegu sesji jasno wynikało, że pacjentka wie, iż o wiele wnikliwiej niż pracownicy szpitala ocenia to, co dzieje się na porodówce. Mało tego, samą siebie odbiera w tej sytuacji jako umysł funkcjonujący poza jej ciałem. Wszystko bowiem, co dostrzega, obserwuje z odmiennej perspektywy, niż mógłby to czynić wydany przed chwilą na świat noworodek. – Znajdował się tam żółty pokój i przebywali w nim ludzie. To wtedy zaczęłam rozumieć, co się dzieje. Nie byłam szczęśliwa z tego powodu (...) Nie zdawałam sobie sprawy, że mogę tak hałasować [płacz] – to się po prostu działo (...) Początek oddychania też okazał się dość dziwny. Nigdy przedtem czegoś takiego nie robiłam. (…) Czułam, że wiele wiem – naprawdę. (…) Nie byłam osobą , funkcjonowałam jako umysł . Uważałam, że jestem umysłem o dużej inteligencji. Tak więc, gdy zostałam zmuszona do całej tej „sytuacji narodzin”, za bardzo mi się to nie podobało… [caption id="attachment_12615" align="alignleft" width="220"] Helen Wambach (fot. materiały prasowe)[/caption] Wspominane w wielu relacjach identyfikowanie się z bezcielesnym umysłem oraz refleksja o świadomości występującej w dwóch oddzielnych źródłach (w samym noworodku, a także gdzieś poza jego ciałem) znalazło nieoczekiwanie potwierdzenie w badaniach przeprowadzonych na początku lat 80. ub. w. przez Helen Wambach . Dr Wambach była psychologiem z San Francisco; idea reinkarnacji zaintrygowała ją już w latach 60. Eksperymenty rozpoczynała jako sceptyk, nie wierząc w wędrówkę dusz , a jej celem było wypunktowanie wad tej teorii. Pod koniec swoich, trwających dekadę, badań stwierdziła: – Nie wierzę w reinkarnację – ja po prostu wiem, że ona istnieje! Wambach zahipnotyzowała ogółem 1088 osób, cofając je do różnych etapów ich egzystencji, także do okresu okołoporodowego. W 1984 r. opublikowała dwie książki podsumowujące jej eksperymenty: Reliving Past Lives: The Evidence Under Hypnosis ( Ponowne przeżywanie przeszłych wcieleń: dowody uzyskane pod wpływem hipnozy ) oraz Life Before Life ( Życie przed życiem ). Spośród 750 osób, które zapytała o doznania z życia płodowego, aż 89% opowiedziało o posiadaniu dwóch oddzielnych i istniejących jednocześnie źródeł świadomości . Ludzie ci nie identyfikowali się z rosnącym płodem czy jego strumieniem świadomości , chociaż akceptowali fakt, że to ich embrion. Natomiast w sposób naturalny utożsamiali się z niematerialnym źródłem świadomości, zaczynając interesować się rozwojem swojego płodu dopiero po upływie sześciu miesięcy od poczęcia. Wielu z nich odczuwało przy tym niechęć do łączenia swojej świadomości z zarodkiem. Osoby badane przez Wambach opisywały siebie jako niematerialne umysły unoszące się w pobliżu płodu oraz matki, istniejące jednocześnie wewnątrz zarodka , i posiadające wiedzę na temat emocji rodzicielki w czasie ciąży i podczas trwania narodzin. Jedna trzecia badanych utrzymywała, że nie wnikała w ciało płodu, ani też nie łączyła swojej świadomości z jego świadomością, aż do okresu tuż przed lub w czasie porodu. 12% stwierdziło, że związało się z zarodkiem na początku trzeciego trymestru (co ciekawe, wówczas, kiedy to po raz pierwszy obserwuje się mierzalną aktywność mózgu), a tylko 11% zgłaszało wcześniejsze scalenie się z przychodzącym na świat dzieckiem. Niechęć do łączenia się z zarodkiem badani przypisywali negatywnym doznaniom, jakie wiązały się z narodzinami. Około 68% wyraziło lęk przed wcieleniem się. Postawa ta wynikała z uznawania życia w ciele za nieprzyjemny obowiązek , jaki musiał być jednak spełniony w odpowiedzi na bliżej nieokreślony nakaz. Istotne są również fakty związane z rozwojem słuchu. Okazuje