Czy Kościół może upaść?

Postawione w tytule pytanie jest zasadne nie tylko z uwagi na widoczną dla wszystkich zapaść tej instytucji. Upoważniają do niego także liczne zapowiedzi apokaliptyczne, uznane przez Kościół. Do jego krachu nawiązują poza tym dwa najważniejsze objawienia tego rodzaju – z Fatimy (1917) oraz Akity (lata 70. ub. w.)

Jeśli cho­dzi o to pierw­sze i trze­cią tajem­ni­cę fatim­ską, jej peł­ne­go tek­stu wpraw­dzie nigdy nie ujaw­nio­no, poza pierw­szym zda­niem, ale nawet ono – W Por­tu­ga­lii dogmat wia­ry kato­lic­kiej zacho­wa się – wska­zu­je na osta­tecz­ny upa­dek chrze­ści­jań­stwa. Z kolei w Aki­cie (Japo­nia) zapo­wie­dzia­no krach wyni­ka­ją­cy z walk wewnętrz­nych mię­dzy hie­rar­cha­mi. Donie­sie­nia te uzu­peł­nia­ją inne uzna­ne przez Kościół prze­ka­zy (nie­któ­re z nich cyto­wa­łem w książ­kach), o takiej samej wymowie.

Wie­le sygna­łów wska­zu­je przy tym na ujaw­nie­nie jakiejś praw­dy, co dopro­wa­dzi do sprze­ci­wu ludzi wobec Kościo­ła. Suge­ru­ją to np. enun­cja­cje nie­licz­nych osób, któ­re trze­cią tajem­ni­cę fatim­ską widzia­ły (domi­nu­je w nich motyw ujaw­nie­nia rze­czy­wi­sto­ści sza­tań­skiej w Sto­li­cy Pio­tro­wej). Uzu­peł­nia­ją­ca trze­cią tajem­ni­cę, tzw. wizja sio­stry Łucji, upu­blicz­nio­na 20 lat temu i w odróż­nie­niu od tej pierw­szej mają­ca cha­rak­ter opi­su obra­zów przy­szło­ści, suge­ru­je taki wła­śnie sprze­ciw ludzi.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Duchy i głosy: „Czerwona księga” Carla G. Junga i „Obłęd” Jerzego Krzysztonia (cz. I)

Nowy Świat na tle starego

Wzmiankę, iż papież będzie uciekał z Watykanu przez miasto na wpół zrujnowane można bowiem odebrać jako opis czegoś w rodzaju rewolucji antykościelnej we Włoszech.

W nie­któ­rych źró­dłach, nie­uzna­wa­nych przez Kościół, wątek jego kom­plet­nej zapa­ści został znacz­nie roz­wi­nię­ty. Przy­kła­do­wo w Trze­cim Testa­men­cie mówi się, że ide­olo­gia dogma­tycz­na jest prze­szko­dą na dro­dze ku prze­war­to­ścio­wa­niu ludzi, w związ­ku z czym nastą­pi znik­nię­cie wszyst­kich funk­cjo­nu­ją­cych w świe­cie religii.

Trud­no było mi nie zasta­no­wić się nad tym, na ile jest to reali­stycz­ne (w obec­nych oko­licz­no­ściach), i jak wła­ści­wie mogło­by wyglą­dać. W jaki spo­sób mia­ło­by się urzeczywistnić?