Czy Chińczycy odebrali sygnał od Obcych?

Chińscy astronomowie twierdzą, że mogli otrzymać sygnał od pozaziemskiej cywilizacji – w ostatnich latach podobne nagłówki coraz częściej zobaczyć można w gazetach i na portalach internetowych znanych wydawców. Czy to potwierdza, że żyjemy w epoce dziejów, kiedy to kontakt z E.T. (Extraterrestrial inteligence*) zostanie nawiązany?

Jeśli zaś cho­dzi o szcze­gó­ły, astro­no­mo­wie z uni­wer­sy­te­tu Beijing Nor­mal odkry­li kil­ka przy­pad­ków moż­li­wych śla­dów tech­no­lo­gicz­nych i cywi­li­za­cji poza­ziem­skich spo­za Zie­mi – napi­sa­no w rapor­cie opu­bli­ko­wa­nym 14 czerw­ca 2022 r. w Scien­ce and Tech­no­lo­gy Daily, ofi­cjal­nym dzien­ni­ku chiń­skie­go Mini­ster­stwa Nauki i Tech­no­lo­gii. Sygna­ły zosta­ły ode­bra­ne przez 500-metro­wy radio­te­le­skop FAST (Five hun­dred meter Aper­tu­re Sphe­ri­cal Radio Tele­sco­pe), nazy­wa­ny Sky Eye (Nie­biań­skie Oko), któ­ry jest naj­więk­szym radio­te­le­sko­pem na świe­cie. Został uru­cho­mio­ny w 2019 r. W trak­cie kolej­nych mie­się­cy naukow­cy prze­ana­li­zo­wa­li zebra­ne sygna­ły pocho­dzą­ce z głę­bo­kiej prze­strze­ni, twier­dząc, że dostrze­gli dwa wąsko­pa­smo­we, poten­cjal­nie sztucz­ne impul­sy radio­we. Następ­nie, w 2022 r., ukie­run­ko­wa­ne bada­nie zna­nych egzo­pla­net odkry­ło kolej­ny dziw­ny, wąsko­pa­smo­wy sygnał. Tele­skop skie­ro­wa­no w stro­nę Keple­ra 438 b – ska­li­stej pla­ne­ty o roz­mia­rach oko­ło 1,5 razy więk­szych od Zie­mi, któ­ra krą­ży w tzw. stre­fie nada­ją­cej się do zamiesz­ka­nia, wokół macie­rzy­stej gwiaz­dy – Keple­ra 438 – czer­wo­ne­go kar­ła odda­lo­ne­go o set­ki lat świetl­nych od nas, w gwiaz­do­zbio­rze Lut­ni. Tem­pe­ra­tu­ra powierzch­ni pla­ne­ty sza­co­wa­na jest na 37 stop­ni Fah­ren­he­ita, co suge­ru­je, że poten­cjal­nie może ist­nieć tam życie.

Infor­ma­cje to, przy­znaj­my, sen­sa­cyj­ne, nie­mniej, dla wie­lu naj­więk­szą zagad­ką pozo­sta­je, że rewe­la­cja ta, któ­ra nagle obie­gła świat, rów­nie szyb­ko znik­nę­ła bez śla­du. Być może za takim bie­giem wyda­rzeń stoi chęć utaj­nie­nia prze­ło­mo­wej wie­dzy, a może też po pro­stu zde­cy­do­wa­no o usu­nię­ciu infor­ma­cji, aby unik­nąć kry­ty­ki ze stro­ny śro­do­wisk nauko­wych o roz­po­wszech­nia­niu nie­zwe­ry­fi­ko­wa­nych danych. Bowiem, jak wyra­ził się potem szef chiń­skiej gru­py badaw­czej Zhang Ton­gjie: Praw­do­po­do­bień­stwo, że podej­rza­ny sygnał jest pew­ne­go rodza­ju zakłó­ce­nia­mi radio­wy­mi, jest rów­nież bar­dzo wyso­kie i nale­ży to dodat­ko­wo potwier­dzić lub wyklu­czyć. Może to być dłu­gi pro­ces”.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Zaklinacze UFO: kim są psionicy?