się bowiem, że jego stymulowanie nie jest możliwe aż do połowy ciąży, kiedy to ucho płodu, nerw ślimakowy i odpowiednie sieci neuronowe uaktywniają tę zdolność. Mielinizacja nerwu ślimakowego kończy się po 22 tygodniach od chwili poczęcia i postępuje dalej w mózgu, aby neurony płata skroniowego uzyskały pełną ochronę i mogły funkcjonować. Badacze twierdzą, że płód rozumie wypowiadane w jego otoczeniu słowa, ale że rozpoznawane są tu raczej wzorce intonacji, rytmu i wysokość dźwięku. A jednak, jak ukazują to konkretne przykłady, osoby poddawane regresji hipnotycznej mogą powtarzać zasłyszane w okresie prenatalnym rozmowy, których były świadkami pozostając w łonie matki. Czy zatem dźwięki, które słyszy płód (ale ich nie rozumie) są zachowywane, a następnie przekształcane w niosące treść słowa przez osobę poddaną hipnozie? Taka teoria wydaje się wątpliwa, jeśli weźmie się pod uwagę czas, z którego pochodzą niektóre z tych relacji, chyba że wspomnienia słuchowe zostały utrwalone w niezróżnicowanej jeszcze tkance, w RNA lub przekaźnikach biochemicznych. Generalnie coraz więcej obserwacji zdaje się potwierdzać tezę, iż płód przed narodzinami trenuje zachowania, które okażą się niezbędne po przyjściu na świat. Według jednego z raportów niemowlęta w łonie matki ćwiczą marszczenie brwi, aby móc komunikować po urodzeniu pojawiające się w ich życiu problemy. Badaniu, wykonanemu z pomocą USG, poddano 15 dzieci w drugiej połowie przebiegu ciąży. Okazało się, że wraz z dojrzewaniem prezentowały one coraz bardziej złożone wyrazy twarzy, które mogły wskazywać na ból lub dyskomfort. Należały do nich: obniżenie brwi, zmarszczony nos albo rozchylone usta. Skanowanie odbywało się, gdy matki były zrelaksowane, a ciąża przebiegała bez jakichkolwiek zakłóceń, dlatego uznano, że dzieci niejako symulują zestaw niezbędnych środków wyrazu, mających w przyszłości obrazować przeżywane kłopoty. Jak stwierdziła autorka tego badania, dr Nadja Reissland, która zajmuje się analizą interakcji między matką a dzieckiem w okresie prenatalnym oraz wpływu matczynego stresu na rozwój poznawczy i emocjonalny niemowlęcia, ruchy mięśni twarzy dziecka należy powiązać z dojrzałością jego mózgu, nie zaś z tym, jak faktycznie czuje się w momencie przeprowadzanego badania USG. [caption id="attachment_12616" align="alignright" width="280"] Dr Jenny Wade (fot. core.live)[/caption] Dr Jenny Wade , autorka przełomowej książki Changes of Mind: A Holonomic Theory of the Evolution of Consciousness ( Zmiany umysłu: holonomiczna teoria ewolucji świadomości ) łączy w swojej pracy zagadnienia nowej fizyki, badań nad mózgiem, psychologii rozwojowej oraz mistycyzmu. Większość cytowanych w tym cyklu wypowiedzi pochodzi właśnie ze wspomnianej publikacji tej autorki. Jak pisze brytyjski terapeuta, współpracownik Kena Wilbera , John Rowan : W przeciwieństwie do większości teorii rozwojowych, które zaczynają się od momentu narodzin lub nawet jakiś czas później, Jenny Wade wychodzi od doświadczeń przed- i okołoporodowych. Przy czym 36-stronicowy rozdział na ten temat, pomieszczony w jej pracy, jest najlepszym sprawozdaniem z tego ważnego okresu naszego życia, z jakim się zetknąłem. Zamiast przyjąć za pewnik, jak czyni to zwykle psychologia, że świadomość wykazuje całkowitą zależność od mózgu – a zatem płód nie może mieć innej świadomości niż coś, co jest bardzo ograniczone i prymitywne – autorka wychodzi z założenia, że de facto istnieją dwa źródła świadomości: mózg i centralny układ nerwowy z jednej strony, oraz transcendentne jej źródło z drugiej . Każdy rozdział tej historii rozwojowej przedstawia progres obu wspomnianych źródeł: jednego newtonowskiego, jako podstawy, a drugiego o charakterze nielokalnym. I w innym miejscu: Kłopot z książkami takimi jak ta polega na tym, że wywołują one niezadowolenie u większości redaktorów pism z dziedziny psychologii, psychoterapii, czy świadomości. Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ zdecydowana większość tych periodyków po prostu zakłada, że mamy do czynienia tylko z jednym poziomem rozwoju. Z drugiej strony wszyscy znamy idee głoszone przez Piageta , Eriksona , Maslowa , Aurobindo , Kohlberga , Loevinger , Belenky i jej współpracowników, itp., które przekonują, że istnieją różne poziomy rozwoju, na których ludzie często się zatrzymują. Wade łączy to wszystko w całość i jest w tym tak przekonująca, że trudno znaleźć argumenty, by dłużej temu przeczyć. Model świadomości zaprezentowany przez dr Wade zakłada, że w chwili poczęcia dusza jest niezależna od ciała, a dziecko ma dostęp do jej przestrzeni informacyjnej do około czwartego roku życia . Potem, rozwijające się ciało fizyczne staje się barierą, która tę łączność tłumi. Takie przedstawienie tych zagadnień w zaskakujący sposób przywodzi na myśl wersety ody Przeczucia pamiętane z wczesnych lat dzieciństwa Williama Wordswortha (1770-1850), jednego z prekursorów angielskiego romantyzmu. Poniżej zacytujemy fragment tego wiersza w przekładzie Stanisława Barańczaka : Narodziny wtrącają nas w sen, w zapomnienie: Dusza - Gwiazda, przez życie wiodąca człowieka - Gdzie indziej stroi się w promienie I przybywa z daleka: Nie nadzy więc, nie z całkowicie Pustą pamięcią w nasze życie Wkraczamy; towarzyszy nam chmurą i gromem Wspaniałość Boga, Który jest nam domem… Przybywamy na ten świat z innego miejsca , nasza świadomość ma transcendentne źródło i tylko na chwilę wciela się w fizyczne ciało. Z upływem lat zapominamy jednak o naszym pochodzeniu, tracimy pamięć swej prawdziwej tożsamości. To, co dziecko widzi jeszcze jasno, człowiek dorosły dostrzega już tylko jako blady odblask – echo prawdy. Dlatego odzyskanie perspektywy dzieciństwa w wieku dojrzałym cechuje ludzi naznaczonych geniuszem. Charles Baudelaire ujmuje tę prawdę tak: Geniusz to dzieciństwo odnalezione świadomie (…) [pozwalające]uporządkować sumę materiałów zgromadzonych bezwiednie. Ta właśnie ciekawość, głęboka i radosna, tłumaczy znieruchomiałe i zwierzęco ekstatyczne spojrzenie dzieci w obliczu nowego… W istocie chodzi tu o opór wobec redukcji złożoności świata do tego, co o tym świecie mówią nam zmysły, zawężając odbiór Całości do percepcji przefiltrowanej przez mózg. Jako wędrowcy, pielgrzymi, powinniśmy pamiętać, że nasz dom znajduje się gdzie indziej , a w życiu dorosłym doświadczamy jedynie przeczucia pełniejszej egzystencji. Także inni badacze zgadzają się z konstatacją, że świadomość poprzedza poczęcie. Michael Gabriel i Marie Gabriel , autorzy książki Remembering Your Life Before Birth: How Your Womb Memories Have Shaped Your Life - And How to Heal Them ( Pamięć o życiu przed urodzeniem: jak wspomnienia z macicy ukształtowały twoje życie – i jak należy je leczyć ), prezentują uzyskane pod hipnozą relacje potwierdzające to, jak świadomy jest płód rozwijający się w łonie matki. Posłuchajmy co na ten temat ma do powiedzenia Stephen : – Jestem ściągany na ziemię przez miękką i delikatną grawitację. Trudno powiedzieć, czy chcę w tym uczestniczyć. Nie wiem, dokąd mnie to zaprowadzi, nie domyślam się, czego się spodziewać... O przebiegu pierwszych miesięcy ciąży mężczyzna mówi: – Wchodzę i wychodzę kilka razy , mając na myśli to, że zamieszkuje ciało fizyczne płodu, a potem wraca do transcendentnego źródła. Na