O świadomym wkroczeniu w przyszłość

Nie mam najmniejszych wątpliwości, że w obecnym czasie, gdy wszystko zdaje się walić, wielu ludzi zastanawia się, co pojawi się na końcu tego procesu. Czy w ogóle możliwy jest przeskok na wyższy poziom, wyjście z marazmu? Czy raczej stan świata będzie się pogarszać bez końca?

Mój prze­kaz jest kon­struk­tyw­ny i pozy­tyw­ny. Moż­li­we bowiem jest nie tyl­ko wyj­ście z zapa­ści (oraz ciem­no­ści), ale też stwo­rze­nie wspa­nia­łe­go świa­ta. Jestem pewien, że tak będzie. Jed­nak war­to zasta­no­wić się, od cze­go dostęp­ność tej per­spek­ty­wy zale­ży: co musi nastą­pić, by się ona zmaterializowała?

Mamy do czy­nie­nia z wie­lo­płasz­czy­zno­wym kry­zy­sem całej obec­nej cywi­li­za­cji, dla­te­go zakła­dam, że akcep­to­wal­na jest teza, iż waru­nek stwo­rze­nia nowe­go to przede wszyst­kim zro­zu­mie­nie, co ową zapaść wywołało.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Duchy i głosy: „Czerwona księga” Carla G. Junga i „Obłęd” Jerzego Krzysztonia (cz. I)

Nowy Świat na tle starego

To pozor­nie pro­ste, ale napraw­dę una­ocz­nia nam bar­dzo poważ­ny pro­blem a mia­no­wi­cie, że ludz­kość naj­wy­raź­niej jest bar­dzo dale­ka od zro­zu­mie­nia tegoż. Nie poj­mu­je bowiem swe­go roz­wo­ju – zapa­ści i prze­sko­ków, któ­re mia­ły miej­sce w jej dziejach.

Nie rozu­mie zresz­tą pro­gre­su w jakim­kol­wiek wymia­rze. W ogó­le nie jest w sta­nie pojąć związ­ku mię­dzy roz­wo­jem czło­wie­ka a roz­wo­jem ludz­ko­ści. Nie doty­czy to bynaj­mniej tyl­ko zwy­kłych ludzi: nawet obec­ne teo­rie socjo­lo­gicz­ne tego nie opisują.