Bóg, jeśli istnieje, jest okrutnym bytem…

O tym, czy egzorcyzmy to wyłącznie domena Kościoła, dlaczego w XXI w. wiara w opętania nie stanowi przeżytku, a także, czy Ziemia to dla demonów eschatologiczne piekło? – z Michałem Stonawskim, badaczem zjawisk psi i autorem książki Paranormalne. Egzorcyzmy, rozmawia Marta Sobiecka

Skąd wzięło się u ciebie zainteresowanie tematyką nawiedzeń?

– Kie­ro­wa­ła mną cie­ka­wość; kon­kret­nie – cie­ka­wość i strach. W 2010 r. wybra­łem się z kole­ga­mi i kole­żan­ka­mi ze stu­diów do nawie­dzo­ne­go domu. Zna­jo­mi nale­że­li do ruchu okul­ty­stycz­ne­go O.T.O. – Ordo Tem­pli Orien­tis (mię­dzy­na­ro­do­wa orga­ni­za­cja reli­gij­no-zakon­na o cha­rak­te­rze para-masoń­skim, zało­żo­na przez Car­la Kel­l­ne­ra i The­odo­ra Reus­sa w 1905 r.).

Do dziś zasta­na­wiam się, czy chcie­li mnie wte­dy rekru­to­wać, czy po pro­stu łączy­ło nas pokre­wień­stwo dusz. Dom, któ­ry wybra­li­śmy to nie­ist­nie­ją­cy już dziś budy­nek przy Koso­cic­kiej w Kra­ko­wie (sze­rzej opi­sa­ny w mojej książ­ce Para­nor­mal­ne. Praw­dzi­we histo­rie nawie­dzeń).

PRZECZYTAJ TAKŻE

Czuję połączenie i koneksje z Orionem

Rodzi się nowa, dziewicza Ziemia…

To wyda­rze­nie mnie zain­spi­ro­wa­ło, pomy­śla­łem, że chciał­bym wie­dzieć wię­cej o stre­fach uwa­ża­nych za nawie­dzo­ne. Jak prze­ista­cza­ją się ze zwy­kłych domów w miej­sca, któ­re cuch­ną gro­zą, koja­rząc się jed­no­znacz­nie z ducha­mi, nie­szczę­ścia­mi, lękiem.