temat swej relacji z matką zaś stwierdza: – Ona jest szczęśliwa, że tu jestem. Czuję z nią więź. (…) Widzę jasne światło w jej brzuchu: to związany z ciążą przepływ energii. Z relacji tych jasno wynika, że fenomenologia transcendentnego źródła świadomości różni się od fenomenologii zwykłej świadomości. Ta pierwsza nie ma ciała, jest jednak przestrzennie zlokalizowana i ograniczona do obszaru rozciągającego się wokół matki; obejmuje ciało płodu, mózg i wyłaniającą się świadomość. Przed- i okołoporodowa jaźń rejestruje i przetwarza informacje . Rzeczywistość, w której funkcjonuje, wydaje się mieć charakter newtonowski, z zachowaniem przestrzennych i czasowych ograniczeń, lecz jej źródło ewidentnie wykracza poza niektóre z tych granic. W pewnym momencie trwania ciąży lub w okresie okołoporodowym transcendentne źródło świadomości przykleja się do ciała dziecka i od tej chwili jego możliwości odłączania się od osobowości płodu są o wiele mniejsze . Dla większości z nas to połączenie zbiega się z czasem, kiedy zaczyna się mierzalna aktywność fal mózgowych. Filozof umysłu i doktor inżynierii komputerowej Bernardo Kastrup jest autorem m.in. książki Why Materialism Is Baloney? ( Dlaczego materializm to zguba? ), o której Richard A. Stuart , autor posłowia do niej, napisał: Wierzę, że William James , Aldous Huxley , Alan Watts , Carl Jung i wielki dwudziestowieczny filozof ludzkiej świadomej transmutacji Jean Gebse r, mogliby gorąco poprzeć zaprezentowaną kosmogonię i hermetyczny urok przyświecającej jej zasady: „jak na górze, tak na dole”. W swojej pracy Kastrup stwierdza, iż najważniejszy problem, jaki mamy ze świadomością, sprowadza się do tego, że mylnie pojmujemy naturę rzeczywistości. Jeśli bowiem stanowi ona fundament wszystkiego, a każdy z nas jest mikroskopijną cząstką tego Nad-umysłu, nasze myślenie o życiu jest błędne i musi ulec zmianie. Niewykluczone, że jesteśmy odszczepionymi alter-świadomościami, a to, co nazywamy życiem, stanowi po prostu obraz tej dysocjacji… – pisze autor. – Obecnie ideę tę uważa się za sprzeczną z intuicją, ale był czas – tysiące lat temu – gdy uznawano ją za wiodącą. Zakładano wtedy, że fundamentem wszystkiego jest właśnie świadomość . Mam nadzieję, że w przyszłości, może nie tak odległej, ponownie stanie się to oczywiste. A ludzie spojrzą wstecz na wiek XIX, XX, początek XXI – i powiedzą: „Oni musieli być szaleni! Uważali, że rzecz, zwana materią, całkowicie niezależna od świadomości, zorganizowała się w pewne struktury i w sposób magiczny dała tej świadomości początek… Czyż da się wymyślić większy absurd? No, po prostu świrusy! Za miesiąc: Wbrew fizyce i anatomii ludzkiego ciała.

Czy nasze narodziny to początek snu?

Świadomość przed narodzinami i po śmierci (cz. III) - NŚ 03/2023

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda

Wojciech Chudziński

W numerze

Nieznany Świat 12/2024 (408)

Nieznany Świat 11/2024 (407)

Audiobook - Instrukcje Przebudzenia t. II (cz.4)

Witamy z powrotem!

Załóż nowe konto!

Zresetuj swoje hasło

Czy na pewno chcesz odblokować ten wpis?

Czy na pewno chcesz anulować subskrypcję?

Kolejka

Czy nasze narodziny to początek snu?

Świadomość przed narodzinami i po śmierci (cz. III) - NŚ 03/2023

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda

Dalsza treść jest płatna

Czytaj bez ograniczeń

Wojciech Chudziński

W numerze

Nieznany Świat 12/2024 (408)

Nieznany Świat 11/2024 (407)

Audiobook - Instrukcje Przebudzenia t. II (cz.4)

Witamy z powrotem!

Załóż nowe konto!

Zresetuj swoje hasło

Czy na pewno chcesz odblokować ten wpis?

Czy na pewno chcesz anulować subskrypcję?

Kolejka