Czy Kosmici mają świadomość?

Z kolei Dan Wer­thi­mer z Uni­wer­sy­te­tu Kali­for­nij­skie­go w Ber­ke­ley, jeden z auto­rów publi­ka­cji poświę­co­nej wykry­ciu podej­rza­ne­go sygna­łu, w jed­nym z maili wyra­zić się miał bez­po­śred­nio: Sygna­ły te pocho­dzą z zakłó­ceń radio­wych; są spo­wo­do­wa­ne zanie­czysz­cze­niem radio­wym pocho­dzą­cym od Zie­mian, a nie od istot poza­ziem­skich.

Aby tym roz­wa­ża­niom dodać nie­co bar­wy i fan­ta­zji, war­to wspo­mnieć, iż ist­nie­ją nie­ofi­cjal­ne donie­sie­nia, jako­by rzą­dy mocarstw świa­to­wych od daw­na kon­tak­to­wa­ły się z przed­sta­wi­cie­la­mi obcych cywi­li­za­cji, usta­la­jąc wspól­nie zasad­ni­cze aspek­ty mają­ce wpływ na kie­ru­nek roz­wo­ju ludz­ko­ści, śro­do­wi­sko natu­ral­ne Zie­mi i inne waż­ne kwe­stie. Choć trud­no mi sobie to wyobra­zić, to mówiąc (pisząc) nie­co żar­tem, ale też tro­chę serio, i bio­rąc pod uwa­gę jak wie­le dziw­nych teo­rii i hipo­tez oka­za­ło się być fak­tem, – kto wie, co tak napraw­dę dzie­je się za kuli­sa­mi deep sta­te. Dla mnie o wie­le bar­dziej real­ne wyda­je się, iż Obcy od wie­ków, w spo­sób wyra­fi­no­wa­ny i nie­zwy­kle sub­tel­ny, wpły­wa­ją na bieg naszych dzie­jów i ewo­lu­cję per­cep­cji, tak, aby przy­szły, bez­po­śred­ni kon­takt był dla ludzi czymś nor­mal­nym i płyn­nym, bez ryzy­ka zabu­rzeń psy­chicz­nych czy fizjologii.

Problemy i wyzwania

Ale wra­ca­jąc do sed­na, nie jest to pierw­szy raz, gdy astro­no­mo­wie poszu­ku­ją sygna­łów z Kosmo­su. Wymie­nić tu moż­na choć­by zna­ny pro­jekt SETI (Search for Extra­ter­re­strial Intel­li­gen­ce), któ­re­go celem było poszu­ki­wa­nie sygna­łów radio­wych sztucz­ne­go pocho­dze­nie. To w ramach jego dzia­łań ziden­ty­fi­ko­wa­no słyn­ny sygnał zna­ny dziś jako Wow!, któ­re­go źró­dło jak dotąd nie zosta­ło usta­lo­ne. Pośród wie­lu hipo­tez, ist­nie­je rów­nież ta, któ­ra mówi, że pocho­dził on jed­nak od inte­li­gen­cji poza­ziem­skiej – Jestem prze­ko­na­ny, że Wow! ma poten­cjał, aby stać się pierw­szym sygna­łem od inte­li­gen­cji poza­ziem­skiej – powie­dział w wywia­dzie w 2019 r. odkryw­ca sygna­łu, Jer­ry R. Ehman.

Moim zda­niem, dzi­siej­szy świat nauki nie jest goto­wy na przy­ję­cie wia­do­mo­ści o ist­nie­niu życia poza Zie­mią. W ramach dygre­sji nad­mie­nię w tym miej­scu moż­na, że jak się oka­zu­je z roz­mów, już dzie­ci w wie­ku wcze­snosz­kol­nym wie­dzą o ist­nie­niu barier men­tal­nych, jaki­mi ludzie (doro­śli) są obar­cze­ni. Gdy bowiem pyta­my o moż­li­wo­ści odkry­cia przez uczo­nych życia we Wszech­świe­cie, twier­dzą, że jeśli­by naukow­cy natra­fi­li na takie dowo­dy, nie jest prze­są­dzo­ne, iż byli­by tego świa­do­mi. Na tym pole­ga problem.

