Batman. Zemsta nietoperza

Czy opowieść o superbohaterze w kostiumie stylizowanym na nietoperza może reprezentować kino moralnego niepokoju i być filmem z duszą? Batman w reżyserii Matta Reevesa udowadnia, że jest to możliwe

Od lat fil­my o super­bo­ha­te­rach, krę­co­ne na pod­sta­wie przy­gód boha­te­rów komik­sów wykre­owa­nych przez dwa wiel­kie wydaw­nic­twa – DC Comics i Marvel Comics, są z regu­ły gwa­ran­tem kaso­we­go sukcesu.

Seria Aven­gers, kolej­ne czę­ści Spi­der­ma­na, Joker, czy też nowy Dok­tor Stran­ge, zbie­ra­ły pozy­tyw­ne recen­zje, gro­ma­dząc w kinach tłu­my widzów w każ­dym wie­ku. Fil­my te moż­na skla­sy­fi­ko­wać jako pro­duk­cje z pogra­ni­cza fan­ta­sy, sen­sa­cji i scien­ce fic­tion, czę­sto o dość zawi­łej fabule.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Chrystus z Czarnobyla

Wszystko, wszędzie, naraz

Kinowe losy Batmana, wykreowanego dekady temu przez DC Comics, od lat dryfują jednak w stronę realizmu, przypominając dystopijne kryminały.

Tak było w przy­pad­ku try­lo­gii o Czło­wie­ku-Nie­to­pe­rzu zre­ali­zo­wa­nej przez Chri­sto­phe­ra Nola­na (2005−2012), jed­nak nowe życie nadał tej posta­ci Matt Reeves, w któ­re­go fil­mie w tytu­ło­wą rolę wcie­lił się Robert Pat­tin­son.