Spis tre­ści:

Gaja z mózgiem w oceanie

Sfor­mu­ło­wa­na przed wie­lu laty przez bry­tyj­skie­go che­mi­ka i leka­rza, byłe­go pra­cow­ni­ka NASA Jame­sa Love­loc­ka, gło­śna kon­cep­cja, w myśl któ­rej Zie­mia jest żywym orga­ni­zmem, zaczy­na znaj­do­wać swo­je potwier­dze­nie w wyni­kach naj­now­szych badań. Zespół naukow­ców ze Sta­nów Zjed­no­czo­nych i Chin stwier­dził, że nasza pla­ne­ta po trzę­sie­niach zie­mi w całym zna­cze­niu tego sło­wa leczy rany, a zacho­dzą­cych w trak­cie wspo­mnia­ne­go pro­ce­su zmian nie uda­ło się wyja­śnić na grun­cie fizy­ki i geo­lo­gii. Doty­czy to tak­że wybit­nie zaska­ku­ją­cych zja­wisk odno­szą­cych się do sta­nu atmos­fe­ry, a zwłasz­cza eli­mi­no­wa­nia z niej, nie­ja­ko samo­ist­nie, nad­mia­ru szko­dli­we­go ozo­nu. Moż­na odnieść wra­że­nie, że wszyst­ko jest w jakimś stop­niu ste­ro­wa­ne. Ale to nie wszyst­ko, gdyż rosyj­ski pro­fe­sor Wik­tor Rogoż­kin, któ­ry całe życie poświę­cił bada­niom Błę­kit­ne­go Glo­bu, doko­nał nie­wia­ry­god­ne­go wręcz odkry­cia. Zdo­łał bowiem eks­pe­ry­men­tal­nie udo­wod­nić, że poprzez pęk­nię­cia swo­jej sko­ru­py Zie­mia oddy­cha, a nie­kie­dy, np. w reak­cji na kosmicz­ne wyda­rze­nie, odczu­wa strach (!). Tak było m.in. w sierp­niu 1999 r. w trak­cie zaćmie­nia Słoń­ca i pod­czas dwóch nastę­pu­ją­cych po sobie trzę­sień o magni­tu­dzie 7,4 stop­nia w ska­li Rich­te­ra. Nie­któ­rzy ucze­ni suge­ru­ją, że w tym momen­cie nasza pla­ne­ta znaj­do­wa­ła się w sta­nie przy­po­mi­na­ją­cym ludz­ką śmierć kli­nicz­ną! Bar­dzo cie­ka­wy blok dwóch publikacji

Dżuna: odchodząc nie odchodzimy

W czerw­cu 2015 r. ode­szła słyn­na Dżu­na Dawi­tasz­wi­li, postać na poły legen­dar­na, zna­na na całym świe­cie eks­tra­sen­ska, uzdra­wiacz­ka i astro­loż­ka, kobie­ta, któ­ra leczy­ła Breż­nie­wa, Andro­po­wa i innych par­tyj­nych przy­wód­ców ZSRR. Po zatrud­nie­niu jej w Insty­tu­cie Radio­ni­ki i Elek­tro­ni­ki Rosyj­skiej Aka­de­mii Nauk pro­wa­dzi­li z nią eks­pe­ry­men­ty fizy­cy, fizjo­lo­dzy i leka­rze. Jak bez­spor­nie udo­wod­nio­no, cia­ło czło­wie­ka, któ­re­go doty­ka­ła, roz­grze­wa­ło się o kil­ka stop­ni, i to mimo odizo­lo­wa­nia pacjen­ta za pomo­cą ekra­nu chro­nią­ce­go przed pro­mie­nio­wa­niem pod­czer­wo­nym. Do dziś nie wia­do­mo, co w jej bio­gra­fii było praw­dą, a co zmy­śle­niem, gdyż ona sama przy róż­nych oka­zjach prze­ka­zy­wa­ła nie­spój­ne, nie­kie­dy wręcz wyklu­cza­ją­ce się infor­ma­cje na temat wyda­rzeń ze swo­je­go życia. Przed kil­ku laty, po śmier­ci syna w wypad­ku samo­cho­do­wym, prze­ży­ła zała­ma­nie psy­chicz­ne, z któ­re­go już się nie podźwi­gnę­ła. Po tym, jak zasła­bła w skle­pie na moskiew­skim Arba­cie, przez dwa dni leża­ła w szpi­ta­lu w śpiącz­ce. Pozo­sta­wi­ła po sobie wie­le poru­sza­ją­cych meta­fi­zycz­nych obrazów

Relacja z podróży w stanie regresji LBL

Miesz­ka­ją­cy w Bel­gii Polak Michał Fran­ci­szek de Pour­ba­ix udo­stęp­nił Nie­zna­ne­mu Świa­tu zapis sesji, jaką odbył w Bre­mie w sta­nie regre­sji hip­no­tycz­nej popro­wa­dzo­nej przez Iwo­nę Kupisz-Röpc­ke, o któ­rej pisa­li­śmy przed kil­ko­ma mie­sią­ca­mi w cyklu W krę­gu rein­kar­na­cji. W jej trak­cie, jak twier­dzi, zna­lazł się m.in. w łonie mat­ki, oglą­dał pla­ne­tę, na któ­rej kie­dyś żył, a tak­że spo­tkał się z ducho­wy­mi isto­ta­mi i widział to, co potocz­nie okre­śla się mia­nem Kro­ni­ki Aka­szy (czy raczej jej sym­bo­licz­nym wyobra­że­niem). W liście do nas napi­sał: Naj­więk­szą dla mnie satys­fak­cją jest świa­do­mość, że rela­cja z moich doznań może być komuś przy­dat­na w zro­zu­mie­niu, kim napraw­dę jeste­śmy i skąd pocho­dzi­my, pozby­ciu się lęku przed odej­ściem oraz zyska­niu pew­no­ści, że tam, gdzie wszy­scy powró­ci­my, cze­ka­ją na nas ci, któ­rych pod­czas ich ziem­skich, wspól­nych z nami wędró­wek zna­li­śmy, kocha­li­śmy, sza­no­wa­li­śmy, podzi­wia­li­śmy i wie­le się od nich nauczyliśmy.