Pisząc ten tekst pomy­śla­łem o Niko­ła­ju Kar­da­szo­wie i jego ska­li kla­sy­fi­ka­cji zaawan­so­wa­nia tech­nicz­ne­go cywi­li­za­cji, w któ­rej za pod­sta­wo­we kry­te­rium przy­jął on zdol­ność danej cywi­li­za­cji do pozy­ski­wa­nia i efek­tyw­ne­go wyko­rzy­sta­nia ener­gii. W swo­jej ory­gi­nal­nej wer­sji wyszcze­gól­nił on trzy typy cywi­li­za­cji. Pierw­sza z nich ma posiąść zdol­ność kon­tro­lo­wa­nia warun­ków na zamiesz­ka­łej pla­ne­cie oraz w peł­ni moni­to­ro­wać i wyko­rzy­sty­wać reak­cje ter­mo­ją­dro­we. Fizyk Michio Kaku sza­cu­je, że ludz­kość osią­gnie ten poziom do roku 2100, nato­miast do roku 2800 – według nie­go – ludzie wej­dą na poziom dru­gi i będą w sta­nie wyko­rzy­sty­wać całą ener­gię ze Słoń­ca, mię­dzy inny­mi poprzez budo­wę hipo­te­tycz­nych sfer Dyso­na. W trze­cim stop­niu roz­wo­ju tech­nicz­ne­go mamy korzy­stać z zaso­bów ener­ge­tycz­nych całej galak­ty­ki, co sta­nie się za ok. 100 tys. lat – twier­dzi Kaku. Mnie nato­miast zasta­na­wia, jak to się dzie­je, że uzna­ni myśli­cie­le naszych cza­sów nie chcą wyjść poza ramy swo­ich wyobra­żeń. Pro­sty rozum pod­po­wia­da bowiem, że przed­sta­wia­nie wizji tak odle­głej przy­szło­ści musi wią­zać się z czymś nowym, cze­go dziś jesz­cze nie zna­my – trze­ba wyjść poza ramy wyobra­żeń. Nikt o zdro­wych zmy­słach chy­ba nie zakła­da , iż cywi­li­za­cja z roku 2800 będzie bazo­wać na fizy­ce jądro­wej i odkry­ciach z począt­ku XX wieku!

W kon­tek­ście poszu­ki­wań śla­dów cywi­li­za­cji kosmicz­nych wspo­mnia­ny wcze­śniej kon­cept sfer Dyso­na tak­że ode­grał swo­ją rolę. Jest to mega struk­tu­ra opi­sa­na po raz pierw­szy w 1959 roku przez ame­ry­kań­skie­go fizy­ka Fre­ema­na Dyso­na w cza­so­pi­śmie nauko­wym Scien­ce, w arty­ku­le zaty­tu­ło­wa­nym Poszu­ki­wa­nia Sztucz­nych Gwiaz­do­wych Źró­deł Pro­mie­nio­wa­nia Pod­czer­wo­ne­go. Zgod­nie z zało­że­nia­mi auto­ra, odpo­wied­nio zaawan­so­wa­na cywi­li­za­cja była­by zdol­na do wybu­do­wa­nia ogrom­nej kon­struk­cji, któ­ra cał­ko­wi­cie ota­cza­ła­by gwiaz­dę, umoż­li­wia­jąc wyko­rzy­sta­nie pra­wie całej ener­gii przez nią wypro­mie­nio­wy­wa­nej. Kon­struk­cja taka mia­ła­by emi­to­wać cha­rak­te­ry­stycz­ne pro­mie­nio­wa­nie pod­czer­wo­ne, świad­czą­ce o ist­nie­niu takiej cywi­li­za­cji. I tu tak­że wkra­da się pro­blem uci­śnio­nych wyobra­żeń świa­ta nauki – ponow­nie trud­no jest mi wyobra­zić sobie, że gdzieś w Kosmo­sie żyją rozum­ne isto­ty, takie i tyl­ko takie jak my, któ­re dys­po­nu­ją tech­no­lo­gią opar­tą o wie­dzę na pozio­mie zbli­żo­nym do naszego.

