Antygwiazdy na obrzeżach galaktyki?

Antymateria stanowi dla naukowców jedną z największych zagadek. Dotąd nie wiadomo, dlaczego we Wszechświecie dominuje zwykła materia, a jej antyodpowiednika jest jak na lekarstwo, choć zgodnie z obowiązującymi teoriami oba rodzaje powinny stanowić po połowie budulca Uniwersum i anihilować. Jednak ostatnio uczeni wpadli na ślad obiektów składających się z tego niezwykłego tworzywa

Cząst­ki odpo­wia­da­ją­ce zwy­czaj­nej mate­rii, lecz o prze­ciw­nych zna­kach ładun­ku elek­trycz­ne­go, to pod­sta­wo­we cegieł­ki anty­ma­te­rii. Nale­żą do nich m. in. dodat­nio nała­do­wa­ne elek­tro­ny, czy­li pozy­to­ny, jak rów­nież ujem­ne pro­to­ny, nazy­wa­ne antyprotonami.

Wystę­po­wa­nie każ­de­go rodza­ju czą­stek w obu odmia­nach (zgod­nie z postu­la­ta­mi Mode­lu Stan­dar­do­we­go) w spo­sób natu­ral­ny suge­ru­je ich ilo­ścio­wą rów­no­wa­gę w Kosmo­sie. Nie­ste­ty, nic bar­dziej myl­ne­go. W obser­wo­wa­nym Wszech­świe­cie wszyst­ko zda­je się być zło­żo­ne ze zna­nej nam dosko­na­le zwy­kłej mate­rii, zwa­nej nie­kie­dy koino­ma­te­rią.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Rozbłyśnięcie światła w duszy

Nieziemska pogoda

Wio­dą­ce teo­rie prze­wi­du­ją, że tuż po Wiel­kim Wybu­chu cząst­ki i anty­cząst­ki wytwo­rzy­ły się mniej wię­cej w takiej samej ilo­ści, z nie­du­żą prze­wa­gą mate­rii. Zde­rza­jąc się, ich pary zamie­nia­ły się w czy­stą ener­gię (pro­ces ten nazy­wa­my ani­hi­la­cją), a to, co obec­nie obser­wu­je­my we Wszech­świe­cie, zosta­ło zbu­do­wa­ne z nad­wyż­ki mate­rii, któ­ra prze­trwa­ła ani­hi­la­cyj­ne piekło.

Ist­nie­nie anty­ma­te­rii zosta­ło prze­wi­dzia­ne teo­re­tycz­nie i było nie­ja­ko skut­kiem ubocz­nym sfor­mu­ło­wa­nia w 1928 r. przez Pau­la Dira­ca rela­ty­wi­stycz­ne­go rów­na­nia elek­tro­nu (cząst­ka ta, od swo­je­go ujem­ne­go ładun­ku nazy­wa­na jest rów­nież negatonem).