Cywilizacja fałszywych wyobrażeń (cz. II)

Nie ma żadnej refleksji nad rozwojem kraju i ze względu na blokady psychologiczne być nie może. Żeby jakiekolwiek rozwiązania zostały zaakceptowane, przeciętny człowiek musiałby bowiem zrelatywizować czy zakwestionować wzorce realizowane wobec dzieci, a na tym poziomie rozwoju wyzwala to lęk przed zmianą głęboką

U nas barie­ra roz­wo­ju, a raczej lęk przed reflek­sją nad (czę­ścio­wym) widze­niem dzie­ci, uwi­dacz­nia się cho­ciaż­by w tym, że dzie­ci i mło­dzież z zabu­rze­nia­mi psy­chicz­ny­mi liczo­ne są już w milio­nach, odse­tek samo­bójstw w tej gru­pie wzra­sta, ale reflek­sje nad źró­dła­mi tej kata­stro­fy są cał­ko­wi­cie blo­ko­wa­ne. Nie ma żad­nej deba­ty i na tym pozio­mie ewo­lu­cji psy­chicz­nej być nie może. Lep­sza jest naj­wy­raź­niej dro­ga do pie­kła niż spoj­rze­nie w sie­bie. Widać więc, że blo­ka­dy są bar­dzo sil­ne i z punk­tu widze­nia dzie­jów ludz­ko­ści to one decy­du­ją, o czym oczy­wi­ście w pod­ręcz­ni­ku histo­rii, ani socjo­lo­gii, raczej nie prze­czy­ta­my. Docho­dzi do tego, że nawet w wyż­szych szko­łach peda­go­gicz­nych nie docie­ka się, 

skąd naprawdę bierze się rozwój człowieka

(a obec­nie odwrót od roz­wo­ju) i żad­ną infor­ma­cją tego nie zmie­ni­my. Gdy o tym piszę, przy­po­mi­na mi się frag­ment bar­dzo traf­nej zapo­wie­dzi zamiesz­czo­nej w II tomie Prze­mian na Zie­mi*:

PRZECZYTAJ TAKŻE

Duchy i głosy: „Czerwona księga” Carla G. Junga i „Obłęd” Jerzego Krzysztonia (cz. I)

Nowy Świat na tle starego

Świa­to­wa igno­ran­cja w odnie­sie­niu do egzy­sten­cji czło­wie­ka unie­moż­li­wia har­mo­nij­ne współ­ży­cie, począw­szy od współ­ży­cia mał­żeństw, aż po poważ­ne spo­ry mię­dzy reli­gia­mi, rasa­mi i naro­da­mi. Wyja­śnie­nie jest pra­wie nie­moż­li­we, ponie­waż wśród ludzi wszyst­kich naro­dów ist­nie­je abso­lut­ny brak zain­te­re­so­wa­nia. Oskar­żam wszyst­kie te uni­wer­sy­te­ty i szko­ły, któ­re przej­mu­ją się wszyst­ki­mi rze­cza­mi, z wyjąt­kiem pod­sta­wo­wych kwe­stii, któ­re są czę­ścią ludz­kie­go życia. Ucznio­wie i stu­den­ci instynk­tow­nie wyczu­wa­ją, że musi ist­nieć coś, co ma ogrom­ne zna­cze­nie dla egzy­sten­cji czło­wie­ka. Tej kon­kret­nej rze­czy jed­nak nie poda­je się, ponie­waż oso­by za nie odpo­wie­dzial­ne same nie mają o tym poję­cia, lub boją się zaak­cep­to­wać tę wiedzę.

Upa­dek cywi­li­za­cji sta­nie się pomni­kiem tych ludzi, peł­nią­cym rolę prze­stro­gi dla nie­zli­czo­nych przy­szłych poko­leń. Są to ele­men­ty naj­bar­dziej decy­du­ją­ce o przy­szło­ści, ale jed­nak nie wyczer­pu­ją­ce listy wyzwań klu­czo­wych, któ­rych ludz­kość zoba­czyć ani nie chce, ani psy­cho­lo­gicz­nie nie jest w sta­nie. Jed­ną z tych, jakie maso­wy odwrót od roz­wo­ju wywo­łu­je, jest rady­ka­li­za­cja postaw, zanik empa­tii (są to bowiem zmia­ny w tzw. budo­wie oso­bo­wo­ści) i nara­sta­nie skłon­no­ści do destruk­cji. Psy­cho­lo­go­wie bada­ją­cy (skry­cie) zwo­len­ni­ków obec­nych ide­olo­gii rady­kal­nych i teo­rii spi­sko­wych, zauwa­ża­ją tu tzw. ciem­ną tria­dę cech oso­bo­wo­ści (okre­śla­ną jako nar­cyzm, makia­we­lizm i psy­cho­pa­tia). Inny­mi słowy,