Patrząc na pro­blem poszu­ki­wań E.T., z jed­nej stro­ny win­ni jeste­śmy naukow­com zro­zu­mie­nie ich podej­ścia, gdyż w racjo­nal­nym uję­ciu muszą oni opie­rać się na pew­ni­kach, na aspek­tach już zna­nych. Z dru­giej stro­ny myślę jed­nak, że koniecz­ne jest zwró­ce­nie uwa­gi na fakt, iż – jak widać – pomi­ja­ją w swo­im spo­so­bie myśle­nia pewien waż­ny ele­ment wnio­sko­wa­nia, co jed­no­cze­śnie poka­zu­je, jak bar­dzo ich świa­do­mość jest blo­ko­wa­na. Ponie­waż, gdy­by mogli spoj­rzeć na pro­blem w szer­szej per­spek­ty­wie, zapew­ne wie­lu doszło­by do nowych wnio­sków, a co za tym idzie, być może dostrze­gli­by to, co nazy­wa­ją bra­kiem prze­ko­ny­wu­ją­cych dowo­dów.

Mia­no­wi­cie, jeże­li Wszech­świat liczy oko­ło 13–14 miliar­dów lat, a ist­nie­nie nasze­go gatun­ku sza­cu­je się (w krę­gach uni­wer­sy­tec­kich oczy­wi­ście) na oko­ło 200 tys. lat, to ade­kwat­nym porów­na­niem może być 24-godzin­na kosmo­lo­gicz­na doba, w trak­cie któ­rej ludzie poja­wi­li się na Zie­mi dwie sekun­dy przed pół­no­cą. Co się sta­nie nato­miast, jeśli przyj­mie­my, że jakaś inna cywi­li­za­cja zaist­nia­ła gdzieś w Kosmo­sie kil­ka minut, czy nawet sekund przed godzi­ną 24:00 i trwa do teraz? Co się sta­nie z naszym obra­zem świa­ta? Gdy popa­trzy­my na to jak nasza wie­dza i tech­no­lo­gia roz­wi­nę­ły się na prze­strze­ni ostat­nich 100–200 lat, punkt widze­nia zmie­nia się rady­kal­nie. Obser­wu­jąc to, jak w labo­ra­to­riach na całym świe­cie, w wie­lu dzie­dzi­nach nauki, rodzi się coraz wię­cej pytań o zasad­ność fun­da­men­tów dotych­cza­so­wych poglą­dów, czyż nie powin­ni­śmy pozwo­lić sobie na prze­war­to­ścio­wa­nie nasze­go sche­ma­tu rozu­mo­wa­nia? Może warto?

Jeże­li czło­wiek rozum­ny w trak­cie ostat­nich 100 lat opra­co­wał teo­rię względ­no­ści i mecha­ni­kę kwan­to­wą, to w jakim punk­cie teraz mogą znaj­do­wać się cywi­li­za­cje, któ­re ist­nie­ją od milio­nów lat? Jeże­li nie uni­ce­stwi­ły się daw­no temu, na co spo­żyt­ko­wa­ły cały ten czas? Może uży­wa­ją cze­goś, cze­go nie potra­fi­my sobie wyobra­zić? Może nie komu­ni­ku­ją się przy pomo­cy fal elek­tro­ma­gne­tycz­nych, a pręd­kość świa­tła nie sta­no­wi dla nich bariery?

Sta­no­wi­sko takie powin­no pozwo­lić uczo­nym dostrzec to, na co patrzy­li od wie­ków, a cze­go nie dostrze­ga­li; zoba­czyć to, co zawsze było tuż przed nosem, zamiast w spo­sób wąt­pli­wy patrzeć w gwiaz­dy. Wów­czas naj­waż­niej­szy wnio­sek będzie brzmiał: jak nie­wie­le trze­ba, aby ruszyć do przo­du. Ein­ste­in miał rację.

* Inte­li­gen­cja poza­ziem­ska, kosmici