Czas wielu dylematów

Żyjemy w czasie, w którym na naszych oczach upada wiele prawd, wzorców i struktur. Dotychczasowa edukacja jest już powszechnie krytykowana (a ilustruje ona wyobrażenia na temat rozwoju człowieka), na płaszczyźnie gospodarczej dezaktualizuje się dotychczasowy model oparty na globalizacji, w wielu krajach ujawnia się ogólna zapaść, a Kościół rozsypuje się na naszych oczach wraz z całym wzorcem duchowości, jaki niósł. Jednak te wszystkie odsłony przewartościowywania wyobrażeń są skromnym zaledwie preludium fundamentalnych wyborów, jakim ludzie wkrótce będą musieli stawić czoła

W nie­któ­rych kra­jach – zwłasz­cza w USA – zary­so­wu­je się bowiem wid­mo upad­ków znacz­nie poważ­niej­szych. Dług rośnie w tak rekor­do­wym tem­pie, że tyl­ko kwe­stią cza­su jest upa­dek sys­te­mu finan­so­we­go (za odbi­cie obaw w tym wzglę­dzie nale­ży uznać choć­by bez­pre­ce­den­so­wy wzrost war­to­ści zło­ta), a jeśli on upad­nie, to z kolei ludzie poczu­ją się pozba­wie­ni tego, co posia­da­li, więc zapa­nu­je odczu­cie ban­kruc­twa cywi­li­za­cji. No i nastą­pi zapaść społeczna…

Do gło­su doj­dą sfru­stro­wa­ni, któ­rzy na Zacho­dzie są wybit­nie wro­go nasta­wie­ni nie tyl­ko do tzw. esta­bli­sh­men­tu, ale i do kapi­ta­li­zmu. Wśród mło­dych ludzi w Sta­nach Zjed­no­czo­nych, Fran­cji, czy Wło­szech, już widocz­ny jest sil­ny sen­ty­ment ku socja­li­zmo­wi. W takich oko­licz­no­ściach zacznie być widać jak dużym napraw­dę obcią­że­niem sta­je się widocz­ne tam zastę­po­wa­nie racjo­nal­ne­go kon­tak­tu z rze­czy­wi­sto­ścią przez róż­ne ide­olo­gie – sys­te­my per­cep­cji tyleż sym­bo­licz­nej, co wybiór­czej. W następ­stwie tego, nawet kwe­stie ustro­jo­we będą więc kwe­stio­no­wa­ne, co zmie­ni ścież­ki roz­wo­jo­we naro­dów w spo­sób fun­da­men­tal­ny. Wej­ście do gry psy­cho­lo­gicz­nych ogra­ni­czeń per­cep­cji to bowiem nie tyl­ko ide­olo­gie, ale też idą­cy z regu­ły w parze z nimi 

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czy Sokratesa inspirowały byty kosmiczne?

Duchy i głosy: Czerwona księga Carla G. Junga i Obłęd Jerzego Krzysztonia (cz. III)

brak wiedzy o świecie i o historii

bez któ­rej trud­no wybie­rać jakie­kol­wiek alter­na­ty­wy. W świe­cie względ­nie nie­zmien­nym (dotych­cza­so­wym) wpływ takich czyn­ni­ków mógł nie być dla ludzi widocz­ny, ale dia­me­tral­na zmia­na warun­ków zewnętrz­nych od razu ujaw­ni kosz­ty owych ograniczeń.

Powyż­sza sytu­acja to tyl­ko przy­kład, bo takich czyn­ni­ków, któ­re będą decy­do­wa­ły o przy­szło­ści kra­jów, poja­wi się wię­cej. Ujrze­nie zna­cze­nia roz­wo­ju myśle­nia kry­tycz­ne­go (prio­ry­te­tu nowej edu­ka­cji) zwró­ci cho­ciaż­by uwa­gę na rów­nie waż­ne obcią­że­nie kul­tu­ro­we typo­we dla Azji, jakim jest sil­ne tłu­mie­nie indy­wi­du­ali­zmu. Nie cho­dzi tu bynaj­mniej tyl­ko o kra­je auto­ry­tar­ne, takie jak Chi­ny, bo np. w Japo­nii orga­ni­zu­je się już tre­nin­gi pra­cow­ni­ków w dzia­ła­niu i myśle­niu kolek­tyw­nym, któ­re obser­wa­to­rom zachod­nim bez tru­du koja­rzą się z tre­su­rą. Z punk­tu widze­nia nowych prio­ry­te­tów to rów­nież jest obcią­że­niem o tyle cięż­kim, że zupeł­ne prze­orien­to­wa­nie kul­tu­ry w cza­sie życia jed­ne­go poko­le­nia oka­że się niewyobrażalne.