Jasna i ciemna strona Księżyca

Dopie­ro co pisa­li­śmy o nie­koń­czą­cych się tajem­ni­cach, któ­re doty­czą pocho­dze­nia Srebr­ne­go Glo­bu, a pro­blem powra­ca w związ­ku z tym, co dzie­je się na nim obec­nie. Dla­cze­go po paru latach prób wstęp­ne­go spe­ne­tro­wa­nia nasze­go ziem­skie­go natu­ral­ne­go (czy aby na pew­no wła­śnie takie­go?) sate­li­ty NASA stra­ci­ła zain­te­re­so­wa­nie dla dal­szych przed­się­wzięć na tym polu? Czy rze­czy­wi­ście cho­dzi­ło o ich wyso­kie kosz­ty, czy o coś zupeł­nie inne­go? Czyż­by KTOŚ, kto już wcze­śniej zago­spo­da­ro­wał przed nami to naj­bliż­sze Zie­mi cia­ło kosmicz­ne, dał do zro­zu­mie­nia, że nie życzy sobie dal­sze­go zgłę­bia­nia jego tajem­nic? Czym są utrwa­lo­ne na zdję­ciach księ­ży­co­we mia­sta, budow­le w kształ­cie wież i mostów, czy sui gene­ris scho­dy opusz­cza­ją­ce się w głąb jed­ne­go z kra­te­rów? Jak by tego było mało, na powierzch­ni Księ­ży­ca ujaw­nio­no nie­daw­no inne feno­me­ny, jaki­mi są „ude­rza­ją­co geo­me­trycz­ne kształ­ty” w sfe­rze tzw. Oce­anu Burz. Zagad­ka goni zagad­kę, a wraz z nimi mno­żą się pyta­nia bez odpowiedzi

Inwazja UFO na Brazylię: kulisy Operacji Prato

Cho­dzi o to, co dzia­ło się w począt­kach 1977 r. w rejo­nie pół­noc­no-wschod­nich krań­ców Ama­zo­nii. W reak­cji na zatrwa­ża­ją­ce donie­sie­nia o ata­kach nie­zi­den­ty­fi­ko­wa­nych obiek­tów na cywi­lów I Regio­nal­ne Dowódz­two Sił Powietrz­nych (I COMAR) w Belém dwu­krot­nie wysy­ła­ło tam eki­pę badaw­czo-roz­po­znaw­czą pod dowódz­twem kapi­ta­na Uyran­gê Hol­lan­dy, któ­rej nie tyl­ko uda­ło się zgro­ma­dzić pokaź­ny mate­riał dowo­do­wy, ale też wie­lo­krot­nie oglą­dać manew­ry NOL‑i na wła­sne oczy. Ope­ra­cja zosta­ła jed­nak prze­rwa­na, a poczy­nio­ne w jej trak­cie usta­le­nia utaj­nio­no. Doku­men­ta­cję z akcji upu­blicz­nio­no dopie­ro po ponad 30 latach. Zawie­ra ona szcze­gó­ło­we dane o obser­wa­cjach nad Cola­res i sąsied­ni­mi mia­sta­mi, gdzie UFO nie­jed­no­krot­nie demon­stro­wa­ły swo­je agre­syw­ne nasta­wie­nie. Czy samo­bój­cza śmierć kapi­ta­na Hol­lan­dy w 2005 r. była efek­tem tego, że został do takie­go kro­ku zmu­szo­ny, gdyż zaczął zbyt dużo mówić o kuli­sach Ope­ra­cji Talerz?

Ponadto:

• CERTYFIKAT NOWYCH WZORCÓW SZTUKI NŚ za 2016r. dla feno­me­nal­ne­go mu­zyka ducho­we­go Tom­ka Sol­tro­na Czartoryskiego
• Johan­na Kern o Darze Nauk Mistrzów HOPE (Nadziei)
• Ciąg dal­szy wyda­rzeń zwią­za­nych z ezo­te­rycz­nym Belwederem
• Jed­na z naj­cie­kaw­szych i naj­bar­dziej poru­sza­ją­cych w ostat­nich latach rela­cji w Dotknię­ciu Nie­zna­ne­go zwią­za­na przy­pusz­czal­nie z pro­ble­mem abduk­cji, o jakim nie­daw­no była mowa w czte­ro­od­cin­ko­wym cyklu Życie pod kon­tro­lą Obcych? Mrocz­na zagad­ka implantów
• W Poczcie heale­rów pol­skich kra­kow­ski tera­peu­ta Piotr Szy­ma­no­wicz i spo­so­by, za pomo­cą któ­rych demon­stru­je pacjen­tom pro­wa­dzą­ce do wyzdro­wie­nia moż­li­wo­ści mięśni
• W cyklu na temat ziół i sup­lementów: natu­ral­ne anty­bio­ty­ki w przy­pad­ku sta­wów i sta­nów zapal­nych – jaw­nych oraz ukrytych
• Horo­skop na luty