Spis tre­ści:

Fenomen déjà vu

Kie­dyś sły­sza­ne, pomy­śla­ne, odczu­wa­ne, widzia­ne, napo­tka­ne… Czym jest dziw­ne zja­wi­sko powta­rzal­no­ści sytu­acji i prze­moż­ne­go odczu­cia, że to już było? Nie­sa­mo­wi­cie inte­re­su­ją­ce, dobrze udo­ku­men­to­wa­ne przy­kła­dy déjà vu zaczerp­nię­te z róż­nych źró­deł i pró­by ich wyja­śnie­nia z jed­nej stro­ny, na grun­cie nauki, z dru­giej zaś, co wyda­je się znacz­nie bliż­sze isto­ty rze­czy, meta­fi­zy­ki. Od padacz­ki, epi­lep­sji i schi­zo­fre­nii, poprzez zabu­rze­nia pamię­ci i fał­szy­we wspo­mnie­nia, aż po pod­świa­do­mość i kon­cep­cję wędrów­ki dusz. Dr Mał­go­rza­ta Stę­pień w swo­im żywiole

Od epoki do epoki, czyli: ile zostało nam czasu?

Autor nie­ła­twej, ale zaska­ku­ją­cej i na poły pro­gno­stycz­nej publi­ka­cji wią­że minio­ne ziem­skie kata­kli­zmy z pier­wiast­kiem ducho­wym, idąc w swo­ich wnio­skach dalej nawet niż Rudolf Ste­iner, wedle któ­re­go, im bar­dziej cia­ło ludz­ko­ści było płyn­ne, a Natu­ra roz­chwia­na, tym płyn­ność samej kuli ziem­skiej oka­zy­wa­ła się wyż­sza, a przy­czy­ną zagła­dy Atlan­ty­dy sta­ło się nad­uży­wa­nie siły woli do kształ­to­wa­nia rze­czy­wi­sto­ści. Obec­nie rysu­je się podob­ne nie­bez­pie­czeń­stwo, choć, jeśli pew­ne pro­ce­sy sprzę­żo­ne z cza­sem oka­za­ły­by się powta­rzal­ne, ozna­cza­ło­by to, że mamy przed sobą jesz­cze kil­ka­na­ście tysię­cy lat. Nie­ocze­ki­wa­nym anek­sem do hipo­te­zy na temat wewnątrz­pla­ne­tar­nej przy­czy­ny uni­ce­stwie­nia nie­gdy­siej­szych kul­tur i cywi­li­za­cji jest tekst zna­ne­go pisa­rza i bada­cza Gra­ha­ma Han­coc­ka w Okru­chach Wszech­świa­ta, któ­ry pisze o nama­cal­nych już śla­dach komicz­nej kata­stro­fy sprzed 12 800 lat. Kto ma rację?

Trzy światła

Rzad­ko, nie­zmier­nie rzad­ko w zajaw­kach publi­ka­cji na dru­giej stro­nie nume­ru odwo­łu­je­my się do wypo­wie­dzi zamiesz­czo­nych w rubry­ce Dotknię­cie Nie­zna­ne­go. Tym razem jed­nak sytu­acja jest wyjąt­ko­wa, gdyż eme­ry­to­wa­ny pol­ski ofi­cer lot­nic­twa, dłu­go­let­ni pilot myśliw­ca, a zara­zem były wykła­dow­ca Aka­de­mii Szta­bu Gene­ral­ne­go w Rem­ber­to­wie udo­stęp­nił nam dra­ma­tycz­ną rela­cję z jed­ne­go ze swo­ich ćwi­czeb­nych lotów, pod­czas któ­re­go w trak­cie lądo­wa­nia omal nie zde­rzył się z obiek­tem UFO. NOLa nie zare­je­stro­wa­ły rada­ry, nie widzia­ły go rów­nież służ­by naziem­ne. Gwał­tow­nie zbli­ża­ją­cy się obiekt bawił się z Migiem, powta­rzał jego manew­ry, a w pew­nym momen­cie oba pojaz­dy dzie­li­ło już tyl­ko kil­ka­dzie­siąt metrów i wyda­wa­ło się, że koli­zja jest nie­uchron­na. Chwi­lę potem znik­nął tak nagle, jak się poja­wił. Bez­pre­ce­den­so­wy zapis, minu­ta po minu­cie, dra­ma­tycz­ne­go incy­den­tu sprzed bli­sko 50 laty. Pró­by wyja­śnie­nia naza­jutrz całe­go wyda­rze­nia speł­zły na niczym (…). Nikt nic nie widział i nie sły­szał. A w ogó­le niko­go to nie zain­te­re­so­wa­ło. Jesz­cze chwi­la, a dowiem się, że mia­łem zwi­dy. A dalej: Pilot Miga to samot­ny myśli­wy. Wkła­dam więc ten incy­dent do zakład­ki z hasłem „Nie­wy­ja­śnio­ne”– pisze puł­kow­nik Jerzy M.

