Co jest istotą pandemii?

Nie sama ilość zachorowań – inaczej mielibyśmy permanentny stan epidemiczny z powodu masowych przypadków… kataru. Niebezpieczeństwo choroby jako takiej? Owszem, to już bardziej.

Jeże­li przy­jąć za praw­dę ilość pato­lo­gicz­nych zmian, jakie przy­pi­su­je się SARS-CoV‑2, jest to poważ­ny pro­blem i zara­zem potwier­dze­nie fak­tu, że wirus BYŁ (a przy­naj­mniej mógł być) mody­fi­ko­wa­ny za pomo­cą bioinżynierii.

Klu­czo­we jest jed­nak trze­cie zagad­nie­nie: WYLECZALNOŚĆ, czy­li sku­tecz­ność tera­pii. Tutaj Medy­cy­na Ofi­cjal­nych Wytycz­nych (MOW) NIESTETY prak­tycz­nie pole­gła na całej linii, co kon­sta­tu­ję z trwo­gą i frustracją.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Świat subtelnych energii

Powrót po latach: 22 lat temu podjął walkę z AIDS. Ma się znakomicie!

Infekcje słabą stroną medycyny

W isto­cie to, co napi­sa­łem, nie jest praw­dą: MOW leży i kwi­czy już od daw­na. Z pro­ste­go powo­du, za któ­rym kry­je się strasz­na rze­czy­wi­stość: w III deka­dzie XXI stu­le­cia – erze tele­me­dy­cy­ny, robo­ty­ki chi­rur­gicz­nej, nano­tech­no­lo­gii i mody­fi­ka­cji gene­tycz­nych oraz wybit­nie zaawan­so­wa­nej dia­gno­sty­ki, nadal prze­gry­wa ona w wal­ce z cho­ro­ba­mi zakaź­ny­mi, tymi naj­częst­szy­mi i bynaj­mniej nie egzotycznymi.

Sta­ty­sty­ki są bez­względ­ne: zapa­le­nie płuc (spo­wo­do­wa­ne przez róż­ne gatun­ki bak­te­rii i typy wiru­sów) zabi­ja w Pol­sce 12–13 tysię­cy osób rocz­nie, a bywa­ły lata, gdy licz­ba ta wzra­sta­ła do 15 tysię­cy, zaś sep­sa to mini­mum 25 tysię­cy ofiar. Docho­dzą do tego inne cho­ro­by infek­cyj­ne, zarów­no o ostrym prze­bie­gu, jak i powi­kła­nia tych prze­wle­kłych – w sumie zabi­ja­ją one co roku ponad 50 tysię­cy oby­wa­te­li Pol­ski! Trud­no to nazwać trium­fem medy­cy­ny, tym bar­dziej, że stan ten utrzy­mu­je się od paru dekad.