Czy może nas uratować pierwiastek żeński?

Cho­dzi o zabu­rze­nia kli­ma­tycz­ne, w tym ocie­ple­nie, taj­fu­ny, susze, ulew­ne desz­cze, top­nie­nie wiecz­nych lodów, gigan­tycz­ne poża­ry, wybu­chy wul­ka­nów, groź­bę kolej­nych epi­de­mii wiru­so­wych i bak­te­ryj­nych, któ­re mogą uwol­nić się z eks­pe­ry­men­tal­nych labo­ra­to­riów oraz roz­ta­ja­łej zmar­z­li­ny. Nara­sta­ją też napię­cia gospo­dar­cze i poli­tycz­ne. Susza zacznie wypie­rać ludz­kość z Afry­ki Cen­tral­nej na pół­noc, do Euro­py. Wal­ka o prze­ży­cie będzie więc sta­wać się coraz bar­dziej dra­pież­na, bru­tal­na, pro­wa­dząc do śle­pych prze­wro­tów spo­łecz­nych, mają­cych na celu znisz­cze­nie sta­re­go ładu, bez pomy­słu na wykre­owa­nie nowego.

Wybrani, dzierżący w rękach informację i finanse (a wiadomo, że informacja to najważniejsze narzędzie władzy) będą próbować zapanować nad biernymi czy żywiołowo zbuntowanymi masami.

I tu zaczy­na docho­dzić do gło­su sztucz­na inte­li­gen­cja, któ­ra pozwo­li – m.in. przez inwi­gi­la­cję – mani­pu­lo­wać ludźmi.

PRZECZYTAJ TAKŻE

Duchy i głosy: „Czerwona księga” Carla G. Junga i „Obłęd” Jerzego Krzysztonia (cz. I)

Nowy Świat na tle starego

Prze­ra­ża­ją­cą, z pew­ne­go punk­tu widze­nia, wizję jutra naszej cywi­li­za­cji przed­sta­wia w swo­jej książ­ce Nasza Zie­mia, nasze życie. CO NAS CZEKA? (Stu­dio Emka, 2020), zmar­ła w 2013 r. parap­sy­cho­log, Sylvia Brow­ne. To ona już w 2007 r. prze­wi­dzia­ła pan­de­mię, któ­ra wybuch­nie w 2020. Ostrze­ga­ła, że (…) jeże­li nie zatrosz­czy­my się o naszą Zie­mię, o ten świę­ty dom, (…) to nie będzie on w sta­nie dłu­żej dostar­czać nam schro­nie­nia, jedze­nia, wygód. Jak dzie­je się w przy­pad­ku każ­de­go zanie­dba­ne­go obiek­tu, któ­ry w pew­nej chwi­li prze­sta­je nada­wać się do zamieszkania.