Jak zginęli bogowie?

Złe wia­do­mo­ści. Z naj­now­szych – zakro­jo­nych na sze­ro­ką ska­lę i uwzględ­nia­ją­cych wie­le ele­men­tów oraz tech­nik ana­li­tycz­nych – badań wyni­ka, że to nie Kosmi­ci poma­ga­li miesz­kań­com Wyspy Wiel­ka­noc­nej sta­wiać słyn­ne kamien­ne kolo­sy, a zagła­dę tubyl­ców spo­wo­do­wa­li nie Euro­pej­czy­cy, lecz wykoń­czy­li się oni sami. Oczy­wi­ście rosyj­ski autor, któ­re­go publi­ka­cję prze­dru­ko­wu­je­my, ilu­stru­jąc ją licz­ny­mi wła­sny­mi zdję­cia­mi, jak wie­lu innych przed nim, może się mylić, wyglą­da jed­nak na to, że kosmicz­na legen­da Rapa Nui chwie­je się w posa­dach, a, co gor­sza, z ostat­nich usta­leń pły­nie groź­ne prze­sła­nie dla całej Zie­mi. Oka­zu­je się bowiem, że tocząc zacie­kłe reli­gij­ne woj­ny i dewa­stu­jąc śro­do­wi­sko, moż­na uni­ce­stwić się ponie­kąd na wła­sne życzenie

Tajemnica geoglifów

Pierw­sza część czte­ro­od­cin­ko­we­go repor­ta­żu na temat wiel­kich zna­ków wyry­tych w prze­szło­ści w zie­mi. Te naj­słyn­niej­sze wią­żą się z Nazca, ale tego rodza­ju sym­bo­le, liczą­ce nie­rzad­ko parę tysię­cy lat, odkry­to na całej pla­ne­cie – od Ame­ry­ki Połu­dnio­wej i Pół­noc­nej, poprzez Wyspy Bry­tyj­skie i Austra­lię, aż po Azję Mniej­szą oraz Sybe­rię. Czym są, kto był ich twór­cą i czy mię­dzy geo­gli­fa­mi, jakie poja­wi­ły się w róż­nych kul­tu­rach i miej­scach na świe­cie, jest wspól­ny łącz­nik? Nowe usta­le­nia, odkry­cia i hipo­te­zy. To nie­wąt­pli­wie jed­na z naj­więk­szych cywi­li­za­cyj­nych zaga­dek cze­ka­ją­cych na rozwikłanie

Ponadto:

• Wszech­świat na wycią­gnię­cie ręki – Piotr Cie­le­biaś o kolej­nej odsło­nie spo­tkań z rów­no­le­głą rzeczywistością
• Wizjo­ner Natu­ry – nowe, nie­zna­ne fak­ty z życia i dzia­łal­no­ści jed­ne­go z legen­dar­nych wyna­laz­ców przy­szło­ści Vic­to­ra Schaubergera
• W Poczcie heale­rów pol­skich nestor natu­ro­te­ra­pii i radie­ste­zji Sta­ni­sław Kieł­kow­ski z Krakowa
• Dokoń­cze­nie miaż­dżą­ce­go dla opo­nen­tów home­opa­tii rapor­tu dr Danu­ty Adam­skiej Rut­kow­skiej z badań nad tą cen­ną meto­dą lecze­nia ⇒ czy­taj artykuł
• Piotr Deren­to­wicz o sekre­tach bio­che­mii cia­ła, a Janusz Rygiel­ski z Austra­lii o rów­nie zagad­ko­wej, co nie­po­ko­ją­cej mapie przy­szło­ści narodów
• Horo­skop na październik